Hoe je tweede vrouw geen Fokker ter beschikking had

(voor Anthony Fokker (1890 - 1939))

Je bent geboren op 6 april 1890 in Kediri, op Java. Je volledige naam is Antonij Herman Gerard Fokker. Je vader was de koffieplanter Herman Fokker. Je oudere zus heette Toos. Op je vierde ging je terug naar Nederland, naar Haarlem. Je maakte je middelbare schoolopleiding niet af. Je was al vroeg bezig met mechanica en het spelen met modeltreinen en stoommachines. Je experimenteerde ook met het ontwerpen van modelvliegtuigen en je ontwikkelde een onverwoestbaar wiel. Je was geïnspireerd door de Amerikaanse uitvinder/luchtvaart pionier Wilbur Wright, die op zijn 45-ste door tyfus overleed.

Op je twintigste stuurde je vader jou naar de Bingen Technische School in Duitsland om monteur te worden, maar jij wilde vliegenier worden, dus ging je naar de Erste Deutsche Automobil-Fachschule in Mainz. Je bouwde 'de Spin', je eerste vliegtuig. Je zakenpartner vloog er mee tegen een boom. In je tweede Spin behaalde je je vliegbrevet en met je derde Spin vloog je op 31 augustus 1911 rond de toren van de Sint-Bavo kerk in Haarlem. In 1912 ging je naar Berlijn, waar je eerste bedrijf werd gesticht, Fokker Aeroplanbau. Na het bouwen van vele vliegtuigen ging je fabriek naar Schwerin en heette je bedrijf Fokker Werke GmbH.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog was de Duitse regering de baas van jouw fabriek. In totaal leverde je 700 vliegtuigen aan de Duitse luchtmacht, o.a. de Fokker Eindecker en de Fokker Dr1, een driedekker, ook bestuurd door de beroemde Manfred von Richthofen, alias De Rode Baron. Je demonstreerde de Eindecker en je werkte samen met de luchtmachtpiloot Otto Parschau, die op 21 juli 1916 werd doodgeschoten. Hij werd 25 jaar. Je was een ervaren en gedurfde piloot, maar zakelijk nogal gebrekkig. Je wantrouwde gekwalificeerde ingenieurs en je haatte het uitvoeren van strenge, structurele tests. Toen de eerste ontwerper Martin Kreuzer met het prototype Fokker D1 was neergestort, schreeuwde jij allerlei verwijten naar hem, terwijl hij niet lang daarna overleed. Je was soms erg bot, ongevoelig en slecht gehumeurd.

Sommige Fokker Dr.1 crashten uit zichzelf, waardoor de Duitse legerleiding strafrechtelijke aanklachten wilden maken. Kort na de oorlog ging je snel naar Nederland terug. Reinhold Platz was in feite de ware ontwerper van de Dr.1, D.7 en D.8. Reinhold nam de zaken in Duitsland waar, totdat hij hoofdontwerper in Nederland werd, omdat Fokker in Duitsland geen vliegtuigen meer mocht bouwen. Jij betaalde Reinhold overvloedig. Jij begon de Nederlandse Vliegtuigenfabriek, de latere Fokker Aircraft Company. Ondanks het bouwverbod in Duitsland wist je via het spoor D.5 en C1 militaire vliegtuigen plus onderdelen naar Nederland te smokkelen. Je gebruikte 350 spoorwagons voor 220 vliegtuigen, ruim 400 vliegtuigmotoren en veel ander materiaal. Je betaalde 20.000 guldens aan steekpenningen. Je ging civiele vliegtuigen bouwen, zoals de glorieuze Fokker F.7 TriMotor. Je ontliep 14 miljoen mark aan belastinggeld.

Op 25 maart 1919 trouwde je in Haarlem met de Duitse Sophie Marie Elisabeth von Morgen. In 1923 heeft zij jou verlaten, omdat je vele buitenechtelijke affaires had. Jullie zijn gescheiden en in 1917 hertrouwde je in New York City met de Canadese Violet Austman. In Amerika stichtte je de Atlantic Aircraft Corporation. Jullie woonden in jouw pied-à-terre aan de Riverside Drive in Manhattan, vijftien verdiepingen hoog. Op 8 februari 1929 was Violet ontslagen uit het ziekenhuis, waar ze enkele weken werd verzorgd wegens zware geestelijke en fysieke uitputting. Ze had een feestmaal klaargemaakt, maar jij kwam pas laat thuis en je was hondsmoe. Violet liet de huishoudster jou een opgewarmde maaltijd in de slaapkamer brengen, maar je wilde niets en je viel diep in slaap. Violet was wanhopig en zielsongelukkig, waardoor ze door het slaapkamerraam naar beneden is gesprongen, terwijl jij daar gewoon door heen sliep. De huishoudster ontdekte het open raam. De portier ontdekte het lichaam van Violet, die 28 jaar werd.

Je produceerde de Fokker F.7 Josephine Ford, vernoemd naar de kleindochter van Henry Ford. In 1931 verkocht je je Amerikaanse onderneming aan General Motors. Op 23 december 1939 overleed je in het Murray Hospital in New York door pneumokokken meningitis, na drie weken ziekte.

Je werd negenenveertig jaar. In 1940 werd je as in het familiegraf op de Westerveld Begraafplaats in Driehuis begraven.