De gevelde wildeman
(voor John Griffith (Jack) London (1876 - 1916))
Je bent geboren op 12 januari 1876 als John Griffith Chaney. Je moeder heette Flora Wellman en ze was muzieklerares. Je opa Marchall Wellman bouwde mee aan het Pennsylvania Canal. Je vader was William Chaney, een astroloog. Je ouders woonden in San Francisco en volgens je moeder eiste je vader een abortus, maar dat was kwaadsprekerij. Je moeder weigerde jou te aborteren en ze deed een zelfmoordpoging met een pistool, wat jouw leven eveneens in gevaar bracht. Daarna was ze een tijd krankzinnig, al waren de voortekenen ook daden van waanzin. Al met al geen lekkere start. Na je geboorte kwam je bij Virginia Prentiss terecht, een ex-slavin, die heel moederlijk voor je zorgde. Je moeder trouwde met John London, een veteraan uit de Burgeroorlog, die voor een deel arbeidsongeschikt was. Je woonde met hen in Oakland, waar je naar de lagere school ging. Je was autodidactisch en op je negende las je het omvangrijke 'Signa' van Maria Louise Rame, wat de bron van je literaire loopbaan was. Op je tiende werd je aangemoedigd door Ina Coolbrith, een lieve dichteres en bibliothecares van vijfenveertig. Zij was de eerste Dichteres des Vaderlands. Op je dertiende werkte je als oestervanger en bij de California Fish Patrol. Op je zeventiende ging je als matroos naar Japan en eenmaal terug werkte je in een jute-fabriek en in een energiecentrale. Daarna was je een arbeidsloze zwerver. Wegens landloperij zat je een maand in de gevangenis van Buffalo. In Oakland ging je naar de Oakland High School en je begon verhalen te publiceren. Je studeerde in het café van John Heinold 'First And The Last', waarbij je de nodige pinten achterover sloeg. Na een jaar studie aan de University of California in Berkeley moest je stoppen vanwege geldgebrek. Je bleef naar Heinold's café gaan, waar je avonturiers en zeelui ontmoette, die je inspireerden. Op je eenentwintigste ging je naar Klondike om goud te zoeken. Je kreeg er scheurbuik, je verloor zomaar vier voortanden en je had nare pijn in de heup- en beenspieren. Je werd er een overtuigd socialist en je geloofde dat het schrijven je uit de armoede zou halen, dat je daarmee de rijken zou overtroeven. In het begin verdiende je maar weinig met je verhalen en kreeg je herhaaldelijk een zenuwinzinking. Via bokswedstrijden kwam er veel meer geld binnen. Toch kreeg je voor 'A Thousand Deaths' veertig dollar en dat stimuleerde je weer. In je vierentwintigste levensjaar verdiende je zelfs 70.000 dollar. 'The Call of the Wild' verscheen en de dichter George Sterling (1869 - 1926) werd je vriend. Hij pleegde zelfdoding door een flacon cyanide te legen. Op 7 april 1900 trouwde je met Elizabeth Maddern, uit vriendschap en niet uit liefde. Op 15 januari 1901 werd jullie dochter Joan geboren en op 20 oktober jullie dochter Becky. Je was inmiddels verhuisd naar Piemonte, dichter bij George, en je was intiem bevriend met Anna Strunsky Walling, een Joodse, socialistische schrijfster. In 1903 dreigde een scheiding en je ging geregeld naar de hoeren, waardoor Elizabeth bang was voor een geslachtsziekte. In 1904 zijn jullie gescheiden en je werd erelid van de Bohemian Club. In 1905 hertrouwde je met Charmian Kittredge (1871 - 1955), die na je overlijden nog een sexuele affaire met Harry Houdini had. Haar moeder was de dichteres Dayelle Wiley, die stierf toen ze zes was. Samen met haar bezocht je meerdere keren Hawaï en dat inspireerde je, evenals Goldfield in Nevada, waar je ook met je zielsverwante Charmian was. Charmian was sexueel zeer actief en onstuitbaar, net als jij. Ze paste perfect bij jou. Jullie dochter Joy stierf kort na haar geboorte en er was sprake van een miskraam. Je kocht een grote boerderij in Glen Ellen en in 1910 verscheen je autobiografische roman 'Martin Eden', wat jaren later meesterlijk verfilmd is. De hoofdpersoon verdrinkt zichzelf in zee, jij verdronk jezelf in zeeën alcohol. Na deze diepontroerende roman schreef je enkel nog om je boerderij te spekken en was je schrijfmotief zonder ware passie. Het was je gelukt om rijk te worden met de pennevruchten, maar ten koste van je fysieke en psychische gestel. Je had teveel aan de goden geofferd. Je boerde wel met een grote ecologische wijsheid, maar de helft van het jaar was je afwezig en als zware alcoholist zakte je daadkracht desastreus. Dus werd de hele onderneming een compleet fiasco. Je verbleef nog acht maanden op Hawaï en daarna bleef je werken, ondanks je nierfalen, altijd even hard voor jezelf. Op 22 november 1916 werd je 's ochtends levenloos in een portiek van je boerderij te Glen Ellen aangetroffen. Je leed aan uremie en dysenterie en door je nierpijnen gebruikte je morfine. Daarbij naderde je alcoholisme een delirium tremens. Je nam een overdosis morfine, wel of niet opzettelijk. Je was zowiezo stervende en je hebt de pijn de nek omgedraaid, wel of niet bewust, als er nog sprake van bewustzijn kon zijn.
Geplaatst in de categorie: idool
Jack London
64
Geef je reactie op deze inzending: