Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Duikvlucht van een vleugelloze engel

(voor Francesca Woodman (1958 - 1981))

Je bent geboren op 3 april 1958 in Denver, Colorado.
Je familie was uitzonderlijk artistiek en jij begon op je dertiende met de fotografie door het maken van je eerste zelfportret. Je koos voor de zwart-wit fotografie in vierkant formaat.
Je van huis uit protestantse vader was George Woodman (1932), een keramist, kunstschilder en kunstfotograaf. In 1953 trouwde hij met Joodse moeder Betty Elizabeth Abrahams (1930, Norwalk), een keramische kunstenares, die wereldwijde erkenning kreeg. Ze woont afwisselend in New York en Antella.
Je broer Charles (1955) is een video-installatie kunstenaar en een hoogleraar Electronic Art aan de Universiteit van Cincinnati.

Je ging naar de openbare school in Boulder. De actrice Kristin Landen Davis (1965) is in Boulder geboren. Ze speelde in 'Sex and the City'. De popartiest Roy Lichtenstein zat ook op deze school.
Vanaf 1975 zat je 's zomers met je ouders en je broer in een oude boerderij nabij Florence. Je ging naar de Rhode Island School of Design (RISD) in Providence. Je studeerde in 1977 in Rome, waar je bevriend was met Italiaanse kunstenaars en intellectuelen. Je sprak uitstekend Italiaans en in 1978 studeerde je af aan de RISD.
In 1979 verhuisde je naar New York City en in de zomer van 1979 was je bij een vriend in Stanwood (Seattle) en je bezocht de Pilchuk Glass School. Daarna keerde je terug naar New York om je carrière als kunstfotografe op de rails te zetten. Je stuurde voorbeelden van je fotowerk naar modefotografen, maar die zagen je artistieke bedoelingen niet.
In de zomer van 1980 verbleef je bij de MacDowell Colony, een kunstenaarskolonie in Peterborough (New Hampshire), in 1907 opgericht door Marian Griswold Nevins (1857 - 1956), een pianiste, die getrouwd was met de componist/pianist Edward MacDowell (1860 - 1908).

In 1980 werd je zeer depressief, omdat je vond, dat je als kunstfotografe faalde en dat je te weinig aandacht naar je werk wist toe te trekken. Bovendien was je liefdesgeluk gebroken door een verbroken relatie. Na het overleven van een poging tot zelfdoding en na een psychiatrische behandeling, ging je bij je ouders wonen om bij te komen en aan te sterken. Je deed een aanvraag voor financiële ondersteuning (subsidie) bij het National Epdowment for the Arts, opgericht in 1965 en zetelend in Washington, DC. Toen jij je aanvraag deed, was Livingston Ludbow Biddle, Jr (1918 - 2002) de voorzitter, benoemd door president Jimmy Carter (1924, Plains). Livingston's eerste vrouw was Cordelia Fenton en zijn tweede vrouw was de Nederlandse kunstenares Catharina Baart (1912 - 2005), die in jouw tijd aan zijn zijde stond.
Je maakte foto's van jezelf en van jonge modellen en meestal wazige naaktfoto's in verlaten en vervallen interieurs. Het is alsof je erotiek met uittreden vereenzelvigde, met afsplitsen. Het is dan ook niet gek dat sommigen denken dat je seksueel misbruikt bent, door wie dan ook. Dat daar de oorsprong van je onverdraaglijke depressie ligt. Maar je enorme gevoel van miskenning was zeker debet aan je suïcidale flirtations, niet in de minste plaats aanwezig in je fotowerk. Op één foto kruip je naakt door een opening in een grafzerk. Wazig, alsof je al een gestorven geest bent.

Je had een paar tentoonstellingen in alternatieve ruimten in New York en Rome. In Rome in de boekwinkel/galerie 'Maldoror', waar je het classicisme omarmde. Je ontmoette er de nieuwe avant-gardisten. In januari 1981 verscheen je fotoboek 'Some Disordered Interior Geometries' in de boekwinkels. Postuum verschenen 'Portret van een reputatie' en 'Engelen, Agenda Notebook'. Wellicht stopte je met de antidepressiva, omdat je daardoor gehinderd werd in je inspiratie. Op 19 januari 1981 sprong je van een gebouw aan de East Side in East Village, Manhattan. Je had nog even gekeken naar je appartement aan de overkant en je herinnerde je de diepe treurnis van je eenzame bestaan, wat niet aan die woonplek lag, maar aan iets gruwelijks diep in jezelf. Je oeuvre van ruim 800 foto's raasde aan je voorbij, waarvan velen van een griezelige, surrealistische, Gothic-achtige, zielsdiepe ziel blootleggende genialiteit. Pure overgave aan mythische kunst, hier en daar somber preraphaëlitisch en doordesemd met een koele punkstijl. Wat een lef om zoveel kwetsbaarheid tentoon te spreiden met zoveel passie en kundigheid!

Je werd tweeëntwintig jaar en je schreef ooit: 'Dood, zoals fotografie, is gewoon een reeks chemische reacties, leven is wissen!'. Helaas heb je door je depressieve ingevingen je lichaam vroegtijdig gewist. De roem zat eraan te komen. Je moet echt het erg overstuur en wanhopig zijn geweest. Het maakt je werk er macaber krachtiger door, maar dat kan nooit je motief zijn geweest. Ten diepste ongezien en onbemind. Men zag je engelachtige diepzinnigheden niet.
Ja, nu wel natuurlijk. Jij ging het denken voorbij. Je bent je wazige fotogestalten geworden. Ik reken je tot de grootste kunstenaars, die ooit voet op aarde hebben gezet.
Er verschenen twee biografische films over jou, in 2000 'The Fancy' van Elisabeth Subrin en in 2011 'The Woodmans' van Scott Willis. Ik voel je engelenvleugels wapperen in mijn idolate hart.

Schrijver: Joanan Rutgers, 14 januari 2013


Geplaatst in de categorie: idool

3.7 met 6 stemmen 146



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)