Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Voor Edith Roseij Beek (1934-1943)

Je was nog maar een kind toen je door verraad maar negen jaar mocht worden en je einde vond in Auschwitz...

Als dochter van een huisarts in Gouda woonde je met je broer onbezorgd aan de Lange Tiendeweg 54 in Gouda,ging naar de openbare school tot het niet meer mocht maar kreeg toch thuis nog les. Toen de situatie daar te gevaarlijk werd zijn jullie allemaal apart gaan onderduiken.Je broer zat op de Veluwe,je ouders in Friesland(Drachten zo is nu naar voren gekomen)
Jijzelf zat ruim een jaar in een Remonstrantse kerk in Zwammerdam.

Daar was je verborgen bij een dominee die op eigen risico jou onder haar hoede had genomen, tezamen zijn jullie op je verjaardag 21-4-1943 opgepakt na verraad door een lokale NSB politie agent.Je bent met dominee weggevoerd naar o.a. Den Haag tot je in Westerbork eindigde 29-6-1943,in een barak werd opgesloten maar ook nog ziek werd.
Dat weerhield je beulen niet je op de trein zetten naar Auschwitz op 16-11-1943 en na 3 dagen ben je met al je lotgenoten vermoord. Je ouders en broer overleefden de oorlog maar je vader wist lang niet waar je gebleven bent.

Nu herinnert een struikelsteen bij je huis en een pop met een foto in het lokale museum nog aan jou te snel afgelopen jonge leven.

Schrijver: Paul Beek, 20 mei 2014


Geplaatst in de categorie: oorlog

4.3 met 6 stemmen 214



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Monique Methorst
Datum:
21 mei 2014
Email:
moi636yahoo.com
Van mij respect. Door de onopgesmukte stijl van schrijven komen de woorden hard aan.
Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
20 mei 2014
Een jaar lang verstoken van haar ouders en haar broer, terwijl ze qua leeftijd hen dubbel en dwars nodig had, zeker in die beroerde, angstige, uiterst kindonvriendelijke tijden. Verborgen in een kille kerk, toch ook niet een plek, waar je voor je plezier zolang opgesloten zit.
En dan nota bene op haar verjaardag verraden door een mensonwaardige NSB-er, die zelf als kind waarschijnlijk misvormd is, en niet tot inzicht gekomen is en zijn hel botweg heeft afgereageerd op een lief, onschuldig kind. Gruwelijk vermoord in Auschwitz, terwijl de rest van haar gezin de oorlog overleefde, hoe eenzaam en intens verdrietig is dat!
Ik had niet geaarzeld als ik die verrader voor zijn verraad onklaar had kunnen maken en jij ook niet, vermoed ik. Dan maar even geen pacifist...

Ik zal nog eens extra stoppen op de Lange Tiendeweg 54...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)