Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Met een bang hart in het aardedonker opgeblazen

(voor Ynze Dikkerboom (1914 - 1944))

Je bent geboren op 10 augustus 1914 in Oudehaske. Je ouders waren Jan IJnes Dikkerboom en Geertje Berger. Je was net als je vader aannemer en Nederlands-Hervormd.
In het begin van de tweede wereldoorlog ben je opgeroepen om voor de nazi's te gaan werken. Je negeerde alle oproepen.

In 1942 werd je opgepakt en naar Duitsland gestuurd. Eenmaal in Duitsland wist je de nazi's te overtuigen van het noodzakelijk feit, dat je voor je vaders bedrijf een paar belangrijke zaken moest regelen en dus kreeg je een week de tijd om dat te doen. Je verbleef een week bij je ouders en daarna ging je niet terug naar Duitsland, maar vluchtte je naar Zutphen, waar je werd opgevangen door je zus Sytske.

Februari 1943 ging je naar de boerderij van de familie Koeslag in Harfsen. Daar werkte je als boerenknecht en werd je een verzetsstrijder. Je ontmoette de Friese Appie Nauta, met wie je verzetsacties deed, zoals het in veiligheid brengen van piloten, het repareren van radio's en het vinden van geschikte plekken voor wapendroppings. Overdag was je samen met Appie bij de familie Wilgenhof van de boerderij 'Achterkamp' en 's nachts zaten jullie in een ondergrondse schuilhut, genaamd 'Het Hol'.

Je had een liefdesrelatie met de koerierster Christine van Heesch. Christine werkte op het kadaster van Zutphen, waar Sytske ook werkte. Vanuit 'Het Hol', waar je een radio en munitie had, ging je door met je verzetswerk. Duitse soldaten, die nabij 'Het Hol' jaagden, zagen deze onderduikplek niet. De nazi's kwamen door verraad achter het bestaan van 'Het Hol'.

In de nacht van 13 oktober 1944 gingen zestig SS-ers, SD-ers en Nederlandse landwachters vanuit Deventer richting Harfsen. Het verzet was gealarmeerd over de overval, omdat een Duitse officier een Nederlands meisje inlichtte. Tussen Laren en Harfsen barstte het van de onderduikers en de nazi's wilden daar een einde aan maken. Eerst werd de boerderij van Gerrit Slagman 'De Zonnenberg' leeggeroofd en platgebrand. De bewoners en vele onderduikers werden meegenomen.

Ondertussen ging Christine als een speer naar 'Het Hol' om Appie en jou te waarschuwen voor de dreigende overval. Appie vluchtte en wist zo veilig te ontsnappen. Jij was er echter heilig van overtuigd, dat de vijand de schuilplaats niet zou ontdekken en je verschuilde je samen met Christine in het geheime, derde deel van 'Het Hol', waar de belangrijkste spullen en geheime documenten lagen.

Op 14 oktober 1944 wist de vijand 'Het Hol' toch te vinden, ondanks dat er op de ingang een den was gezet. Ze doorzochten het, maar ze vonden jullie niet. Voordat de vijand vertrok, gooiden ze nog enkele handgranaten in de schuilholen. Hierdoor en door de daardoor ontplofte munitie zijn Christine en jij vermoord. Er ontstond een grote brand en een deel van 'Het Hol' stortte in.
Christine werd negenentwintig en jij werd dertig. Je stierf met een pistool in je hand, bereid om Christine en jou te verdedigen.

Appie schuilde bij de familie Wilgenhof en op 8 maart 1945 was hij één van de 117 mensen, die bij de Woeste Hoeve in Apeldoorn werden doodgeschoten.

Christine en jij kregen een gezamenlijk graf in het bos bij Harfsen, op dezelfde plek aan de Schepersweg, waar destijds 'Het Hol' was. Eind april 1945 zijn Christine en jij herbegraven. Op 13 oktober 1945 waren er 400 familieleden en vrienden aanwezig bij de officiële onthulling van de grafstenen. Het graf is geadopteerd door groep zeven van de Beatrixschool in Harfsen.

Schrijver: Joanan Rutgers, 27 mei 2014


Geplaatst in de categorie: idool

4.0 met 1 stemmen 126



Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
Petra Hermans
Datum:
31 mei 2014
Email:
worldpoet546live.nl
Ik onderschat de ellende niet.
Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
29 mei 2014
Maar vergeet niet de diepste ellende, waarin hij gevangen zat en wat zijn vitale leven gruwelijk vergald heeft!...
Naam:
P. Hermans
Datum:
28 mei 2014
Email:
worldpoet546live.nl
'Waken tot de laatste druppel bloed.'
Ik meen zo te mogen aanschouwen, dat zijn hart
met het losmaken van de ziel tot het lichaam,
de prachtigste en zuiverste, liefdevolle kleuren
direct heeft laten voortbestaan én stralen,
voor ons en allen, die gingen...
Moed wordt beloond, ook al na de dood!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)