De doodsbloemen hebben je ziel zwartgekrast

(voor Martha Ehrlich (1910 - 1980))

Je bent geboren op 27 april 1910 in Zagreb.
Je ouders waren Joods. Je vader Ernest Ehrlich was een rijke ondernemer en je moeder Emma Laura was een lerares. Je was hun derde kind en samen met je zus Erna ging je naar de middelbare school in Zagreb.

In Villars studeerde je Engels en Frans en je studeerde in een meisjesinternaat in Grenoble. In de tweede wereldoorlog bleef je goed gehuisvest.

Je portretteerde je buurjongen Nasta Rojc, ook schilder geworden.
Op je vierentwintigste was je afgestudeerd aan de Academie voor Schone Kunsten/Universiteit van Zagreb, waar je o.a. les had gekregen van de kunstschilders Vladimir Becic, Oton Ivekovic en vooral Vladimir Zajc, in Parijs.
Op je vijfentwintigste ging je naar Parijs, waar je jezelf nog meer bekwaamde in diverse schildermethoden. Dit atelier was ooit van Modigliani.
Op je achtentwintigste keerde je terug naar Zagreb en ging je privé in de leer bij Becic, die samen met Ljubo Babic en Jerolim Mise Grupa Trojice vormde. Je eerste kunstwerken waren sterk beïnvloed door Becic.
Je hebt 227 schilderijen gemaakt en je leefde geheel en al voor je schilderkunst. Je maakte olieverfschilderijen, gouaches, tekeningen en een aantal keramiekwerken. Je gebruikte veel diepblauwe kleuren en je werk is rand-surrealistisch, lyrisch abstract en pure, individuele expressie.

Je bent getrouwd met de kunstschilder/professor Kamilo Tompa en jullie woonden in Zagreb. Jij en je man behandelden jouw neef Nikola Gavella als jullie eigen kind en tijdens de tweede wereldoorlog woonde hij bij jullie in een appartement aan de Warschaustraat. Nikola erfde een groot deel van jouw schilderijen en hij woont tegenwoordig met zijn vrouw Mirjana in dat appartement. In je huis in Subiceva probeerde je met Kamilo samen te werken, maar door de overdadige, wederzijdse beïnvloeding werd de begane grond verdieping jouw atelier. Je schilderde door tot 1978.
Na de oorlog overleden je vader en je broer, wat een grote klap voor je was. Bovendien overleed Nevenka in een zeer miserabele staat. Na de oorlog had je een villa in Josipovac, die nu het Museum of Architecture is.

Je was een prachtige vrouw, lang en slank, met blauwe ogen en zwarte haren. Twee jaar voor je overlijden schilderde je 'Zwarte Bloemen', wat je somberheid markeerde.
Op 15 maart 1980 pleegde je zelfdoding. Je werd negenenzestig jaar en je bent als Marta Tompa begraven op het kerkhof Mirogoj.
Kamilo overleed in 1989.