Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Ingestort en opgekrabbeld

(voor Ophelie Kleerekoper-Winter (20 februari 1974))

Je bent geboren op vijf over vier p.m. in Boulogne-Billancourt, in de westelijke, dichtbevolkte buitenwijken van Parijs.
Je Joodse vader David Alexandre Winter (Leon Kleerekoper) is geboren in 1943 in Amsterdam en hij was diskjockey bij Radio Veronica en zanger. In 1969 verhuisde hij naar Parijs. Zijn bekendste hit was 'Oh Lady Mary' en hij deed in 1970 mee aan het Eurovisie Songfestival, waar hij nul punten kreeg. Hij had een ex-vrouw en hun dochter Deborah achtergelaten in Nederland.
Hij trouwde met jouw moeder, het model Catherine Fefeu en samen kregen ze twee kinderen, je broer Michael en jou.
Op je tweede zijn je ouders gescheiden en drie jaar later vertrok je vader voorgoed naar Amerika, waar hij nog wat aanrommelde in de platenindustrie, maar waar hij nu een autohandelaar is. Hij heeft meerdere kinderen uit diverse relaties.
Dat je vader al zo vroeg uit je leven is verdwenen, heeft een krater in je ziel geslagen.
Op je tiende zong je 'Het lied van de hoorns'. Je moeder was je manager en je broer Michael is zanger en televisie-presentator. Je studeerde dans, muziek, zang en acteren.
Op je zeventiende woonde je bij je moeder en broer en je ging werken bij een modellenbureau aan de Champs-Élysees. Je poseerde in lingerie in vele, Europese tijdschriften.
Op je achttiende ontmoette je de gebroeders Nakache, dichters/componisten, met wie je enkele singles maakte. Na drie jaar modellenwerk werd je zangeres/actrice.
Op je twintigste ontmoette je Prince (Minneapolis, 1958) na een concert van hem en je kreeg een seksaffaire met hem. Je ging met hem naar Minneapolis, waar jullie in een erotische roes belandden, maar de muzikale samenwerking leverde niets op. Prince heeft nog een lied voor jou geschreven.
Na de ontnuchtering bleef je in je eentje nog wat hangen in Amerika, waar je twee jaar de presentatrice van de show 'Dance Machine Club' was, wat je landelijk bekend maakte.

Je brak door met het lied 'God gave me faith', dat op één kwam te staan. Op je tweeëntwintigste verscheen je debuutalbum 'No Sourcy!', met 'Dieu m'a donne la foi', dat op één heeft gestaan en 'Shame On U'.
Je werd de 'Nieuwkomer van het Jaar'. Je kreeg een relatie met de rapper MC Solaar oftewel Claude M' Barali, wat duurde tot 2001. Via hem steeg je roem ook, maar ik geloof niet dat dat de reden van deze relatie was. Samen met Claude zong je het duet 'Someday', dat verscheen op de soundtrack van 'De klokkenluider van de Notre Dame', de Disney-verfilming.

Op je vierentwintigste verscheen 'Privacy' met 'I am walking backwards'. In datzelfde jaar speelde je je eerste filmrol als sexy blondine in 'Hommes, Femmes, Mode d'emploi'. Acht films volgden tot nu toe, met in 2001 de komedie 'A Space Travestie', waarin je naast Leslie Nielsen (1926 - 2010) speelde.
In 1999 sloeg het muzikale succes om en ging je als actrice werken voor Claude Lelouch en Philip Muyl. Na een rustperiode verscheen in 2002 het album 'Explicit Lyrics'. In de videoclip bij de hitsingle 'Know' speelde Gerard Depardieu een vrouwverslindende diamantair, die door jou beroofd wordt op de Tom Cruise-wijze.
In 2005 deed je mee aan enkele televisieshows, bijvoorbeeld als jurylid van 'Popstars'. Je populariteit steeg enorm, zonder dat je dat besefte.

In 2007 ging het snel bergafwaarts. Je werd gearresteerd voor het handelen in cocaïne en cannabis, maar dat was overdreven, want je was enkel een gebruikster van deze stimuleringsstoffen. Toch was er wel degelijk iets met je aan de hand, want je had te kampen met emotionele trauma's uit je kindertijd en die werden behandeld in een psychiatrische kliniek. De wond van je vaders vertrek was weer opengebroken en je verlatingsangsten kwamen als prehistorische vliegmonsters op je af. Je had bovendien last van gezichtsverlamming (catatonie) en je kon een jaar lang niet meer praten, wat je een specifieke behandeling opleverde. De verdringing van je trauma's had je weliswaar heroïsche vleugels gegeven, maar als een Icarus stortte je neer, overspannen en gebroken. Je had jezelf genoeg weggegeven om je vader te overtreffen en om dat gat in je ziel te dichten, wat alleen kon slagen door eerlijk naar je innerlijke kind te kijken en alle verdrongen emoties eindelijk toe te laten. Een kentering van jewelste. Eindelijk gaf je je echte ik de nodige ruimte.

Terwijl je herstelde verscheen je come-back-album en tevens afscheidsalbum 'Resurrection', met het zwoele, soft-erotische 'Affection'.
Je was een zangcoach in de show 'Battle of the Choirs' en in december 2010 verscheen je debuutroman 'Denk niet', waarbij de opbrengst was voor de strijd tegen aids. Je zong 'Haïti cherie' voor de slachtoffers van de aardbeving in Haïti. Je sprak een menigte toe tijdens Gay Pride Paris 2012.

Je doet het nu terecht rustig aan, samen met je man Olivier Gay en je zit gelukkig niet meer vast aan een patriarchale platenmaatschappij. Je vaderlijke zangdruk is opgelost. Met soms nog wat oude hits in televisieprogramma's, is het doek van je muziekcarrière zo goed als gesloten, met als meerwaarde dat het doek voor je liefdevolle zelf wijdopen staat.

Schrijver: Joanan Rutgers, 15 november 2012


Geplaatst in de categorie: idool

2.9 met 7 stemmen 364



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)