Uit dubbele schande de gifbeker

(voor Leopoldo Lugones (1874 - 1938))

Je bent geboren op 13 juni 1874 in Villa de Maria del Rio Seco, Argentinië. Je was de oudste zoon van James Martin Lugones en Custody Argüello. Op je zesde verhuisde je naar Santiago des Estero, de oudste stad van Argentinië. Daarna woonde je in Villa Ogo de Agua. Er werd een broer geboren en daarna kwamen je broers Ramon Miguel en Carlos Florencio, toen je elf was. Je moeder leerde je lezen en schrijven. Je bent streng-katholiek opgevoed, wat later zo zijn negatieve effecten had. Je ging naar de middelbare school in het Colegio Nacional de Monserrat in Córdoba, terwijl je woonde bij je oma van je moeders zijde. Oud-leerlingen waren o.a. Santiago Derqui, de vierde president van Argentinië, Nicolás Avellaneda, ook een president, en Jose Figueroa Alcorte, eveneens een president. Op je achttiende verhuisde je familie ook naar Córdoba en je begon met journalistiek en literatuur.

Op je negentiende verscheen je dichtbundeldebuut 'De Werelden' en vier jaar later verscheen 'Bergen van Goud'. Acht jaar daarna verscheen 'De schemering van de tuin'. Er verschenen nog negen bundels, met als laatste 'Droge Rivier Romance', in je laatste levensjaar. Je was de pionier op het gebied van korte verhalen schrijven. Je hield ervan dat de gaucho-figuur als nationaal symbool werd verheerlijkt en je refereerde aan 'Martin Fierro' van Jose Hernández. Je chauvinisme kantelde naar fascisme. Je was directeur van de Nationale Bibliotheek van Leraren en de voorzitter van de Vereniging van Schrijvers in Argentinië.

Je trouwde met Juana Agudelo en op je tweeëntwintigste verhuisde je met haar naar Buenos Aires. Een jaar later werd jullie zoon Leopardo junior geboren. Deze Leopardo werd later Inspecteur van de Politie tijdens de militaire dictatuur van president Jose Felix Uriburu, van wie jij een grote, nauw betrokken voorstander was. Uriburu was een fascistische couppleger, die president Yrigoyen verstootte. Door je fascistische banden lag je eruit bij de intellectuelen en terecht. Onder president Marcelo T. de Alvaer was je zoon directeur van een kinderinstituut en werd hij veroordeeld voor de verkrachting van een minderjarige en meer weerzinwekkende, inhumane gruweldaden. Jij smeekte de ex-president Hipólito Yrigoyen om vergeving voor je zoon en ook om de familienaam te rehabiliteren. Later bedacht Leopold elektrische martelmethoden tegen de gevangenen, die tegen het regime waren. Daarbij werd een elektrisch schokapparaat op de tanden, genitaliën, slijmvliezen, tepels en dergelijke hoogstgevoelige plekken geplaatst, met zeer destructieve uitwerkingen. Hij had het idee afgepikt van veeboeren.

Je maakte reizen door Europa, wat van groot belang was voor de intellectuelen van Buenos Aires. Je werd verdacht vanwege je politieke opvattingen, die zwermden van socialisme naar liberalisme naar conservatisme en naar fascisme. Streng-fascisme, om even de link met je religieuze indoctrinatie te maken. Als jonge journalist publiceerde je atheïstische en anarchistische artikelen, wat veelbelovend leek. Je was lid van een socialistische groep schrijvers met o.a. Jose Ingenieros, bekend van 'Evolutie van Argentijnse ideeën', Alberto Gerchunoff, Baldomero Manuel Ugarte en Roberto Payro. Je ontmoette de dichter Ruben Dario, die grote invloed op jou had, net als de Franse symbolisten. Je werd lid van de vrijmetselaars en je was voor de conservatieve presidentskandidaat Manuel Quintana, die in 1904 president werd. Je raakte gedesillusioneerd door de politieke toestanden van de jaren dertig en door je eigen meedoen met het fascistische, terroristische, moorddadige regime.

Op 18 februari 1938 pleegde je zelfdoding. In Hotel 'The Stumble' in Tigre dronk je een mix van whisky en cyanide. Je werd drieënzestig jaar.
Je was teleurgesteld in de politiek, maar dat was niet de grootste reden. Tijdens één van je lezingen aan de Faculteit Wijsbegeerte en Letteren werd je hevig verliefd op een studente. Je had als oude heer een spetterende liefdesrelatie met haar, maar dit werd ontdekt en je werd gedwongen om ermee te stoppen. Het leeftijdsverschil vond men een walgelijke schande en je fascistische verleden verdubbelde je eerloze schande. Hierdoor ben je in een diep, pikzwart dal terecht gekomen en werd je onomkeerbaar suïcidaal.

Je zoon Leopoldo voelde uiteindelijk ook wroeging en hij pleegde in 1971 zelfdoding. Zijn dochter Piri was een strijdbare, linkse schrijfster/journaliste, die op haar tweeënvijftigste door de militaire dictatuur werd ontvoerd en vermoord. Zijn andere dochter Carmen leeft nog. De zoon van Piri, Alejandro, heeft vanwege zijn negatieve erfenis en de moord op zijn goede moeder, net als jij, in Tigri zelfdoding gepleegd.

Leopoldo Lugones Uit Uit dubbele schande

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 2 stemmen 125