Veel leed achter een mannelijk pseudoniem

(voor Victoria Maria Benedictsson (1850 - 1888))

Je bent geboren op 6 maart 1850 in Domme, bij Alstad, Zweden.
Je ouders waren Thure Bruzelius en Helena Sophia Finérus.
Je groeide op in de boerderij van je vader en je had veel interesse in kunststudies.
Je werkte als gouvernante en je ging naar Stockholm om kunstenares te worden, terwijl je vader dat verbood. Om te ontkomen aan zijn halsstarrige bemoeizucht trouwde je op je eenentwintigste met Christian Benedictsson, een postmeester in Horby.

Christian was een 49-jarige weduwnaar met vijf kinderen uit zijn eerdere huwelijk. Je was diep ongelukkig in dit huwelijk. Op je drieëntwintigste werd jullie dochter Hilma geboren en drie jaar later werd jullie dochter Ellen geboren, die na drie weken overleed.
Op je tweeëndertigste kreeg je een botziekte en was je bedlegerig. Je begon met schrijven en op je vierendertigste debuteerde je met de verhalenbundel 'Van Skane' en een jaar later verscheen de roman 'Geld', na 'Finale: drama in drie bedrijven'. 'Geld' was je grote doorbraak. Je pseudoniem als schrijfster was Ernst Ahlgren.

Je kreeg een relatie met de jongere Axel Lundsgard, de rebelse zoon van een priester in Horby.
Net als vele andere Zweedse schrijvers ging je naar Kopenhagen, waar je werd ontdekt door de literaire criticus Georg Brandes, de machtigste criticus van Europa.
Op je zesendertigste kreeg je een relatie met Georg, die twee jaar duurde, maar hij heeft je tenslotte gedumpt.
De roman 'Mevrouw Marianne' verscheen en je stond op één lijn met August Strindberg qua realistische literatuur. Je schreef over huwelijksproblemen als vreemdgaan en echtscheiding vanwege ruzie over geld. 'Mevrouw Marianne' is in 2001 verfilmd door Carinha Mannheimer, met Cecilia Frode in de hoofdrol.

Je vriendin Ellen Key zag in jou een tegenstrijdig karakter en sociale kwetsbaarheid. De psycho-analyticus Tora Sandstrom concludeerde dat je schizofreen was. De literatuur-historicus Fredrik Boek zag dat je vooral slachtoffer van de ongelukkige liefde was, terwijl feministische critici als Ebba Witt-Brattström en Nina Björk benadrukten, dat je als feministische pionier gedoemd was om te sneuvelen in een patriarchale samenleving.
De schrijfster Birgitta Holm stelt, dat je als kind incestueus misbruikt bent.
Birgitte Akesson suggereert dat je was uitgeput en zwaar overwerkt binnen een veranderd emotioneel leven.
Je was een workaholic en je ging tot het uiterste van je krachten. Schrijven was als morfine voor jou. 'Mevrouw Marianne' ontving gemengde kritieken en de broer van Georg deed neerbuigend over je boek en Georg zelf vond het een damesroman, wat je als een doodvonnis beschouwde.

Op 21 juli 1888 pleegde je zelfdoding in een hotelkamer in het Leopold's Hotel. Je was arm en eenzaam en je was hooggespannen bezorgd over je schrijfwerk. Voorts was je zeer ongelukkig om het intellectueel benauwde leven in Horby, waar je gedwongen woonde. Je leed onder de sociale druk van de beperkingen van het vrouw-zijn.
Je sneed met een scheermes in je halsslagader, terwijl je met een handspiegel keek of het wel goed gebeurde. Je had twee keer eerder zelfdoding geprobeerd te plegen.

Je werd achtendertig jaar en je bent begraven bij de Vestre Kirk Werl in Kopenhagen, op een groot armenkerkhof. In Horby staat een buste-beeld van jou en Strindberg schreef 'Miss Julie', geïnspireerd door jou en prachtig verfilmd.

Victoria Maria Bened Veel leed achter een

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.5 met 2 stemmen 58