Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

47 jaren zonder eten

(voor Sint Magdalena Gornik (1835 - 1896))

Je bent geboren op 19 juli 1835 in Janezi, Slovenië. Je ouders hadden zeven kinderen. Je bent opgegroeid binnen een arme, eerlijke, vrome boerenfamilie. Je hielp je ouders met het werk op de boerderij. Op je twaalfde ging je voor een klus naar het weiland, waar Moeder Maria aan jou verscheen als een boerin in streekkledij. Ze vroeg of je van Jezus houdt. 'Dat weet Jezus het beste!', antwoordde jij. Maria wilde dat je nog meer van Jezus zou houden en dat deed je tot je eerste communie en je kreeg een intense liefde voor de eucharistie. Je werd erg ziek en je benen raakten verlamd, terwijl de pijn steeg en je flauw viel. Bij het wakker worden zag je weer een Maria-verschijning. Maria zei je om tijdens al jouw lijden aan het lijden van Jezus te denken en het lijden aan God te schenken. Maria zei: 'Je ontvangt jouw voedsel voortaan van God en je zal geen last hebben van honger en dorst!'. Je werd weer beter, alleen bleven je benen verlamd. Je kreeg extasen, waarin je psychische pijn te verduren kreeg. De extasen kwamen regelmatig de rest van je leven. Vanaf 25 september 1848 heb je nooit meer gegeten. Je nam enkel druppels water en hosties. Tijdens de extasen werd je etherisch gevoed. Vlak voor advent ontving je de stigmata. God sprak via jou. Het grootste doel is de verlossing van iedereen via boetedoening, bekering en een herstel van de liefde voor God. Sommige priesters vonden je een bedriegster, maar bisschop Wolf verdedigde jou en toen de ongelovige priesters je bezochten, raakten ze allemaal overtuigd van de echtheid der wonderen. Op 9 april 1855 heeft God je benen genezen en kon je na zeven jaar weer lopen, maar Jezus vertelde je wel dat het heilige lijden voortduurde. Op je twee-en-dertigste ging je samen met je zussen Apolonia en Maria werken in de pastorie van pastoor Janez Kaplenek in Fara, nabij Bloke. Je woonde bij meneer pastoor tot zijn overlijden in 1893. Achtenvijftig jaren lang. Ondanks je schoonheid heeft hij zich niet aan jou vergrepen, enkel in gedachten tijdens het aftrekken in de pikdonkere nachten. De extasen bleven komen. De eerste zes jaar in Fara werd je getreiterd door wereldse instanties en boze tongen verafschuwden je onthouding van voedsel en je mystieke kenmerken. Anderen zagen je lijden als Christus, vooral op Goede Vrijdagen. Francis Lampe, een filosoof/theoloog/schrijver uit Bloke, werd een levenslange vriend. In 1893 ging je samen met je zussen in Petrinci wonen, waar veel mensen met diverse intenties en vragen je bezochten. Je ging naar de mis in de St. Maria van de Sneeuw parochiekerk van Gora. God gaf je de geestelijke gaven voor de bekering van afgedwaalde zielen en voor de vergeving van hun zonden. Je werkte in de kerk, je was godsdienst-lerares en een geestelijke raadsvrouw. Voor het geld dat mensen je gaven, liet je een school voor arme kinderen bouwen. Tijdens de extasen was je ongevoelig voor externe stimulatie. In je visioenen zag je engelen en praatte je met hen, met enkele heiligen, met de Maagd Maria en met de Heilige Drieëenheid. De engelen vertelden je hoe je het beste kan bidden tot God en Maria. De engelen huilden vaak over de ongelovigen. Maria sprak over nederigheid, gehoorzaamheid en de noodzaak voor verlichting en moed in het dragen van lijden met geduld en vreugde. Vraag het de Heilige Geest. Maria vroeg jou om te mediteren over het lijden en sterven van Jezus. Je lichaam zweefde vaak, bijvoorbeeld als je heel vurig naar een hostie verlangde. Je bloedende stigmata duurden zeven jaar en de zijdewond de rest van je leven. Je sprak soms in het Grieks en het Hebreeuws, terwijl je die talen niet kende. Je was helderziend en je kon in de zielen van mensen kijken en de innerlijke toestanden desgewenst openbaren. Op een foto van jou op een Goede Vrijdag zit je hele gezicht onder het bloed. De foto is niet scherp en het kan heel goed een trucage zijn. Sommige bloedstromen lopen omhoog, terwijl dat onmogelijk kan, tenzij het inderdaad zwarte inkt/verf is. Wie maakt nou zo'n foto? Ieder ander zou je gezicht schoonmaken en je troosten. Is het soms een tekening? Ben jij het trouwens wel? En waarom is dit de enige 'foto' van jou? Rooms bewijsmateriaal van lik mijn vestje? Je werd ziek, hoogstwaarschijnlijk tuberculose, en je zussen waren bezorgd over je begrafenis, want er zouden vast heel veel mensen komen en hoe moesten ze die allemaal wat te eten en te drinken geven. Je zei: 'Wees gerust, onze liefhebbende God zal alles goed maken!'. Op 23 februari 1896 overleed je en drie dagen later werd je begraven op het kerkhof van Gora in het dorp Petrinci, in het graf van je ouders. Er was die dag zoveel sneeuwval, dat slechts enkelen aanwezig konden zijn. Je kreeg gelijk, God had ervoor gezorgd, dat er geen massa bij was. Je zussen waren verbaasd en opgelucht. Op je grafsteen staat: 'Zalig de zuiveren van hart, want zij zullen God zien.'.

Schrijver: Joanan Rutgers, 28 november 2012


Geplaatst in de categorie: idool

2.6 met 5 stemmen 54



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)