Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Je leven was een opeenhoping van onverwerkte trauma's

(voor Rosario Castellanos (1925 - 1974))

Je bent geboren op 25 mei 1925 in Mexico City. Je familie had een boerderij met landerijen in Comitan, de Maya-regio van Zuid-Mexico, waar je opgroeide. Op je zevende overleed je jongere broer Mario door een blindedarmontsteking.
Je was als meisje zeer introvert en je ontdekte de achtergestelde situatie van de Maya's, die voor jouw familie werkten.
Op je vijftiende verhuisde je naar Mexico City, omdat jullie boerderij door de regering van premier Lazaro Cárdenas in beslag werd genomen, vanwege autoritaire, illegale landhervormingen.

Op je vijftiende begon je gedichten te schrijven. Je had een enorme drang tot zelfexpressie. Je studeerde korte tijd rechten en op je vijfentwintigste studeerde je af als lerares in de filosofie aan de Nationale Autonome Universiteit van Mexico (UNAM). Je had jezelf verdiept in Ernesto Cardenal, Dolores Castro en Augusto Monterroso. Daarna studeerde je esthetiek aan de Universiteit van Madrid.

Je was hoogleraar aan de Faculteit der Letteren van de universiteiten van Wisconsin, Colorado en Indiana. Je schreef jarenlang een wekelijkse column in de krant Excelsior en je was secretaris van de PEN Club.

In 1948 verscheen je eerste dichtbundel 'Weg van stof', in 1950 'Van onvruchtbare wake' en in 1952 'De redding van de wereld'.
In 1957 verscheen je eerste roman 'Bulan Canan', autobiografisch en over het conflict tussen blanken en indianen in de onderdrukkingstijd van premier Cárdenas.
In 1958 trouwde je met Ricardo Guerra, professor in de filosofie. Een pasgeboren dochter overleed, waardoor je depressief werd. De geboorte van je zoon Gabriël was dan ook een uiterst belangrijk moment in je leven.

Je vluchtte in je werk, ten koste van je alsmaar zwaarder wordende depressie. Je kreeg geen verwerkingshulp van een bekwame psychiater en je moest het zonder antidepressiva doen. Slechts hoge doses valium.
Van 1960 tot 1966 was je directeur-generaal van Pers en Voorlichting aan de UNAM en doceerde je er aan de Faculteit Wijsbegeerte en Letteren.
In 1962 verscheen je beroemdste roman 'Oficio de tinieblas'.

Je was dol op Teresa van Avila en Juana Ramírez de Asbaje.

Je schreef scripts voor poppenkastshows, die in arme gebieden alfabetisering moesten bevorderen.
Je was o.a. beïnvloed door de Peruaanse dichter César Vallejo.
Je schreef over culturele onderdrukking en vrouwenonderdrukking. Je was één van de belangrijkste schrijvers van Mexico. In 1971 werd je Mexicaanse ambassadrice in Israël. Daarnaast was je lerares in de Mexicaanse literatuur aan de Hebreeuwse Universiteit in Jeruzalem.

In 1971 zijn Ricardo en jij gescheiden, omdat Ricardo jou ontrouw was en jouw depressie daardoor verergerde.

Op 7 augustus 1974 overleed je in de badkuip van je huis in Tel Aviv. Doordat de telefoon ging, wilde je snel uit bad stappen, waardoor een vallende lamp in het badwater een elektrische schok veroorzaakte. Dat is de officiële versie.
De Mexicaanse schrijfster Martha Cerda (1945) gelooft dat je zelfdoding pleegde, ook omdat je jezelf al lange tijd dood voelde, waarmee ze op je chronische depressie doelt. Het is heel goed mogelijk: een overdosis elektroshocktherapie. Een mysterie met wel heel veel realistische twijfels.

Je werd negenenveertig jaar en je kreeg in Mexico een staatsbegrafenis. Je bent begraven in de Rotunda de los Hombres Illustros, waar alleen de meest gerespecteerde leiders en helden van Mexico zijn begraven.

Schrijver: Joanan Rutgers, 30 april 2015


Geplaatst in de categorie: idool

4.0 met 2 stemmen 53



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)