Schrijfsite Vrijplaats
‘Literatuur confronteert ons met onszelf en met onze omgeving. Daardoor kan literatuur waardevol en verrijkend zijn. Ook als er dingen in een boek staan die we afwijzen. Boeken of auteurs afwijzen omdat ze niet bevestigen wat we al weten of vinden, getuigt van angst of van gemakzucht.’ Dat schreef auteur Teunis Bunt over christelijke literatuur op 26 januari 2013 op de website van het Reformatorisch Dagblad.
Strekking van zijn verhaal is, dat christelijke literatuur zeker gestimuleerd moet worden, maar helaas nog tamelijk dun gezaaid is, zeker in de protestantse categorie. Ook al omdat deze kerk, althans in Nederland, getalsmatig ver achter ligt bij de Roomse kerk, waarvan de leden meer boeken op literair niveau tot stand brengen. Uit de protestantse hoek noemt Bunt boeken van Franca Treur en Jan Siebelink, beiden schrijvers met meer orthodoxe achtergronden in het protestantisme.
Bekende boeken van ex-protestanten als Jan Wolkers, Maarten Biesheuvel en Maarten ’t Hart, zijn er wel, waarin Bijbel en religieuze opvoeding, in varianten nog doorklinken, zij het dat het Geloof Der Vaderen is verlaten. Daardoor schromen zij niet om cynisch, grof, met warmte en humor, hun opvoeding door de literaire mangel te halen. Maar toch. ‘Het getuigt van angst of gemakzucht om boeken of auteurs af te wijzen, als zij ‘niet bevestigen wat we al weten of vinden’, herhaal ik Bunt.
Proberen wij zijn definitie over literatuur hier toe te passen, dan kan elke bijdrage richting literatuur gaan, als deze tekst ons raakt, en confronteert met onszelf, en met onze omgeving. Ook als er zaken of gebeurtenissen in voorkomen, die niet bevestigen, wat wij al weten of vinden. Zo bezien mag op een echte schrijfsite ruimte zijn voor vele invalshoeken. Ook voor schrijvers met meer beperkt vocabulaire. Dan is de site een vrijplaats om op diverse niveaus literaire confrontaties te zoeken.
De vraag rijst welke type inzendingen hier mogelijk passen in Bunt's omschrijving. Is een reisverslag confronterend, of meer passend voor het familielogboek? Is een artikel over de historie van drinkwaterleidingen literair, of meer geschikt voor educatieve rubrieken? Is feitenkennis over David Bowie, hoe interessant ook, ‘verrijkend’, of meer geschikt voor naslagwerken? Is zeuren over babyboomers ‘confronterend’? Of juist helemaal niet? En: hoe 'literair' moeten bijdragen eigenlijk zijn?
In ieder geval helpt het, als wij elkaar hier ruimte gunnen, en accepteren, dat wij ons op een publiek platform wagen, en dus soms krasjes oplopen bij bittere, ironische, of scherpe reacties. Beter is, volgens mijn bescheiden waarneming, om niet direct in verdediging, aanval of wraakmodus te schieten, als teksten ons onrustig maken. Doen wij dat niet, of sporadisch, dan zorgt dit gedrag voor meer openheid, variatie en aantrekkelijkheid van de site, zonder verlies van scherpte. Meer schrijvers gaan dan misschien deze site vinden en er publiceren.
Geplaatst in de categorie: literatuur
En terecht.
En waarachtig, hoe krijgt u het voor elkaar: zoveel raadplegingen van uw schrijfsel? Bent u in de leer gegaan bij iemand die daar een nóg groter talent in is? Wellicht kunt in les 2 dan eens vragen hoe naast hoge bezoekersaantallen die merkwaardige (zelden in overeenstemming met het geschrevene) hoge waarderingen tot stand komen? Want dat uw bijdrage wél een zeer hoge waardering verdient, daar kan toch iemand die een tekst onbevangen tegemoet treedt niet omheen?
Dat is misschien maar goed ook.
@ En Günter fijn je weer even tegen te komen hier,
de stijl van jouw schrijven maar nog meer van de reacties die jij hier bij menige inzending schreef, zou een voorbeeld moeten zijn voor div. anderen. Ik hoop je zo nu en dan toch weer vaker te lezen.
@ Len sterke beschouwing!
Günter, goed dat je even 'langskomt'! Hoewel je goed omschreven gevoel van onzekerheid en ontevredenheid, uiteraard somber stemt. Het betekent toch, als ik je goed begrijp, dat de site voor jou uiteindelijk geen prettige en goede plek meer betekende.
Ik wil het wel kwijt hier dat ik het aardig zat begin te worden dat je hier nog geen reactie kan schrijven, zonder dat je meteen met een volgende inzending "op de vingers getikt moet worden" en dat anoniem. Ik weiger te slijmen voor een goed cijfer, zo werkt dat niet.
En soms denk ik dat het komt omdat sommigen niet de humor, het absurde willen zien van mijn teksten, maar dat het kwaadaardig geschreven is, dat is niet nodig; ik vind dat iedereen vrij is te geloven wat hij of zij wil. Wie ben ik om daaraan te twijfelen?
Mooie beschouwing Len!
Kiezend voor jouw suggestie in de onder mijn afscheids inzending geplaatste reactie: "... en geef toch maar af en toe, gezouten of ongezouten, commentaar." wil ik graag even kwijt, jouw beschouwing met grote belangstelling te hebben gelezen. Met name de vierde alinea spreekt mij zeer aan. Ik ben het echter ook eens met Nico Noorman wanneer hij stelt: "Laagdrempeligheid zal aan de ene kant schrijvers aantrekken en aan de andere kant ook potentiele schrijvers afschrikken." Het geheel bevestigt eigenlijk in zekere zin het gevoel van onzekerheid én ontevredenheid, dat ik de laatste tijd tot kort geleden bij mijzelf constateerde; ik ben daarom nog steeds ervan overtuigd om op een intuïtief goed gekozen tijdstip te zijn gestopt.
Lastig probleem lijkt me. Misschien eens een wedstrijdje uitschrijven voor de verschillende tabbladen.