de Ziel van Wrakhout

1)
Als ik aan wrakhout denk, kan ik het niet laten mij zelf hiermede te vergelijken. Wrakhout, dat heen en weer geslingerd wordt in een onstuimige branding. De markering van een onvoorspelbare, door mij vervuilde kustlijn.
Eenmaal aangespoeld zal ik verder rotten in de verzengende hitte van de zon. Waarna ik hoop, verrot als ik ben, uiteen te vallen om terug te keren naar de oorsprong.
Altijd hoop ik dan weer, dat er geen resten van microben in de darmen van mijn rottende entiteit aanwezig zijn.
Zodat ik door eeuwig te verzengen toch nog ‘iets fatsoenlijks’ presteer.
Dit doemdenken is mij altijd vreemd geweest.
Vreemd geweest, ofwel heb ik het wellicht verdrongen?

Nu ik ouder ben geworden komt het naar boven borrelen van uit de krochten van mijn verdorven geest. Stinkend als de onwelriekende gassen uit de diepte van mijn levensmoeras.
Telkenmale als ik mij ter ruste leg, profileren zich de diep verdrongen gebeurtenissen in mijn geest.
Het is als een opgedrongen filosofisch overzicht van mijn, niets toedoende schamele aanwezigheid op deze aardkloot.
Beschaamd moet ik erkennen, dat ik nutteloos en zeker niet smetteloos geleefd heb. Een bestaan, waarin ik mij meerdere malen heb schuldig gemaakt aan primair egoïsme.
Ik mij heb misdragen, en ook wel mensen gekwetst.
Och, er zijn gedurende mijn leven daden geweest die men wellicht als goed of nobel zou kunnen omschrijven. Ware het niet, dat er toch altijd een grondslag aanwezig was van zelfbelang, zelfbescherming en/of verrijking.

(2)
De verloedering van de samenleving grijpt in hoog tempo om zich heen. De jeugd neemt het niet zo nauw met deze normen en waarden. Waarom zouden zij?
Voorbeelden ten over, hoe het niet moet.
Zeker voor de nieuwkomers uit andere werelddelen.
Vaak de Moslims uit de Islamitische landen.
Zij zullen bij het zien van een Gay Parade, zich in het Sodom en Gamorrah van de 21e eeuw wanen.
Zij komen immers veelal uit landen met afschuwelijke wetten, waar de vrouw nog gestenigd wordt dan wel opgehangen.
Dit dan uitsluitend op het aangeven van de echtgenoot, dat zij hem ontrouw is geweest. Ook die landen, waar homofilie als een misdaad wordt beschouwd.

(3)
Hoe is dit aftakelen van Normen en Waarden nu naar mijn mening ontstaan dan wel gecreëerd.
Ik schrijf opzettelijk gecreëerd daar dit min of meer ook zo is.
Het werd aangemoedigd, zo niet geadviseerd, bijvoorbeeld door het beeld betreffende het naakt zijn van ouders weg te nemen. Men moest met zijn allen onder de douche om het kind seksueel voor te lichten. Maar ook om vooral te laten zien: er is geen verschil tussen papa, mama en jou.
Respect ten opzichte van ouders, ouderen en dienstverlenenden was duidelijk aan slijtage onderhevig. Niet op zijn minst gestimuleerd door de jongerenouders van toen, die op deze wijze hun progressie in de sociale ontwikkeling van de maatschappij wilden uiten. Het is jeugd eigen, om hierin de grenzen op te zoeken.

(4)
Maar het Internationaal Gerechtshof zweeg en zwijgt in alle talen. Toen de minister van Buitenlandse Zaken van Amerika, Hillary Clinton het gegeven vernam dat Khaddafi vermoord was, uitte zij een waarschuwing aan de vrije wereld:
We kwamen, we zagen en hij ging dood, waarna zij begon te lachen.
Ik vind het laag en ver onder de fatsoensnormen om dit van wie dan ook na zijn overlijden te doen. Wat heeft uiteindelijk de slaapkamer met de politiek te maken?
Dat hij geen lieverdje was is een feit, maar zo als het geschreven staat: ‘tast niet met uw eigen hand in uw boezem, om dat hij er geblakerd zou kunnen uitkomen’.

Moge de voorspellende woorden van Khaddafi ons bespaard blijven. Hij waarschuwde het westen kort zijn dood, voor de: radicale fundamentalistische ‘Islamisering’ van Noord Afrika. Hij zei: pas op, het ligt slechts op een steenworp afstand van uw Europa.
Het een en ander is reeds gaande in het Libië van Khaddafi.
Geef ik hiermede nu een generaal pardon aan Kolonel Khaddafi? Zeer zeker niet.
Vanaf de dag dat ik mij begon te interesseren voor de politiek, bleek zijn bewind voor mij een enorme teleurstelling.

Zie ook: http://www.ivangrud.nl/

Schrijver: Ivan Grud, 26 december 2012

grus-ivanhotmail.ph

UItgave

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.4 met 12 stemmen 270