Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Oog in oog met je geestelijke lijden

(voor Mary Richardson Kennedy (1960 - 2012))

Je was een architectonische vormgeefster en een milieu-activiste.
Je studeerde op een kostschool en je kamergenote was niemand minder dan Kerry Kennedy, de zus van Robert F. Kennedy Jr., die je spoedig leerde kennen, omdat Kerry je mee naar de Kennedy's bracht, waar je al gauw geaccepteerd werd. Je was op je dertigste het bruidsmeisje tijdens de bruiloft van Kerry met Andrew Cuomo.

Op je vierendertigste trouwde je in de maand april met Robert F. Kennedy Jr., die toen veertig was en pas een maand gescheiden van zijn eerste vrouw Emily Ruth Black.
Hij en Emily kregen twee kinderen, Robert en Kathleen Alexandra.
Jij was tijdens de bruiloft zes maanden zwanger. Robert en jij kregen vier kinderen: Conor, Kyra, Fin en Aiden. Jullie woonden als gezin in Bedfort, in 'Green House', omringd door bossen en met een eigen vijver. 's Zondags gingen jullie naar de eucharistie-viering.

Robert is getraumatiseerd door de moord op zijn vader, die door ene Sirhan Bishara Sirhan is gepleegd, die levenslang in de gevangenis te Corcoran zit. Ook jij verloor je vader vroeg en je leed aan anorexia nervosa. Robert was aan de heroïne verslaafd geweest en jij was nog steeds alcoholiste. Robert's oom was de vermoorde John F. Kennedy.

Omdat Robert nog veel met zijn ex-vrouw omging, heb je hem een blauw oog geslagen. Je had boksles gehad. Hij hield er een blijvend letsel aan over. Je sloeg en bestal de eerdere kinderen van Robert en je doodde de lievelingshond van de kinderen. Verder dreigde je herhaaldelijk met zelfdoding. Je dronk soms zo veel, dat je flauw viel. Je vertoonde allerlei grillig gedrag. Je bent gearresteerd wegens dronkenschap achter het stuur en je zussen en broers waren boos op je, omdat ze niet snapten waarom je zoveel dronk en drugs gebruikte.
De verklaring was je geestesziekte, die steeds meer terrein begon te winnen en die je systematisch wilde dempen. De Harvard-psychiater John Gunderson had jou ontmoet en voor hem was het heel duidelijk, dat je leed aan een borderline-persoonlijkheidsstoornis, een ernstige, gecompliceerde, psychiatrische ziekte.

Na de zoveelste gewelddadige scene besloot Robert in 2010 om van jou te gaan scheiden en betrok hij een huurhuis. Robert kreeg tijdelijk de volledige voogdij over de kinderen, gezien je destructieve gedrag en je instabiele levenspatroon.

De laatste maanden van je leven moest je in de rechtszaal keihard vechten voor de voogdij en je alimentatie. Je kreeg financiële problemen en je ging 's ochtend niet meer naar de sportschool, want je bleef depressief in je bed liggen. Je vernam dat Robert een nieuwe vlam had, de actrice Cheryl Hines.
Cheryl was in 1965 geboren in Miami Beach. Ze speelde in de televisie-serie 'Curb Your Enthusiasm'. Ze is in 2002 getrouwd met de Engelse zanger/producer Paul Anthony Young. Ze lag in een scheidingsprocedure met hem. Cheryl wilde jouw plek overnemen en er verschenen op internet vrolijke foto's van haar met jouw kinderen. Robert liet zich samen met haar bij belangrijke evenementen fotograferen.

Logisch dat je was gekwetst door de inmenging van Cheryl. Je was diep vernederd. Wat moest Robert toch met die fake-glimlach? Je was officieel nog steeds niet van hem gescheiden en voor jou was Robert nog steeds jouw man en je hoopte iedere dag, dat hij terug zou keren. Natuurlijk ging hij wel vele keren vreemd, maar jij begreep dat wel. Dus belde je hem en zei je, dat hij gelijk had over alles wat was fout gegaan en dat alles jouw schuld was. Je smeekte hem om jou te helpen, maar hij vond, dat jij jezelf niet echt wilde helpen. Hij vermoedde niet, dat je daarvoor al te ver heen was.
Toch maakte je een afspraak bij de psycholoog Marc T. Abrams en na twee afspraken afgezegd te hebben, sprak je met hem op 10 mei 2012. Ik weet niet wat hij met jou besproken heeft, maar feit is wel dat je zes dagen later een einde aan je leven maakte, ondanks dat je drie soorten anti-depressiva slikte, wat misschien ook niet zo handig was. Je was wel van de alcohol afgekickt, maar het is de vraag of dat wel zo verstandig is geweest.

Op 16 mei 2012 heb je jezelf met een dik, wit touw opgehangen in de schuur op je landgoed in Bedfort. Op internet had je al bekeken hoe je de strop het beste kon maken. Je droeg je zwarte sportkleding en je vingers zaten geklemd tussen de strop, de nagels blauw. Misschien wilde je een terugweg openhouden, maar dat had zo niet gekund.
Je bent gevonden door je sponsor van de Anonieme Alcoholisten, Maria Richardson, en je Colombiaanse huishoudster. Een tijd later kwam Robert en hij was diep terneergeslagen.

Je werd tweeënvijftig jaar. De uitvaartdienst was in de St. Patrick's Church en je bent begraven in St. Francis Xavier begraafplaats, al werd je op verzoek van Robert herbegraven op een verlaten, afgelegen heuveltop, waar na vijf maanden een waardige grafsteen is geplaatst. Misschien heeft hij de eenzame strijd tegen je geestesziekte begrepen. Hoe je zonder benevelende lapmiddelen geen weerstand meer kon bieden tegen de verslindende kaken van dat moordzuchtige, genadeloze, allesverwoestende monster.

Schrijver: Joanan Rutgers, 13 april 2013


Geplaatst in de categorie: idool

4.0 met 1 stemmen 92



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)