Dodelijke tragiek

(voor Charlotte Mary Mew (1869 - 1928))

Je bent geboren op 15 november 1869 in Bloomsbury.
Je vader was de architect Frederick Mew en hij heeft het stadhuis in Hampstead ontworpen. Je moeder heette Anna Kendall.
Je ging naar de meisjesschool Lucy Harrison en je studeerde aan het University College Londen. Je ouders hadden zeven kinderen en jij was de oudste. In je kindertijd overleden drie broers.
Je oudere broer Henry en je jongere zus Freda leden beiden aan schizofrenie, waardoor ze in hun twintiger jaren voorgoed naar een psychiatrisch ziekenhuis gingen. Vooral je moeder wilde dat dit familiegeheim verzwegen bleef en anders zorgde de paranoia en de sociale controle van je moeder daar wel voor. Je zus Anne en jij wilden nooit trouwen vanwege de lijn van psychische ziekte in de familie. Dat wilden jullie niet doorgeven.

Jij dichtte over de dood, geestelijke ziekte, eenzaamheid, desillusie, seksuele verlangens en angsten.
Op je vijfentwintigste debuteerde je met het korte verhaal 'Passed' in het blad 'The Yellow Book'. Vier jaar later verliet je vader het gezin en door geldnood werd de bovenste verdieping van het ouderlijk huis verhuurd, wat als een schande werd ervaren.
Je publiceerde korte verhalen in meerdere tijdschriften en op je drieënveertigste brak je door met je gedicht 'The Farmer's Bride'.
Je verzorgde lezingen en je had contact met belangrijke literatoren.
Je was klein en je had kort haar, je droeg mannelijke kleren, op maat gemaakte, dandy-achtige kleren, twee lange laarzen en je had altijd een zwarte paraplu bij je.
Je maakte snel vrienden en het is niet zeker of je lesbische relaties had, maar je was zeker een lesbienne.

Op je zevenenveertigste verscheen je eerste dichtbundel 'The Farmer's Bride' bij Harold Monro's Poetry Bookshop, in een kleine oplage. Je werd geëerd door Siegfried Sassoon, Sara Teasdale, Ezra Pound, Thomas Hardy en Virginia Woolf, waarbij de laatste twee jou 'de grootste, levende dichteres' noemden.
Ondanks je succes moest het ouderlijk huis verkocht worden en moesten je moeder, Anne en jij verhuizen. Door de inzet van enkele collega-schrijvers kreeg je in 1923 een pensioen van de regering.
In 1926 was er bij Anne leverkanker geconstateerd en jij hebt haar full-time verzorgd. Anne overleed op 18 juni 1927 en jij werd wanhopig en je had waanbeelden, zo dacht je dat Anne levend begraven was.

Je moeder was dominant en ze hamerde hoe dan ook op de schone schijn als het hoogste goed. Je ouders waren Victoriaans-deftig. Jij ging waar je naartoe wilde en je rolde je eigen sigaretten. Je moeder verbood je om in het Isle of Wight dialect te spreken, in je zomervakanties aangeleerd.
Je was drie keer verliefd op een oudere vrouw en je bent door allen afgewezen.
Als vroege dertiger ben je in een hotelkamer aan de Rue Chateaubriand in Parijs door Ella D'Arcy afgewezen. Zij was schrijfster en assistent-redacteur van 'The Yellow Book'. Je reisde alleen en je gebruikte stevige taal. Je voelde je als lesbienne teleurgesteld en geïsoleerd. Je liefdesgedichten eindigen dan ook somber en hopeloos.
Je hield ook wanhopig veel van May Sinclair, romanschrijfster, die na je liefdesverklaring uiterst wreed reageerde en je lesbische aard bij velen te kijk zette, o.a. Rebecca West.
Je werd achtervolgd door onbeantwoorde liefde en de angst voor waanzin.

In 1928 overleed Thomas Hardy en werd jij opgenomen in een privé-verpleeghuis nabij Baker Street. Je zat ruim een maand in het verpleeghuis, toen je op 24 maart 1928 zelfdoding pleegde door het drinken van een fles Lysol.

Je werd achtenvijftig jaar en je bent begraven in Hampstead Cemetery.

Charlotte Mary Mew D Dodelijke tragiek

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.8 met 4 stemmen 65