Hoe dan ook, je viel te pletter

(voor Ana Mendieta (1948 - 1985))

Je bent geboren op 18 november 1948 in Havana. Je ouders Ignacio en Raquel waren actief in de politiek. Op je twaalfde werd jij samen met je twee jaar oudere zus door jullie ouders naar Amerika gestuurd om te ontkomen aan het regime van Fidel Castro. Dit gebeurde via Operatie Peter Pan, een programma van de Amerikaanse regering en Catholic Charities. Jullie zaten eerst enkele weken in vluchtelingenkampen. Daarna ging jij naar diverse instellingen en pleeggezinnen in Iowa. Op je zeventiende zag je je moeder en je jongere broer terug, terwijl je vader in de gevangenis zat vanwege betrokkenheid bij de invasie in de Varkensbaai. Op je dertigste zag je hem terug, na 18 jaar gevangenisstraf. Je studeerde aan de Universiteit van Iowa, schilderkunst en Intermedia bij de kunstenaar Hans Breder.

Je werkte in Cuba, Mexico, Italië en Amerika. Je was performance kunstenares, beeldhouwster, schilderes en video-kunstenares. Je maakte autobiografische kunst met thema's als feminisme, geweld, leven, dood, plaats, identiteit en verbondenheid. Je zocht een spirituele en fysieke verbinding met de aarde, wat vooral in jouw 'Silueta Series' tot uitdrukking kwam. Je maakte vrouwelijke silhouetten in de natuur, in modder, zand en gras. Je gebruikte natuurlijke materialen, zoals bladeren, twijgen en bloed.

Op je 23-ste was je geschokt door de verkrachting en moord van de studente verpleegkunde Sara Ann Otten, waarna je naakt voor een witte muur jezelf met bloed van een zojuist onthoofde kip bespatte. Een jaar later zat je vastgebonden aan een tafel, terwijl je jezelf met bloed overgoot. Je gooide ook lompen en bloed op een stoep, waar vele mensen doorheen liepen, wat jij fotografeerde. Je maakte met je lichaam silhouetten in gras, zand en vuil. Je filmde silhouetten, die je verbrandde en je liet zwarte kaarsen druipen rondom je lichaam.

'De 'Silueta Series' duurden van 1973 tot 1980. Je was de eerste die experimenteerde met earth-body sculpturen. Je gebruikte vaak je naakte lichaam om je te verbinden met de aarde, zoals in je kunstwerk 'Imagen de Yagul'. Je verstevigde je relatie met Moeder Aarde en de Grote Godin. Je bent met name beïnvloed door de religie Santeria, een mix van de Yorùbá religie, het rooms-katholicisme en Indiaanse tradities. Bijvoorbeeld je rituele gebruik van bloed en het gebruik van buskruit, aarde en stenen. Je moederfiguur verwees naar de Maya-godin Ix Chel, de Moeder van de Goden. Ook je silhouetten verwezen daarnaar.

In 1981 maakte je de Rupestrian Sculpturen, een serie foto-etsen van de grotsculpturen, die je maakte op Escaleras de Jaruco in Havana. De aard van je werk was erg vergankelijk, zodat het vastleggen ervan zeer belangrijk was. Je voelde je ontheemd en verloren. Je was gefascineerd door de Tainan mensen, de oerbewoners van de pre-Spaanse Antillen. In 1983 ontving je de Prijs van Rome van de American Academy in Rome.

Op 8 september 1985 pleegde je zelfdoding door uit je appartement op de 34-ste verdieping te springen, 300 Mercer Street in Greenwich Village, of het was een noodlottig ongeval tijdens een ruzie. Je woonde daar met je man Carl Andre, een minimalistische kunstenaar, die 13 jaar ouder was. Je woonde acht maanden met hem samen en voor je overlijden maakten jullie, beiden zwaar dronken, een heftige ruzie. Carl werd beschuldigd van moord, maar werd vrijgesproken. Hij herinnerde zich niets. Jij werd zesendertig jaar.

Ana Mendieta Hoe dan Hoe dan ook je viel Carl Andre

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.3 met 3 stemmen 49