Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Met recht een wereldstrijder tegen onderdrukking te noemen

(voor Cornelis Gerhard Anton de Kom (1898 - 1945))

Je bent geboren op 22 februari 1898 in Paramaribo. Je roomse vader Adolf Damon de Kom was boer/gouddelver en je moeder was Judith Jacoba Dulder. Je vader was als slaaf geboren en zijn achternaam is de omkering van de slaveneigenaar Mok.
Na de Mulo behaalde je het diploma boekhouden. Je werkte bij de Balata Compagnieën Suriname en Guyana, een rubberbedrijf. In 1920 ging je naar Haïti, waar je werkte bij de Societé Commerciale Hollandaise Transatlantique.

Op je 23-ste ging je naar Nederland. Je was enkele jaren als vrijwilliger in dienst bij de Huzaren in Den Haag. Je walgde van racisme en kolonialisme. Via opstellen en gedichten verdedigde je de Surinamers, die door kolonialisme onderdrukt werden. Je gaf hen het zelfrespect terug. Je was tapdanser en amateuratleet.

Op je 24-ste werkte je bij een Haags adviesbureau. Na een jaar werd je vanwege je linkse standpunten ontslagen en werd je vertegenwoordiger in koffie en tabak voor de Haagse koffiebranderij Reuser en Smulders, waar je je vrouw Petronella Borsboom ontmoette. In 1926 zijn Petronella en jij getrouwd en jullie kregen vier kinderen. Als communist streed je voor een onafhankelijk Suriname en maakte je contact met Indonesiërs en Indianen.

Door je zieke moeder ging je in 1933 terug naar Suriname. Ze was al voor je aankomst overleden. Het koloniale gezag zat je dik op de huid. Je runde een adviesbureau op het erf van je ouders. Je was op weg naar gouverneur Bram Rutgers, toen je in opdracht van hem werd gearresteerd. Je aanhangers protesteerden op het Gouvernementsplein en ze wilden niet weggaan, waardoor de politie twee mensen vermoordde en dertig verwondde. Na drie maanden gevangenschap werd je met je gezin naar Nederland gestuurd, waar in 1934 je boek 'Wij slaven van Suriname' bij uitgeverij Contact verscheen.

Je leefde van de steun, terwijl je aan de romans 'Ons bloed is rood' en 'Om een hap rijst' en het filmscript 'Tjiboe' werkte. Veel van je schrijfwerk is helaas verdwenen. Je deed mee aan werklozenacties en in 1939 deed je mee met de Werkverschaffing. Door armoede en tegenslagen werd je wanhopig, verbitterd en overspannen. Je leed aan twijfels en angsten. Je zag dat je strijd voor rechtvaardigheid pijnlijke beperkingen had. Je moest weer tot jezelf komen en begin 1940 werd je gedwongen opgenomen in een Haags, psychiatrische kliniek.

In de tweede wereldoorlog schreef je voor het CPN-blad 'De Vonk'. Je was bevriend met de communistische Haagse schrijver Nico Wijnen, net als jij een belangrijke medewerker van de Internationaal-Socialistische Beweging, opgericht door de dichter/schrijver Jef Last en de journalist/verzetsstrijder Tom Rot, die verbonden waren aan het Revolutionair Socialistisch Blad, waar jij ook in publiceerde. Je zat bij het Nederlandse verzet, want je streed tegen tirannie en onrecht.

Op 7 augustus 1944 werd je op straat gearresteerd. De nazi's namen bij jou thuis een kristalontvanger en geschriften in beslag. Na enkele dagen in het Oranjehotel werd je naar kamp Vught vervoerd. Je werd als een grote vijand gezien, waardoor je eenzame opsluiting in de bunker kreeg. In september 1944 werd je naar het kamp Oranienburg/Sachsenhausen gestuurd, waar je voor de Heinkel vliegtuigfabriek moest werken.

