Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Punkkoningin zakte in een diep dal

(voor Wendy Orlean Williams (1949 - 1998))

Je bent geboren op 28 mei 1949 in Webster. Je had strenge ouders en twee zussen.
Je studeerde klarinet aan de Eastman School of Music. Je studeerde aan de RL Thomas High School, maar je behaalde geen diploma, omdat je op je zestiende naar Colorado lifte om daar gehaakte stringbikini's te verkopen. Je ging naar Florida en daarna naar Londen, waar je werkte als een macrobiotische kokkin en als een danseres van een zigeuner-dansgroep. Voorts was je showgirl en stripper.

Op je zevenentwintigste was je in New York City en zag je een advertentie in 'Show Magazine', waarin Rod Swenson, alias Captain Kirk, een zangeres zocht. Twee jaar later werd je de leidende zangeres van de punk/metal rockband 'Spasmatics'. Jullie deden wilde live-shows, waarin jullie vele taboes doorbraken.
Andere leden waren de gitaristen Wes Beech en Richie Stotts, de bas-gitarist Chris Romanelli en de drummer Ray Callahan.
In 1980 verscheen jullie debuutalbum 'New Hope for the Wretched'. Als ex-pornoster had je er geen problemen mee om bijna naakt seksuele bewegingen te maken.
De politie van Milwaukee arresteerde jou, maar de rechter sprak jou vrij. In Cleveland stond je op het podium met enkel scheerschuim ter bedekking. Een concert in Londen werd afgelast, want de pers noemde jullie anarchisten en de veiligheid was in het geding.
Je verscheen in de pornofilm 'Candy goes to Hollywood' van Gail Palmer, met in de hoofdrol Carol Connors. Met Lemmy Kilmister van Motörhead zong je het duet 'Stand By Your Man'.

In 1984 verscheen je eerste solo-album 'WOW', geproduceerd door Gene Simmons van Kiss. Je speelde een half jaar in 'The Rocky Horror Show' in St. Louis. Je speelde in de film 'Reform School Girls' van Tom DeSimone en drie nummers van je tweede solo-album 'Kommander of Kaos' werden in deze film gebruikt. De bandleden van 'Spasmatics' werkten wel mee, zij het met grote tegenzin.
Je speelde in 'The New Adventures of Beans Baxter', in de komedie 'Pucker Up and Bark Like a Dog' en in de tv-serie 'MacGyver'.
Je laatste solo-album was 'Deffest! and Baddest!'.
Na 'Coup d'Etat' verscheen in 1987 het laatste album van 'Spasmatics', getiteld 'Maggots: The Record'.

Op de podia blies je auto's en apparatuur op, met een kettingzaag zaagde je een elektrische gitaar doormidden, met mokers sloeg je auto's kapot en je molde vele televisies. Je verzette je tegen deze heilige koeien van de massa, wat het echte leven aan banden legt. Het was ook een voortgezette rebellie tegen de stagnerende, bloedeloze, inspiratieloze wereld van je ouders. Je maakte ongeëvenaarde kunst van filosofische destructie.

In 1991 verhuisde je met je ex-manager en partner Rod naar Storr. Je zangcarrière was voorbij en je verzorgde nu de dieren in Willimantic. Met de mensen had je het wel gehad. Je hield heel veel van de dieren en je hebt altijd voor hun welzijn gestreden. Je was vegetarisch en je zette je in voor biologische voedselproducten. Je was fel tegen het extreme gebruik van witte suiker, wat je vergeleek met heroïne. Het onttrekt inderdaad de goede voedingsstoffen aan het lichaam en het maakt mensen agressief.

In 1993 deed je een zelfdodingspoging door een mes in je borst te steken, maar je bedacht jezelf en met Rod snelde je naar het ziekenhuis.
In 1997 probeerde je het nog een keer met een overdosis efedrine.
Je leed aan een zware depressie en je was wanhopig. Voor je overlijden sprak je er al vier jaar over je leven zelf te willen beëindigen. Je geloofde dat zelfdoding één van de meest fundamentele rechten van vrije mensen zijn en je had er heel lang over nagedacht, wat men een eigen-balans-zelfdoding noemt. Je vond het moeilijk om een normaal leven te leiden. Misschien had een come-back je kunnen redden.

Op 6 april 1998 ging je het bos rondom je huis in en heb je jezelf door je hoofd geschoten. Rod vond je zelfmoordbrief en een liefdesbrief voor hem, waarna hij naar buiten rende en je na een uur zoeken gevonden heeft. Er was geen polsslag meer. Je lag op een plek, waar je vaak en graag de wilde dieren voerde. Je had nog enkele eekhoorns wat nootjes gegeven.

Mens, wat was jij eenzaam! Je bent achtenveertig jaar geworden.
Lemmy Kilmister droeg zijn lied 'No Class' speciaal op aan jou. 'It's my life and I do what I want!', zong je met die heerlijke rauwe, woeste en tijgerachtige stem.


Zie ook: http://www.youtube.com/watch?v=ZTD55D7Gk0A

Schrijver: Joanan Rutgers, 15 februari 2013


Geplaatst in de categorie: idool

2.3 met 3 stemmen 275



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)