Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Volume en diepgang

(voor Patricia Kaas (5 december 1966))

Je bent geboren in Forbach, vlakbij de Duitse grens, waardoor je tot je zesde enkel een Duits dialect sprak.
Je vader Joseph, een Franse mijnwerker, en je Duitse moeder Irmgard hadden zeven kinderen, waarvan jij de jongste bent.
Je moeder stimuleerde je als kind om een zangeres te worden, wat ze prima heeft gedaan.
Op je achtste zong je al liedjes van Mireille Mathieu, Claude François (zichzelf per ongeluk geëlektrocuteerd), Dalida (pleegde zelfdoding, wat vele vrienden van haar eerder deden) en Silvie Vartan.
Je won een popsongfestival en je viel meteen op met je rauwe, hese stem, waardoor men je met Edith Piaf en Marlene Dietrich vergeleek.

Op je dertiende tekende je een contract met de Saarbrücken Club Rumpelkammer en je was samen met je zus Carine lid van de brassband Pax Majorettes in Stiring-Wendel, waar je opgroeide.
Op je zestiende kreeg je een baantje bij een modellenbureau in Metz. Je werd geweigerd door een verveelde producent, die geen tweede Mireille Mathieu wilde lanceren, maar de architect Bernard Schwartz hielp je graag en wel met groot succes, ook omdat je werd ontdekt door de acteur Gerard Depardieu, die de producer van je eerste single 'Jalouse' werd, geschreven door zijn vrouw Élisabeth Guignot en François Bernheim. De single brak niet door, maar 'Mademoiselle chante le blues', geschreven door Didier Barbelivien, scoorde picobello en niet lang daarna verscheen je debuutalbum 'Mademoiselle chante...', dat platina werd en de Victoires de la Musique won.

Op je drieëntwintigste stierf je moeder door kanker en had je een diepe inzinking.
Drie jaar later ging je voor 16 maanden op wereldtournee en je gaf 196 concerten in 12 landen. Je album werd diamant en je ontving de Goldene Europa.
Met je nieuwe managers Prieur en Walter verscheen je album 'Scène de vie', wat ook diamant werd en het nummer 'Rose Kennedy' bevat, voor de moeder van John F. Kennedy.
Je hield 210 concerten in 13 landen en het live-album 'Carnets de scène' verscheen.

Op je zevenentwintigste had je pas echt je internationale doorbraak met 'Je te dis vous', geproduceerd door Robin Millar, die al voor Sade had gewerkt. Op dit diamanten album staat ook het Duitse nummer 'Ganz und gar' en de cover van Brown's 'It's A Man's World'. Op 'Ceux qui n'ont rien' wordt je begeleid door Chris Rea.
Je wereldtournee leidde ook naar Hanoi, Vietnam, waar je als eerste westerse zangeres was na de gruwelijke oorlog daar. Je deed 150 concerten in 19 landen en je live-album 'Tour de Charme' verscheen. Je maakte ook een totaal in het Engels gezongen album 'Black Coffee', met de titelsong van Billie Holiday en covers van Bill Withers en Chicago. Het album is zeer beperkt leverbaar.
Daarna verscheen 'Dans ma chair', geproduceerd door Phil Ramer, in samenwerking met Jean-Jaques Goldman, die nog steeds voor je werkt. Je zong samen met Lyle Lovett, James Tayler en Placido Domingo. Pascal Obispo produceerde 'Le mot de Passe'en je trad op met het Hannover Pops Orchestra en de Philharmonique du Luxembourg. Je won de Adenauer - de Gaulle Award en een zeer unieke prijs vanwege het feit, dat je de betrekkingen tussen Frankrijk en Duitsland hebt bevorderd.

In 2000 verhuisde je naar Zürich en twee jaar later speelde je mee in de film 'And now Ladies and Gentlemen', naast Jeremy Irons en Claudia Cardinale. Je bent daarin de beeldschone jazz-zangeres Jane, die met een meesterlijke juwelendief aanpapt, één van de beste films die ik gezien heb.
Voor je cd 'Piano Bar' ontving je wederom een Goldene Europa en vervolgens verschenen 'Sexe fort', 'Kabaret' en 'Kaas chante Piaf' in 2012. Je zong samen met de Russische rockgroep Uma2rman en je had in 28 Russische steden een concert.

Je autobiografie 'L'Ombre de ma Voix' verscheen en op 27 november aanstaande sta je in het Koninklijk Theater Carré met een zinderende ode aan Edith Piaf. Onze Hollandse Piaf Liesbeth List zal er zeker zijn en ze zal dan veel moeite moeten doen om haar jaloezie te verbergen, al is dat nergens voor nodig, omdat Piaf de verbindende factor is en zij op haar manier uniek is.

Schrijver: Joanan Rutgers, 15 mei 2012


Geplaatst in de categorie: muziek

0.0 met 3 stemmen 163



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)