Op 24 april 1945 overleed je in kamp Sandbostel aan tuberculose. Je werd zevenenveertig jaar en je bent in een massagraf begraven.
In 1960 ben je herbegraven op het Ereveld Loenen.
In 1982 kreeg je het Verzetsherdenkingskruis.

Je kleinzoon is de dichter/schrijver/psychiater Antoine de Kom.
In Suriname is er een universiteit naar jou vernoemd en in Amsterdam Zuidoost staat een imponerend, waardig standbeeld voor jou.

Schrijver: Joanan Rutgers, 24 mei 2014


Geplaatst in de categorie: idool

4.0 met 1 stemmen 106



Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Naam:
Petra Hermans
Datum:
27 mei 2014
Email:
worldpoet546live.nl
'Rutgers, Joanan, ik meen, dat je je wel méér dan voldoende hebt 'bewezen'!
Verdedig niet en val niet meer aan, maar wees gewoon jezelf, ál is het voor een half jaar...'
Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
26 mei 2014
Koest, Eelt, áf Eelt, liggen Eelt, want ik ben bang, dat ik niet aan je hooggespannen superlatieven kan voldoen!...
Overigens schrijf ik juist over mensen, die schijnbaar niemand interesseren, omdat ik ze wel de moeite waard vind en ze graag wat extra in het zonnetje zet!
Voor een boek heb ik niet echt de lange adem (meer), mijn "De fictieve brieven van Arthur Rimbaud" is eerlijk gezegd het langste, wat ik kon uithouden. In wezen ben ik een dichter. Samengebalde literatuur. Die vuurkracht heb je goed herkend, maar voor een boekwerk heb ik mezelf inmiddels opgegeven. Mijn krachten overleven dat niet. Het meeste kruit is al verschoten. Ik teer op geheime opslagplaatsen met munitie. Korte termijn munitie, terwijl mijn korte termijn geheugen naar de knoppen is.
Waar zou ik ook een roman over moeten schrijven, beste Eelt, alles is al geschreven en waarom zou ik in herhaling vallen van schrijvers, die mij verreweg de baas zijn, als het om uithoudingsvermogen gaat. Dit is het. Ik ben bang van wel.
Geniet van mijn kleinoden, want meer heb ik niet meer te bieden of het moet een eventuele uitschieter worden. Zo was ik ooit begeesterd door Oscar Wilde en mijn kloosterbestaan in Egmond-Binnen.
Een tweede Tommy Wieringa sluit ik uit. Ik gebruik mijn talent heus wel, maar maak me niet groter dan ik ben, want dat werkt averechts. Wees eerder blij met wat ik nog weet te presteren, want mijn motivatiepeil is al jarenlang extreem laag, gezien de magere feedback.
Toch zeer bedankt voor je lof en aansporing! Doe jij dan die roman, die die vastgeroeste romanciers perplex doet staan!...
Naam:
Eelt
Datum:
25 mei 2014
Email:
a.renselaarsimpc.nl
Beste Joanan, Schrijf toch meer columns en een boek. Je schrijft virtuoos over mensen die niemand interesseren. Als je een column schrijft is het meteen een knaller. Je reacties zijn, als je reageert op een column zijn het wonderen van ironie.
Jouw zaken gaan me eigenlijk niet aan, maar ik geniet zo van de twee andere activiteiten, dat ik het niet laten kan om je te mailen. Sorry!
Mijn mentaliteit is kei hard. Wie zielig is moet zorgen dat hij er wat anders van maakt.
Iemand die verlamd is moet blij zijn met zijn karretje. Een dove schaft zich een hoorapparaat aan en heeft een excuus om niet naar onzin te luisteren, ik ben zelf behoorlijk doof en profiteerde daar aardig van. Nu wordt het te erg dus moet ik weer wat anders verzinnen, want ik converseer veel te graag.
Maar jij Rutgers. Gebruik je geweldige talent.
Naam:
Petra
Datum:
24 mei 2014
Email:
worldpoet546live.nl
'Elk licht is een helder licht.'

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)