Je hield een vredesduif op je rechterhand

(voor Carla Simons (1903 - 1943))

Je bent geboren op 29 april 1903 in Amsterdam, als Caroline Josephine Sophie Simons. Je vader was de accountant Joseph Simons en je moeder was Sophia Jacobs. Je zus Rachel was vier jaar ouder.
Je studeerde Italiaans en Frans aan de Universiteit van Amsterdam.

Vanaf 1927 woonde je samen met je geliefde Romano Guarnieri, op 20 november 1883 in een schip op de Adriatische Zee geboren. Hij was een kleine twintig jaar ouder, een Italiaanse romanist, Italianist en leraar in andere talen. Hij was van adel en in 1907 was hij leraar Italiaans in Arnhem en vanaf 1908 in Nijmegen.
Hij trouwde in Den Haag met een Nederlandse vrouw. Hij studeerde ook aan de Rijksuniversiteit in Groningen, bij de hoogleraar Romaanse filologie Jean-Jacques de Grave Salverda, die ook koningin Wilhelmina les had gegeven. Vanaf 1921 was Romano docent Italiaanse taal- en letterkunde aan de Universiteit van Amsterdam en vanaf 1929 aan de Universiteit van Utrecht.

Romano wist jou uit handen van de nazi's te houden, toen Mussolini aan de macht was. Tussen 1926 en 1939 publiceerde je als Carla Simons drie romans en een kinderboek. In 1926 verscheen je debuutroman 'Voorspel'. Je schreef over het rijke meisje Laure, die van de arme, Russische student Rodion Ravinski houdt. En je schreef over de oudere professor Gustave Pascal, die een liefdesrelatie met de jonge Alice heeft, wat duidelijk is gebaseerd op jouw liefdesrelatie met Romano. Henri Borel noemde het 'een verontwaardigde verdediging van de verborgen liefde'.
Romano en jij bleven tot het laatst van elkaar houden.

In 1930 verscheen 'Lea, uit een vrouwenleven'.
In 1932 verscheen het kinderboek 'Snip en Snap Snavelmond trokken de Wijde Wereld rond'.
In 1939 verscheen de vertaling 'Holland gezien tussen twee treinen via Brugge' van Lionello Fiumi en in 1939 verscheen de roman 'Ik wil leven'. Postuum verscheen in 1945 de vertaling 'Kleine, oude wereld' van Antonio Fogazzaro.
In 2014 verscheen je literaire dagboek, 'Dagboek 1942. Leven op de grens van wankele waarden.' bij Stichting Uitgeverij Noord-Holland.

Tijdens de Duitse bezetting werd je leven steeds moeilijker en het advies van je vrienden om te gaan onderduiken, negeerde je. Op 3 augustus 1943 ben je door de nazi's gearresteerd, maar de dag daarna ben je op verzoek van de consulair legaat Fornari vrij gelaten. Het was Romano, die daar de belangrijkste hand in had. Italië, bestuurd door Mussolini, was bereid om Romano en jou als burgers te aanvaarden. De Duitse overheid leek aanvankelijk met dit plan in te stemmen, ook omdat Romano teveel invloed had op de anti-fascistische Italianen in Nederland. In september 1943 kwam Mussolini ten val en werd Italië bondgenoot van de geallieerden.
Op 27 september 1943 liet Adolf Eichmann, hoofd van de Sicherheitsdienst in Berlijn, weten, dat, gezien de veranderde, politieke situatie in Italië, jij niet meer naar Italië mocht afreizen. In plaats daarvan gaf hij opdracht om jou voor de arbeidsdwang in het oosten in te schakelen.

Op 19 november 1943 werd je in het concentratiekamp Auschwitz vermoord. Je werd veertig jaar. Ook Rachel overleefde de Holocaust niet. Door je vriendin Elsa Mazzoleni is er belangrijk bewijsmateriaal over gebleven, o.a. drie handgeschreven gedichten en drie foto's van jou, waarop te zien is hoe knap, integer en artistiek je was. De foto van jou op het San Marco Plein ontroert me extra veel, omdat ik op exact dezelfde plek ben geweest. Als ik zie hoeveel geluk je daar uitstraalt, pijnigt jouw extreem bittere noodlot mij vele malen erger. Je hield een vredesduif op je rechterhand.

'En ik sta hier, met een wijdopen, hevig hart en onvervulde banden. Neem mij nog één keer in Uw armen, wieg mij in tijdeloze tederheid en rustend aan Uw hart, het wárme, ontsluit voor mij de eeuwigheid.' (Carla Simons)

Carla Simons Romano Romano Guarnieri Elsa Mazzoleni

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.2 met 4 stemmen 2.293