Opgejaagd en klemgezet
(voor Albertine Sarrazin (1937 - 1967))
Je bent geboren als Albertine Damien op 17 september 1937 in Algiers.
Je was een vondeling en in februari 1939 ging je naar een kinderloos, Frans echtpaar, een 58-jarige militaire arts-kolonel en zijn 56-jarige vrouw Theresa. Therese had geen werk, maar tijdens de oorlog was ze een vrijwillige verpleegster.
Op je vierde kreeg je malaria. Op je vijfde ging je naar een rooms-katholiek opvangtehuis. Daar genoot je religieus onderwijs en je ontving een diploma, ondertekend door de aartsbisschop van Algiers.
Je stiefvader verliet het Reserve Korps. Op je negende verhuisde je naar een ingerichte woning op 28 rue de la Paix in Aix-en-Provence, waar Paul Cezanne en Émile Zola gewoond hebben.
Je kreeg een strenge opleiding aan het Collège Sainte-Catherine de Siena. Op je tiende ben je door een familielid van je stieffamilie verkracht, wat je leven verwoest heeft. Je had continu ruzie met je stieffamilie, wat je een autoriteitsconflict heeft gegeven.
Je behaalde vele hoge studieprijzen. En op je twaalfde begon je een dagboek bij te houden. Omdat je stiefvader je volkomen ongedisciplineerd vond, stuurde hij je op je vijftiende naar een psychiater, maar die vond je okay. Wel kon je beter ergens anders gaan wonen en dus moest je tegen jouw zin naar de reformatorische De Goede Herder School in Marseille, waar je Anick werd genoemd. Daar zou je tot je eenentwintigste verblijven, maar je vluchtte al snel naar Parijs, waar je met je lesbische bajesvriendin Emilienne veel avonturen beleefde. Je stal uit auto's en winkels en je deed aan prostitutie.
Eind 1953 bezocht je je stiefvader om zijn pistool te stelen en daarmee ging je weer naar Parijs, waar je genoot van de literatuur en de kunst. Voor geld zat je in de prostitutie. Zonder dat je het wist, verscheen je dagboek over een weggelopen meisje in het tijdschrift 'Le Surrealisme' (1954). Met Emilienne deed je een gewapende overval, maar die mislukte en op 20 augustus 1954 werden jullie op de boulevard Saint-Michel gearresteerd en door de rechter uit elkaar gehaald. Je kwam in de gevangenis van Fresnes terecht, waar je naast proza ook gedichten ging schrijven. In november 1955 kwamen jij en Emilienne voor de rechters, die eerst zeiden dat de zaak gesloten was, omdat jullie minderjarig waren. Jij bespotte hen en je zei: 'Ik heb geen spijt. Mocht ik toch spijt krijgen, dan zal ik het jullie laten weten!'. Vervolgens kreeg je van de rechters zeven jaar gevangenisstraf, allereerst in Fresnes en in 1956 in de gevangenis-school in Doullens. Je vroeg je stiefouders om een advocaat in te schakelen, maar die weigerden dat, opgelucht dat je in de bak zat.
Je deed een studie voor het certificaat literaire klassieken. Omdat je in het openbaar een andere, vrouwelijke gevangene op de mond kuste, moest je tien dagen in eenzame opsluiting. Op 19 april 1957 ontsnapte je door van een tien meter hoge muur te springen, waarbij je een voetbotje brak. Je had veel pijn en je bent letterlijk weggekropen.
De kleine misdadiger Julien Sarrazin ontdekte je en hij hielp je onder te duiken bij zijn moeder, die je verwende. Julien werd verliefd op jou en jij verstopte je in een café te Creteil, genaamd 'Klein Venetië', waar ook een prostituee werkte. In het ziekenhuis werd je voet behandeld. In maart 1958 werd Julien gevangengezet in Boulogne.
Je werd weer prostituee om te overleven. De monteur Maurice Bouvier was een vaste klant, die je extra veel geld gaf. Na de vrijlating van Julien ging je met hem in Calais wonen. Jullie werden in Abbeville gearresteerd, jij voor diefstal en papiervervalsing. Julien werd vrijgesproken en jij moest naar Doullens en vervolgens naar de vrouwengevangenis in Amiens.
Je studeerde filosofie en Engels. Op 7 februari 1959 ben je met Julien in het stadhuis van Amiens getrouwd, tussen twee politiemannen in. Je ging naar het gevang in Soissons. Julien moest voor inbraak vijftien maanden in het gevang.
In 1961 kreeg je met Julien en zijn moeder een auto-ongeluk. Zijn moeder overleed. Julien stal sieraden voor jou en hij werd in de gevangenis van Pontoise gezet. Je verhuisde naar Ales, want Julien was overgeplaatst naar Nîmes. Voor het stelen van een whisky-fles kwam je vier maanden in Ales vast te zitten. Een overdreven represaille.
In 1964 kreeg je van een oude klant Maurice een oud huis in de Cevennen. Je schreef drie autobiografische romans en je was ineens een gevierd schrijfster.
Op 10 juli 1967 overleed je door de complicaties tijdens een mislukte nieroperatie. Je was uitgeput door je alcoholisme, de tabak en je hoogst vermoeiende levenswandel. De chirurg en de anesthesist van de kliniek Saint-Roch kregen een boete en een veel te lage gevangenisstraf voor moord, omdat ze geen bloed hebben toegediend en verkeerd hebben geopereerd, waardoor je een hartaanval kreeg.
Je werd negenentwintig jaar.
Geplaatst in de categorie: idool
Albertine Sarrazin
92
Geef je reactie op deze inzending: