Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Zonder vogelvrije zuurstof

(voor Amelie (Melli) Hedwig Beese (1886 - 1925))

Je bent geboren op 13 september 1886 in Dresden. Je was de enige dochter van een rijke architect, beeldhouwer en gaslampen-fabrikant.

Je studeerde drie jaar beeldhouwkunst aan de Koninklijke Academie van de Schone Kunsten in Stockholm. Je behaalde geen diploma, maar je resultaten waren uitstekend. Daar leerde je ook zeilen en skiën. Eenmaal terug in Duitsland studeerde je wiskunde, scheepsbouw en luchtvaart-mechanica aan het Polytechnikum in Dresden. Je wilde graag leren vliegen en je vader betaalde de dure leskosten.

Je kreeg vliegles op de luchthaven Johannisthal en vervolgens bij de Ad Astra Airline in Zwitserland, waar je les kreeg van Robert Thelen. In december 1910 kreeg je een ongeluk en brak je je enkel, vijf ribben, je neus en je benen. Je kreeg morfine tegen de pijn, waar je de rest van je leven verslaafd aan bleef, net als aan de enorme roes van het vliegen.

Je vader overleed en Robert weigerde je nog langer vlieglessen te geven. Je bevestigde zijn stelregel, dat vliegen niets voor vrouwen was.
In mei 1911 kreeg je vliegles van Hellmuth Hirth, zij het met de bevooroordeelde tegenzin. Von Mossner leerde je de volledige besturing van een vliegmachine. Je medeleerlingen waren al even lastig en ze werkten je behoorlijk tegen. Ze tapten je brandstof af, ze maakten controle-draden los en ze plaatsten vervuilde bougies met verstoppingen in jouw lestoestel. Tijdens de sabotage van je gastank lekte er gas, zodat je al vliegend de gastank moest blussen. Die onverantwoordelijke plaaggeesten speelden met jouw leven. Tijdens de afwezigheid van Hirth ben je zelfs door hen in elkaar geslagen. Ondanks al die gruwelijke tegenstand behaalde je je vliegexamen in een Jyo Etrich Taube, een Rumpler Taube.
Op je vijfentwintigste verjaardag kreeg jij je vliegbrevet als eerste vrouw van Duitsland. Raymonde de Laroche was de eerste vrouw ter wereld, die in 1910 haar vliegbrevet behaalde.

In 1912 opende je de 'Flight School Melli Beese GmbH', betaald door je moeder en de industrieel Karl August Lingner. Dit deed je samen met de Franse vliegenier en vliegtuigbouwer Charles Boutard en Hermann Reichelt, die op zijn vijfendertigste overleed door een vliegtuigcrash. Jij gebruikte je Rumpler Taube als lesvliegtuig en zij hun zelfgebouwde eendekkers. Jullie bouwden de Rumpler Taube na en jullie maakten deze toestellen veel betaalbaarder.

Op 25 januari 1913 trouwde je met Charles Boutard. Je werd daardoor een Franse staatsburger en jullie woonden in een villa nabij het vliegveld Johannisthal. De vliegschool bloeide en er waren plannen om een vliegende boot te produceren. Het model stond al klaar, maar de eerste wereldoorlog gooide roet in het eten. Je werkte ook aan een opvouwbaar vliegtuig.

In het begin van die zinloze oorlog werden jouw man en jij gearresteerd en werd de vliegboot vernietigd, terwijl jullie moesten toekijken. Jullie moesten de vliegschool en de vliegtuigfabriek sluiten en jullie mochten er niet meer komen. Jullie werden namelijk als 'vijandige vreemdelingen' beschouwd. Charles werd naar een gevangenis gestuurd en jij kreeg huisarrest. Na een tijdelijke terugkeer van Charles werden jullie beiden ergens opgesloten in Wittstock/Dosse. Jullie zaten zonder werk en jullie werden voortdurend door loerende bewakers met spervuurogen in het nauw gedreven. Toch wist je nog wel ongemerkt aan morfine te komen, wat opmerkelijk is.

Na die vreselijke oorlog keerde je terug naar je vliegschool annex vliegtuigfabriek, maar de hangar was afgebroken en de vliegtuigen, die er nog stonden waren grondig ontmanteld. Je vliegtuigen waren gebruikt door de militairen. Gebruikt en versleten. Je had niets meer om je brood mee te verdienen. Charles werd naar Frankrijk gestuurd en jij probeerde bij de overheid nog compensatie te verkrijgen voor de verwoeste fabriek en vliegtuigen. De verarmde overheid bleef weigeren en de rechtszaken voor een eventuele vergoeding duurden je hele leven. Ook het auto-bedrijf, dat je ondersteunde, was failliet gegaan.
Toen Charles terugkeerde probeerden jullie het plan om met twee grote vliegtuigen over de hele wereld te vliegen. Dit mislukte vanwege geldgebrek, al wilde Fokker graag een oud oorlogsvliegtuig verkopen.

In 1925 moest je vliegbrevet verlengd worden en tijdens de test moest je een noodlanding maken, maar je bleef gelukkig ongedeerd. In datzelfde jaar zijn Charles en jij gescheiden en woonde je alleen in een pension in Berlijn. Je had steeds hogere doseringen morfine nodig om je zielenpijn te verlichten. Je verpieterde in een trieste zolderkamer, terwijl je eens zo fier en diepgelukkig had gevlogen.

Op een kwade dag kocht je in een duister café een revolver met een doosje kogels. Je was meer dan ernstig depressief en Charles was er niet om je tegen te houden. Hij wilde je niet meer, toen je arm was en als morfiniste zijn aanblik verstoorde. Je vliegdromen waren als een luchtballon en fopsigaar kapot geklapt. Je was verdoemd om voortaan aan de grond te blijven. Als een vogel met gebroken vleugels.
Op 21 december 1925 plaatste je de kille loop van een revolver tegen je slaap en haalde je zwaar verbitterd de trekker over. Op een briefje stond: 'Vliegen is een noodzaak. Daar zonder kan ik niet leven!'.

Je werd negenendertig jaar. Je bent begraven op de begraafplaats Berlin-Schmargendorf. Op je grafsteen staat 'Erste Deutsche Motorfliegerin'. Dat is waar, maar je bedankte liever voor die eer om nog één keer te mogen vliegen. En dat had best gekund, maar je was innerlijk al te ver ontspoord en te wanhopig. Diep in jou was je er rotsvast van overtuigd dat al je levensgeluk voorgoed voorbij was. Je snakte naar lucht in een verstikkende cocon. Die laatste, helse knal was misschien wel de profetische peiler en droefenis aangaande het verschrikkelijke bombardement op je geboorteplaats Dresden.

Schrijver: Joanan Rutgers, 25 februari 2013


Geplaatst in de categorie: idool

4.0 met 2 stemmen 91



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)