Egogeil
Neuroloog Jansen Steur heeft een narcistische stoornis. Mede daardoor was hij, in combinatie met verslaving aan medicijnen, verminderd toerekeningsvatbaar voor foute diagnoses van Alzheimer. Dat blijkt vandaag uit actueel onderzoek rond het strafproces tegen de ex-neuroloog. De narcistische stoornis heeft als kenmerk een overdadig positieve waardering van het eigen ik.
‘Mensen met een narcistische persoonlijkheidsstoornis functioneren op het eerste gezicht prima: ze zijn charmant, welbespraakt en autonoom. Maar achter het imponerende masker van de narcist liggen leegte, angst en depressiviteit op de loer.’ Dit meldt Psychologie Magazine van 2002 in een artikel. Achter de schone schijn van charme, kennis, en vlotte babbels maken narcisten in levens soms veel kapot.
Zo voelen zij zich heel lang gekwetst bij milde kritiek in het openbaar. Vergeving is volgens psychologen dan doorgaans uitgesloten. Zeker is, dat met narcisten omgaan bepaalde tactieken vergt. Heeft een werknemer een narcistische baas, dan kan jarenlange ellende het gevolg zijn. Is de werknemer bij voorbeeld charmanter in gedrag, of in vergaderingen te spits, dan zijn de rapen op akelige wijze gaar.
Dossiers worden vervolgens opgebouwd, promoties geweigerd, deelneming aan commissies uitgesteld, of andere trucs ingezet om de 'lastpak' weg te treiteren. In het lezenswaardige artikel in Psychologie Magazine staan verder tips voor omgang met narcisten. Zo is stroop om de mond smeren een goede werkwijze. Bij voorbeeld door de narcist het gevoel te geven dat jouw goede idee eigenlijk van hem of haar is. Bij aantoonbare onzin is het dan beter om over ‘aanvulling’ te spreken.
Daarnaast is de charme van de narcist gevaarlijk. In eerste instantie is deze namelijk ‘betoverend’. Meespelen betekent dan vaak, dat je mag delen in hun grootsheid, terwijl afdanken zomaar plots kan plaatsvinden. Deskundigen beweren ten slotte dat deze egogeilers niet te genezen zijn. Psychologie Magazine: ‘Geef de hoop op dat u een narcist kunt veranderen. Houd maar in je achterhoofd dat narcistisch zijn voor hén ook enorm stressvol is.’
Toch lijkt mij uit oogpunt van evenwicht, dat wij narcisten in bepaalde situaties in alle openheid scherp mogen aanpakken. Met het risico, dat zij soms vanuit machtsposities in organisaties, of via de veilige anonimiteit op internet, jouw positie tijdelijk aantasten. Dat is dan de prijs voor open tegenspel. Maar narcisten ongeremd hun ijdele gang laten gang, tart elk gevoel van rechtvaardigheid. De collegiale- en bestuurlijke schillen rond de neuroloog waren daar helaas minder van doordrongen.
Geplaatst in de categorie: actualiteit
die niet zo opvallen, maar er zeer zeker zijn.
Kijk maar eens om je heen.