Te ziek en depressief op een kille zolderkamer

(voor Robin Hyde (1906 - 1939))

Je bent geboren als Iris Guiver Wilkinson op 19 januari 1906 in Kaapstad. Je was de tweede dochter van Edith Ellinor (Nelly) Butler, een Australische verpleegster, en de Engelse George Edward Wilkinson, die werkte aan de installatie van een post- en telegraafsysteem in Zuid-Afrika. Een maand na je geboorte zeilde je in de Ruapehu derde klasse naar Wellington, Nieuw-Zeeland. Daarna woonde je in groezelige huizen in Newtown, Melrose en Berhampore, waar twee zusjes geboren werden. Je moeder hield van God, klokjes en omgangsvormen. Je vader las boeken over kapitalisme, imperialisme en religie. Je ging naar de Zuid Wellington School en de Berhampore School. Je verhuisde naar de voorstad van Northland, waar je studeerde aan het Wellington Girls 'College. Hier ontstond je levenslange vriendschap met Gwen Maythorn-Mitcalfe.

Veel van je gedichten en verhalen verschenen in de schoolkrant van 1919 tot 1922. Je studeerde korte tijd aan de Victoria University of Wellington. Op je achttiende kreeg je een flinke knieblessure, waarvoor je geopereerd werd en je verbleef enkele maanden in het ziekenhuis. De rest van je leven had je last van pijn en kreupelheid. Je gebruikte opiaten voor de pijnbestrijding. Op je negentiende werd je journaliste voor de krant Dominion, waarin je over vrouwen schreef. Je kreeg een korte liefdesrelatie met Harry Sweetman, van wie je zwanger raakte. Je wilde met Harry mee naar Engeland, maar hij was al voor jou vertrokken, met de bedoeling om jou te verlaten. Kort na aankomst in Engeland overleed Harry. Je zou bijna denken, dat hij de goden heeft verzocht.

Je bleef voor Dominion werken en je was bevriend met de politici William Downie Stewart, Daniel Sullivan en John A. Lee. Je zoon Robin Hyde overleed kort na zijn geboorte en je gebruikte zijn naam als pseudoniem. In april 1926 nam je ontslag bij Dominion en terug in Nieuw-Zeeland kreeg je een zenuwinzinking en zat je enkele maanden in het Queen Mary Hospital in Hanmer Springs. Je publiceerde enkele gedichten in kranten en de literator John Schroder was jouw literaire adviseur en vriend. Je deed zo af en toe journalistieke opdrachten en in 1929 verscheen je dichtbundeldebuut 'De desolate ster', die weinig verkocht. In Wanganui werd je zwanger van een getrouwde journalist, die wilde dat je de helft van de abortuskosten betaalde, wat je weigerde en je nam ziekteverlof.

In october 1930 werd je zoon Derek Challis geboren en berooid ging je naar Wellington terug. Je bracht Derek naar een verpleeghuis, waarna hij later door een familie in Auckland werd verzorgd. Je werd redactrice van The Observer, waarin je o.a. over zwervende vrouwen en gaarkeukens schreef. Midden 1933 probeerde je jezelf te verdrinken. Je werd een vrijwillige patiënt in het Auckland Mental Hospital, in de veiligheid van Grey Lodge. Je artsen stimuleerden je om door te schrijven en je schreef een historische roman over Baron Thierry. Tussen 1935 en 1938 publiceerde je vijf romans; 'Paspoort naar de Hel', 'Check je Koning', 'Woensdagse Kinderen', 'En de jaren veroordelen' en 'De grutto's vliegen', over haar vroege leven. In 1935 verscheen je dichtbundel 'De veroveraars' en in 1937 'Persephone in de winter'.

De druk van de deadlines werd je te groot en je gebruikte meer en meer morfine. Begin 1937 verliet je Grey Lodge en leefde je een jaar op brood, boter, thee en blikvoer. Begin 1938 reisde je via China naar Engeland. In China maakte je de Japanse bezetting mee, maakte je vele omzwervingen en trotseerde je bombardementen. Je hinkte vijftig mijl langs de spoorlijn naar Tsingtao. Je ontmoette Chinese generaals en de Amerikaanse schrijvers Agnes Smedley en Edgar Snow. Op 23 augustus 1939 pleegde je op je zolderkamer in Kensington zelfdoding met een overdosis Benzedrine. Je werd 33 jaar en je bent begraven in Kensington New Cemetery in Gunnersbury, West-Londen.