Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Je vader ontkende je diepste emoties

(voor Antonia Pozzi (1912 - 1938))

Je bent geboren op 13 februari 1912 in Milaan. Je vader Roberto Pozzi was advocaat in Milaan en je moeder was gravin Lina Cavagna Sangiuliani. Je groeide op in een aristocratische en rijke familie. Je moeder was de nicht van de schrijver/dichter Tommaso Grossi. Als tiener schreef je je eerste gedichten. Je studeerde aan het gymnasium Manzoni, waar je les kreeg van professor Antonio Maria Cervi, die Grieks en Latijn gaf. Je was zijn meest begaafde studente en jullie kregen een liefdesrelatie met elkaar. Antonio was begin dertig en een liefdesrelatie met één van zijn studentes was verboden. Vooral je vader dwarsboomde je liefdesrelatie met Antonio. Jullie namen verschilden maar één letter. Deze opgedrongen breuk heeft je leven sterk beïnvloed.

Op je achttiende studeerde je Filologie aan de Universiteit van Milaan, net als je goede vriend Vittorio Sereni, dichter/schrijver (1913 - 1983), de existentialistische filosoof Enzo Paci, de filosoof/literair criticus/essayist Luciano Anceschi en de moraalfilosoof Remo Cantoni. Je volgde de lessen van de Duitse geleerde Duits en Italiaans/filoloog/vertaler/essayist Vincenzo Errante, Baron van Vanella (1890 - 1951) en de lessen esthetica van de filosoof/politicus Antonio Banfi, die zeer open modern was. In 1935 studeerde je af bij Antonio Banfi met een scriptie over Gustave Flaubert. Je behaalde een doctoraat in de filosofie. Je hield een dagboek bij en je schreef brieven, die je vele culturele belangen laten zien. Je cultiveerde de fotografie, je hield van lange fietstochten, je schreef een historische roman over Lombardije, je bestudeerde Duitse, Franse en Engelse literatuur en je hield van reizen in Italië, Frankrijk, Oostenrijk, Duitsland en Engeland.

Je favoriete plek was de 18-de eeuwse villa van de familie in Pasturo, het 'La Zelata a Bereguardo' landgoed, aan de voet van de Grigne berg in de provincie Lecco. In dat huis had je je eigen bibliotheek, je studeerde en je schreef er. Je zocht troost in de eenzame natuur en in de hoge bergen. In je gedichten beschreef je diverse plekken, maar ook over plekken in Milaan, wat je erg goed kende. De filoloog/schrijfster Mario Corti vergeleek jouw geest met een bergplant, die alleen aan de rand van spleten en afgronden kan groeien. Ze vond dat je een zoete, creatieve angst bezat, maar dat je een sterk karakter had en een mooie, filosofische intelligentie. Je was een onschuldige prooi van je paranoïde vader, die jouw leven en poëzie censureerde. Je familie leefde als een gesloten, religieuze gemeenschap, wat crisis veroorzaakte.

Door de rassenwetten van 1938 kwamen een aantal van je beste vrienden zwaar in de problemen. In Sereni schreef je dat de tijd van woorden misschien wel voor altijd voorbij zijn. Op 3 december 1938 pleegde je zelfdoding in Milaan. In je afscheidsbrief aan je ouders schreef je over 'je dodelijke wanhoop'. In de voortuin van de Abdij van Clairvaux nam je 's avonds een overdosis barbituraten. Dit klooster van de uiterst strenge Cisterciënzer orde is in de twaalfde eeuw door Sint Bernardus van Clairvaux gesticht. Je familie ontkende dat je zelfdoding had gepleegd en ze verzonnen een longontsteking als doodsoorzaak. Je testament en een deel van je brieven werden door je vader vernietigd en hij presteerde het om je gedichten, geschreven in notebooks, te manipuleren, voordat ze werden gepubliceerd. Je werd 26 jaar en je bent begraven op de kleine begraafplaats in Pasturo. Je grafmonument is een Christusbeeld in brons, gemaakt door de beeldhouwer Giannino Castiglioni.
In 1939 verscheen je dichtbundel 'Parole' en daarna je resterende schrijfwerk.

Schrijver: Joanan Rutgers, 6 april 2016


Geplaatst in de categorie: idool

3.1 met 7 stemmen 603



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)