Uiterst schoon en toch gestrand

(voor Maureen Lesley Carole Rippingale (1935 - 1974))

Je bent geboren op 27 mei 1935 in Chelmsford. Op je twaalfde debuteerde je in het drama 'The Silver Darlings' van Clarence Elder. Op je veertiende speelde je in 'Trottie True'. Op je zestiende liep je van huis weg. Je droeg een shirt van je vader en je had 2 shilling en 4 pence bij je. Je werkte in de Londense Cabaret Club en je werd een uitstekende danseres. Je ging naar Parijs om model te worden. Je artiestennaam was Leslie Carol en je was pinup naaktmodel. Op je achttiende speelde je in 'The Embezzler' en op je eenentwintigste in 'Woman in a Dressing Gown' en 'These Dangerous Years'. Op je 22-ste speelde je de hoofdrol in 'Cinderella Nightingale' en stond je op de cover van 'Picturegoer'. Op het Festival van Cannes waren alle ogen op Jayne Mansfield en Rosanna Schiaffino gericht. Jij werd niet eens opgemerkt door de pers.

Je begon een relatie met de acteur Richard Todd. Je was jurylid van een schoonheidswedstrijd in Londen. Je kreeg een zevenjarig contract bij 'Associated British Pictures' en je werd Carole Lesley genoemd. Je speelde in drama's en komedies en ter zelfpromotie verscheen je op premières, feesten en filmfestivals. Dat was serieus werken aan je bekendheid. Het misdaaddrama 'No Trees in the Street' had veel succes, met Sylvia Syms. De komedie 'Operation Bullshine' was minder, ook al had je een grote rol, je was nog steeds geen volwaardige ster. In het begin van de jaren zestig speelde je de verleidster Helena van Troje voor de televisie en je speelde in de tv-slapstick 'Doctor in Love', met Virginia Maskell, die op haar 31-ste zelfdoding pleegde met een overdosis antidepressiva en onderkoeling. Ze leed aan een postnatale depressie. Je concurreerde een tijd met Diana Dors.

Na de drie komedies 'Three on a Spree', 'What a Whopper' en 'The Pot Carriers' besloot 'A.B.P.' je contract te verbreken. In 1962 stopte je filmcarrière, die helaas matig was gebleken. Je was het beste als komische schoonheid, maar toch niet goed genoeg om groots door te breken. Schoonheid zegt niet alles. Je was present bij de openingen van twee bowlingbanen en bij de heropening van een kermis, wat tamelijk deprimerende zaken zijn voor een actrice. Je was jurylid bij de schoonheidswedstrijd 'Glamorous Grandma's' in Bognor Regis en je was bij de renbaan in York, waar een race voor een goed doel plaats vond. En je was aanwezig bij de première van 'Sparrows can't sing' in de Genesis Cinema in Londen. Best vervelend allemaal als je liever zelf doorbreekt. Na je filmcarrière verdween je volkomen uit zicht. Op je 29-ste trouwde je met Michael Dalling. Jullie kregen samen twee zonen.

Aan het einde van je leven was je schoonmaakster om bij te verdienen. Je half-vrijstaande huis keek uit op het station van New Barnet. Je was mager, verward en traag. Je ogen stonden triest, want je was zwaar teleurgesteld en ten diepste kapotgemaakt. Alle strijd om te schitteren als filmactrice was tevergeefs geweest. De belofte onvervuld. Ook al probeerde je je buurvrouw een succesverhaal voor te spiegelen. Jezelf misleiden kon je niet.

Op 28 februari 1974 pleegde je in je woning in New Barnet zelfdoding met een overdosis slaappillen, die je overal vandaan had gesleept. Je kon de hamerende, loodzware depressie niet meer aan. Je werd achtendertig jaar.

Maureen Lesley Carol Uiterst schoon en to Michael Dalling

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 37