De danse macabre van een beeldschone junkie

(voor Anita Berber (1899 - 1928))

Je bent geboren op 10 juni 1899 in Leipzig. Je vader Felix was de eerste violist van het Stedelijk Orkest en je moeder Lucie was een actrice en zangeres. In 1902 gingen je ouders scheiden en werd jij naar Dresden gebracht, waar je door je oma werd opgevoed. Je leefde in rijkdom en welstand. Je danstalent begon al op jonge leeftijd en in 1916 had je een eerste, succesvol, publiekelijk optreden. Rita Sacchetto was je balletlerares. Op je zestiende verhuisde je naar Berlijn, waar je cabaret-danseres werd.

In 1918 had je als actrice je filmdebuut in de stille dramafilm 'Dida Ibsens Geschichte' van Richard Oswald, naar een roman van Margarete Böhme. Ook met Clementine Plessner en Maria Forescu, die beiden eindigden in een concentratiekamp. In 1919 werd je naaktdanseres en vertoonde je androgyne trekken. Je gebruikte veel make-up en op het hartvormige deel van je dunne lippen deed je zwarte lippenstift. Je oogleden maakte je ook zwart. Je kapsel droeg je in een korte bob en kleurde je fel rood.

In 1919 speelde je een hoofdrol in 'Die Reise um die Erde', een avontuurlijke komedie, naast Conrad Veidt. In datzelfde jaar ging je een schijnhuwelijk aan met de rijke, jonge scenarist Eberhard von Nathusius. Je verliet hem voor je liefdesrelatie met Susi Wanowski, een bareigenaresse en al gauw jouw manager/secretaresse. In 1920 speelde je een danseres in 'Nachtgestalten', een horrorfilm, ook met de beeldschone Erna Morena. In 1920 speelde je tevens een hoofdrol in 'Der Graf von Cagliostro', een horrorfilm van en met Reinhold Schünzel. In 1922 speelde je Gräfin Julia Orsini in 'Lucrezia Borgia', naast de Oostenrijkse Liane Haid.

In 1922 trouwde je met je vriend en minnaar Sebastian Droste. Hij was mager en hij had zwarte, omhoog vallende krullen. In 1920 speelde hij een danser in de film 'Agol' en hij had contacten met de homo-wereld van Berlijn. Jullie deden optredens met dansfantasieën als 'Suïcide', 'Morphium' en 'Mad House'. Jullie droegen vaak alleen een lendendoek en jij soms een corsage onder je kleine borsten. In 1923 speelde je je laatste filmrol in 'Wien, du Stadt der Lieder' en ben je van Sebastian gescheiden, nadat hij je beroofde van je bontjassen en juwelen, terwijl jullie beiden zwaar aan de cocaïne waren.

Jouw optredens doorbraken de grenzen met jouw totale naaktheid en je androgynie. Je wilde de taboes uitdagen en je gebruikte openlijk drugs en je deed openlijk aan biseksuele liefde en erotiek. Je gebruikte cocaïne, morfine en opium. Je favoriete drug was een mengsel van chloroform en ether in een kom, waar je de bloemblaadjes van een witte roos door roerde. Die bloemblaadjes at je dan op. Daarnaast was je ook nog een zware alcoholiste. Je vertoefde veel in de lesbische kringen van Berlijn. Je antieke broche zat boordevol cocaïne en je had een aap als huisdier.

In 1925 trouwde je met de homoseksuele, Amerikaanse danser Henri Chatin-Hofmann en maakte de kunstschilder Otto Dix een typerend portret van jou, met veel vurig rood. In augustus 1926 ben je van Henri gescheiden. Hij smeekte je om met de alcohol te stoppen. Tijdens een tournee in het buitenland werd er een ernstige tuberculose bij jou vastgesteld. Je gebruikte extreem veel alcohol en morfine. Je was een pionier van de moderne, expressieve dans, doorspekt met flamboyante erotiek, exotische kostuums en grootse beeldspraak. Een voorloopster van de performing act. Op 10 november 1928 overleed je in een ziekenhuis in Kreuzberg.

Je werd negenentwintig jaar en je bent in een armengraf in de St. Thomas begraafplaats in Neukölln begraven. Je graf is spoorloos verdwenen.