Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Gepassioneerde zelfdoding

(voor Elis Regina Carvalho Costa (1945 - 1982))

Je bent geboren op 17 maart 1945 in in Porto Alegre.
Op je elfde begon je te zingen in de radioshow 'O Clube Do Gun'.
Op je veertiende kreeg je een contract bij Radio Gáucha en een jaar later zat je in Rio de Janeiro, waar je eerste album 'Viva a Brotolândia' verscheen.

Op je twintigste won je een eerste songfestival (de Berimbau de Ouro-prijs) met het lied 'Arrastão' van Edu Lobo, zanger/componist, en Vinicius de Moraes, dichter/componist. 'Arrastão' maakte je tot de best verkopende Braziliaanse zangeres. Je album 'Dois na Bossa' verkocht meer dan een miljoen keer.

Je bent niet zozeer een icoon van de bossanova, gesticht door João Gilberto, maar vooral een icoon van de Música Popular Brasileira, een mix van diverse stijlen, zoals samba, folk en popmuziek.
Net als Cazuza, die op zijn twee-en-dertigste overleed aan aids, en de zangeressen Ivete Sangalo, Vanessa da Mata, Maria Bethânia en jouw opvolgster Marisa Monte.
Je werkte o.a. samen met Antonio Carlos Jobim, vriend van Frank Sinatra, Gilberto Gil, die 'Louvação' voor jou schreef, de grote Caetano Veloso, Jorge Ben Jor, Chico Buarque, nazaat van de Nederlandse kapitein Gaspar Nieuhoff van der Ley, Milton Nascimento en Ivan Lins, van wie je de hit 'Madelena' zong.
Je album 'Elis & Tom' is het beste bossanova-album van alle tijden.

Op je tweeëntwintigste trouwde je met Ronaldo Bôscoli, componist/songwriter/producent/journalist. Drie jaar later kregen jullie een zoon, João Marcelo Bôscoli.

Op je dertigste hertrouwde je met de pianist César Camargo Mariano, met wie je lange tijd had samengewerkt. Hij was eerder getrouwd met de zangeres Marisa Gata Mansa, met wie hij een zoon Marcelo kreeg, die een beroemde basspeler werd.
César en jij kregen twee kinderen, Pedro en Maria Rita. Jullie woonden in São Paulo. Jullie kinderen werden muzikant en Maria werd een succesvolle zangeres en haar debuutalbum 'A Festa' werd platina en maakte haar tot een internationale ster.

Je bijnamen waren 'Furacão' (Tornado) en 'Pimentinha' (Kleine peper). Je kreeg soms kritiek van de Braziliaanse dictatuur, maar door je populariteit kwam je niet in de gevangenis terecht, al dwongen ze jou wel om het volkslied in een stadion te zingen. Dat deed je om je gezin en jezelf te beschermen tegen de dictatuur.
Je zong echter wel tegen de militaire overheid, het kapitalisme, racisme, seksueel onrecht en andere onrechtvaardigheden. Je werd lid van de Arbeiderspartij en je zong over je socialistische standpunten. Je stem klonk helder, melancholisch, perfect ritmisch en emotioneel.

Op 19 januari 1982 pleegde je in São Paulo zelfdoding door een overdosis cocaïne, slaapmiddelen en alcohol. Je leed jarenlang aan depressie en drugsverslaving, een slechte combinatie, zeker zonder psychologische hulpverlening.
Je werd zesendertig jaar. Je bent begraven op het kerkhof in Morumbi.
Heel Brazilië was geschokt en je overlijden was in alle kranten voorpaginanieuws. Meer dan 100000 mensen volgden jouw begrafenisstoet door São Paulo, inclusief vele voorname kunstenaars.

Schrijver: Joanan Rutgers, 2 augustus 2013


Geplaatst in de categorie: idool

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 125



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)