Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Onterecht minderwaardigheidscomplex

(voor Pina Pellicer (1934 - 1964))

Je bent geboren als Josefina Yolanda Pellicer López de Llergo op 3 april 1934 in Mexico-City.
Je vader Cesar Pellicer Sánchez was een advocaat en je moeder heette Pilar López de Llergo. Je had zeven broers en zussen. Je jongere zus Pilar werd ook een actrice, die veel in telenovelas speelde. Je zus Ana is beeldhouwster en sieraden-maakster.

Je studeerde filosofie aan de universiteit en je was geestelijk vroegrijp. Je verliet al snel het ouderlijk huis en je zat in een poëzie-groep. Je speelde Anne in het toneelstuk 'Het dagboek van Anne Frank'.

Op je zestiende debuteerde je in 'Macario', een bovennatuurlijke drama-film van Roberto Gavaldon. Deze film is gebaseerd op de roman 'The Third Guest' van Bruno Traven en was genomineerd voor de Academy Award voor Beste Buitenlandse Film, maar Ingmar Bergman won met 'The Virgin Spring'.

Op je zeventiende speelde je in 'One Eyed Jacks' van Marlon Brando, die zelf de hoofdrol speelde. Jij speelde Louisa, op wie Rio (Brando) verliefd werd. De film ontving de Gouden Schelp op het San Sebastian International Film Festival en jij ontving de Prijs voor Beste Vrouwelijke Artiest. Je werd vergeleken met Audrey Hepburn en je was je tijd ver vooruit. In Amerika oogstte de film enkel een nominatie voor een Academy Award.

Op je achttiende speelde je de hoofdrol in het drama 'Rogelia' van Rafael Gil Álvarez. Je speelde ook de hoofdrol in het drama 'Dias de Otoño' van Roberto Gavaldon.
Je had een prachtig, perfect, indrukwekkend gezicht en de dramatiek straalde er vanaf.
Je speelde in 'The Fugitive', een dramatische tv-serie van de auteur Roy Huggins.
Je speelde in de serie 'The Alfred Hitchcock Hour'. Alfred was helemaal weg van jou.
Je speelde Maria Diaz in 'Het levenswerk van Juan Diaz'.
TJulissaenslotte speelde je Irma in 'El pecador' (= Zondig) van Rafael.

Je leed aan een zware depressie en je voelde jezelf minder mooi en getalenteerd dan je populaire zus Pilar, maar dat was een symptoom van je depressiviteit.
De filmgeschiedenis wijst uit dat jij ver boven je zus verheven was qua filmactrice.

Je was lesbisch en na een kapot gelopen relatie werd je wanhopig en levensmoe. Je werd overspoeld door je liefdesverdriet en het gemis van je geliefde. Als actrice speelde je het verdriet levensecht en dat voelden de vele adorerende filmkijkers.
Je bent één van de meest geliefde, Mexicaanse actrices van alle tijden.

Je schreef
'Voor mij is alles transcendent. Ik heb liever een tragische levenszin, hoewel ik veel lach. Maar over het algemeen is het leven meer een drama dan een komedie. Het leven is het maximale misdrijf!'.
De foto, die Kati Horna in 1961 van jou maakte, spreekt boekdelen. Depressieve schoonheid in een gitzwarte nacht.
Je schreef
'Wezens zoals ik zijn broze wezens, niet in staat om nee te zeggen tegen het verdriet, laat ons toch sterven met verdriet!'.

Op 4 december 1964 heb je zelfdoding gepleegd in je huis te Mexico-City. Je werd dertig jaar en je bent in je woonplaats begraven.

Je liet veel verdrietige fans achter, maar jij was het meest verdrietig. Was het het fatum vanwege je seksuele geaardheid, wat je niet kon rijmen met de opinies van de massa? Dat nu juist jij je minderwaardig moest voelen, voelt als een doodssteek in de rug. Waar het precies is misgegaan valt niet te achterhalen, wel dat het is misgegaan.
Ach, wat zou ik je graag willen steunen!...

Schrijver: Joanan Rutgers, 5 juni 2013


Geplaatst in de categorie: idool

4.0 met 4 stemmen 788



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
7 juni 2013
Dank je, lieve Petra! Ik voel me door je gezien!
Naam:
Petra Hermans
Datum:
5 juni 2013
Email:
worldpoet546live.nl
De tragedie is verweven met haar wezen.
Je hebt het mooi beschreven. Met lef en moed.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)