Je chronische depressie vermoordde je

(voor Wilhelm Lehmbruck (1881 - 1919))

Je bent geboren op 4 januari 1881 in Duisburg. Je vader Wilhelm Lehmbruck was een mijnwerker in Meiderich en je moeder was Margaretha. Je was de vierde van acht kinderen. Door een beurs van het gemeentebestuur kon je naar de School voor Toegepaste Kunsten in Düsseldorf om de beeldhouwkunst te leren. Je kreeg les van Karl Janssen. In 1899 is je vader overleden. Vanaf 1899 kon je zelf de kost verdienen door het maken van illustraties voor wetenschappelijke publicaties. Je volgde een opleiding aan de Kunstacademie Düsseldorf, in 1762 opgericht door de historieschilder/kunstverzamelaar Wilhelm Lambert Krahe. Je verbleef er van 1902 tot 1906.

Je wordt gekenmerkt als een lid van de Düsseldorf School van het Schilderen, waar duizenden kunstenaars toe behoorden. Na je academie-tijd werkte je als een zelfstandige kunstenaar in Düsseldorf. In het begin was je beïnvloed door Käthe Kollwitz en Constantin Meunier Emil. Je begon als beeldhouwer en je was getrouw aan de naturalistische stijl. In 1906 exposeerde je voor het eerst bij de Deutsche Kunstausstellung in Keulen. Vanaf 1911 woonde je enkele jaren in Parijs en had je contact met andere kunstenaars, zoals Pablo Picasso, Henri Matisse en Aristide Maillol. Door de beïnvloeding van het werk van Auguste Rodin vond je een eigen stijl.

In die Parijse periode wist je je eigen gevoelens in je kunstwerken te verbeelden. Je vingerafdrukken zijn duidelijk in de bronzen afgietsels van je kleiwerken te zien. Je was al snel het boegbeeld van de Duitse expressionisten. In 1908 trouwde je met Anita Kaufmann en jullie kregen drie zonen, o.a. Manfred. In 1911 maakte je het indrukwekkende beeld 'Kniende'. In 1912 exposeerde je o.a. met de 22-jarige Egon Schiele in Berlijn, Keulen, München en in het Folkwang Museum in Hagen/Essen. Na 1913 waren er ook exposities in New York, Boston en Chicago. Je reisde naar Engeland, Italië en Nederland. In 1914 had je contact met de schilder/graficus Max Beckmann en in datzelfde jaar was je eerste solo-expositie in Parijs in de Galerie Levesque. Je exposeerde ook op de expositie in het Grand Palais in Parijs.

Tijdens je aanwezigheden in Café du Dôme ontmoette je Amedeo Modigliani en de beeldhouwers Constantin Brâncuçi en Alexander Archipenko. In de Eerste Wereldoorlog was je paramedicus in een militair ziekenhuis in Berlijn. De menselijke ontberingen, die je daar hebt gezien, werden in je sculpturen uitgebeeld, bijvoorbeeld in 'Der Gestürzte'. Je was zwaar depressief en je ontvluchtte eind 1916 de gruwelheden van de oorlog door naar Zürich te gaan, waar je contact met de schilder Alexej von Jawlensky had. Door al die oorlogsellende kon je enkel nog mannelijke figuren beeldhouwen, symbool-iconen voor het lijden. Die werken worden als de climax van je oeuvre beschouwd. In Zürich kwam je ook in contact met de socialist L. Rubiner, die nauw samenwerkte met Franz Pfemfert, een uitgever/redacteur
van het literaire en links-politieke tijdschrift 'Die Aktion', waarin anti-oorlogsbijdragen werden geplaatst, ondanks de strenge censuur in Duitsland.

Je was bevriend met de architect Ludwig Mies van der Rohe, die jouw sculpturen in zijn gebouwen plaatste. Hij had later een liefdesrelatie met de beeldhouwster Mary Callery. Jij maakte nog werk van de jonge actrice Elisabeth Bergner, geboren op 22 augustus 1897, op wie jij verliefd was. In Zürich had je een eigen atelier en in 1918 ging je terug naar Berlijn en werd je benoemd tot lid van de Pruisische Akademie der Künste. Op 25 maart 1919 pleegde je zelfdoding in je atelier in Berlijn. Je werd achtendertig jaar.

Wilhelm Lehmbruck An Anita Kaufmann Elisabeth Bergner

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 3 stemmen 74