Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Privéconcert van Ellen ten Damme

Eerst nog even in vogelvlucht kennis maken met wat er bekend is over de zangeres Ellen ten Damme.
Ellen ten Damme is geboren op 7 oktober 1967 in Warnsveld. Ellen groeide op in het natuurschone Roden, toen ze nog verschoond was van haar hectische zangcarrière. Ze zat op het Nienoordcollege in Leek en ze studeerde Nederlands aan de Rijksuniversiteit in Groningen. Ze deed een vooropleiding voor het conservatorium in Hilversum en ze deed de Kleinkunstacademie in Amsterdam, waar ze piano bestudeerde. Ze speelt ook virtuoos viool en gitaar.
In 2005 kreeg ze borstkanker en na een operatie en een chemokuur is ze genezen. Ze is ambassadrice voor het Wereld Natuur Fonds en er is een Arriva-trein naar haar vernoemd.

De mooie, intelligente Ellen is ook een actrice en ze speelde o.a. in 'We zijn weer thuis', 'De kleine, blonde dood', 'Jiskefet', 'Volle Maan', 'Tatort', 'Flikken Maastricht' en 'The Passion'. In 1995 verscheen haar debuutalbum 'Kill Your Darlings', in 2001 'I Am Here', in 2007 'Impossible Girl', in 2009 'Durf jij?', in 2012 'Het Regende Zon', in 2014 'Berlin' en in 2015 'Alles Draait'. Veel van haar liedjes zijn samen met de dichter Ilja Leonard Pfeijffer geschreven.
Van 1998 tot 2004 was Ellen getrouwd met de Duitse acteur Markus Knüfken.
Ze heeft nu een LAT-relatie met de fotograaf Danny Ellinger. Ze woont al jaren samen met de beroemdste ekster van de wereld, Arie de Nepkanarie. Ze wonen op een woonboot in Amsterdam.

Ellen haar stem is meesterlijk en verrassend. Ze was bevriend met Nina Hagen en ze kan Nina perfect nadoen als operazangeres. