Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Gestreden voor vrouwenkiesrecht

(voor Annie Louisa Swynnerton (1844 - 1933))

Je bent geboren in Kersal, een voorstad van Manchester, waar je vader Francis Robinson een advocaat was.
Je had zes zussen en je moeder had het druk met de huishouding.

Je schilderde al op jonge leeftijd aquarellen, die verkocht werden, want de gezinskas kon goed wat extra's gebruiken. Je studeerde beeldende kunst aan de Manchester School of Art, waar je even oude vriendin Susan Isabel Dacre ook naartoe ging. Daarna ging je naar de Academie Julian in Parijs, evenals Susan, je levenslange boezemvriendin.

Je was een doorgewinterde, vurige feministe en een fel aanhanger voor het vrouwenkiesrecht, wat je in je schilderwerk verwerkte. Niet te geloven dat dat in jouw tijd nog steeds niet vanzelfsprekend was. Susan was ook een strijdbare feministe en in de nachtelijke uren werden jullie teut in de drukke kunstenaarscafés.
Vaak was er nog meer gezelschap in de vorm van Marie Bashkirtseff en Louise Catherine Breslau, die ook aan de Academie Julian studeerden. Marie stierf op haar vijfentwintigste aan tuberculose. Bij haar praalgraf op Pére Lachaise hebben jullie nog een toast op haar uitgebracht en samen gehuild.

Met Susan ben je naar Italië vertrokken, waar je twee jaar hebt rondgereisd en de oude meesterwerken hebt bewonderd. In Rome heb je je kunststudie verlengd, samen met Susan, en op een goede dag ontmoette je de vier jaar jongere beeldhouwer Joseph Swynnerton, geboren in Douglas en die gestudeerd had in Edinburgh en Rome. Al had je geen hoge dunk meer van mannen, met hem klikte het meteen en er ontstond een wonderbaarlijke harmonie, die nooit meer verstoord raakte.

Op je tweeëndertigste heb je met Susan de Manchester Society of Women Artists opgericht. Je schreef liefdesbrieven naar Joseph, die hij met grote passie beantwoordde. Susan werd wel wat jaloers, maar ze gunde jou zeker de liefde van je leven.

Via de schrijfster Elizabeth Gaskell kwam je in contact met Edward Burne-Jones en zodoende werd je bij de Prerafaëlieten ingelijfd, wat gezien je schilderstijl geheel klopte.
Op je negenendertigste ben je dan eindelijk getrouwd met Joseph en je woonde vanaf die gebeurtenis hoofdzakelijk in Rome.
Natuurlijk kwam Susan geregeld logeren en haalde je herinneringen met haar op in de drankgelegenheden van Rome, maar je echte jeugd was voorgoed voorbij.

Je portretteerde Agnes Garrett in Rustington, Sussex, de dochter van Newson, een koopman, en Louise Dunnell. Agnes was een grote voorstander van het vrouwenkiesrecht, interieurontwerpster, en nooit getrouwd.
Je portretteerde ook Louise Garrett, een hoofdchirurg van het Women's Hospital Corps, die tijdens de eerste wereldoorlog in Frankrijk werkte. Louise was lesbisch en smoorverliefd op dr. Flora Murray, met wie ze in Parijs en Wimereux ziekenhuizen stichtte. Ze zijn samen begraven in Penn en op hun grafsteen staat 'We zijn heerlijk gelukkig'.

Op je drieënveertigste had je je eerste expositie in de Koninklijke Academie en een jaar later weer met onder anderen een portret van Susan. Verder schilderde je de man van Elizabeth, dominee Gaskell, en de schrijver Henry James.
Je schilderij 'Florence Nightingale at Scutári Hospital' werd tentoongesteld in Chicago en je schilderde Jeanne D'Arc als meisje en in gevechtstenue. Je schilderij 'The sense of sight' toont een aardse engel in volle overgave.

Joseph las je graag voor uit de poëzie van Tom Brown of de romans van Dickens, maar dat ging voorbij toen hij stierf door zijn falende hart, waarna je in een groot verdriet werd gestort. Je bracht hem nog vaak een bosje bloemen op het Kirk Maughold Cemetery, terwijl je in gedachten met hem praatte over het gedeelde verleden en je eenzaamheid zonder zijn fysieke nabijheid. De pijn in je hart overspoelde je wezen en je gezichtsvermogen ging sterk achteruit.
Je glipte weg, wist je, maar op je achtenzeventigste werd je nog wel een medewerker van de Koninklijke Academie, gepromoot door Sir George Clausen en John Singer Sargent, die veel van je schilderijen hebben gekocht.

Elf jaar later overleed je in je huis op Hayling Island. Alle vrouwen mogen je wel dankbaar zijn.

Schrijver: Joanan Rutgers, 5 mei 2012


Geplaatst in de categorie: schilderkunst

4.5 met 2 stemmen 128



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)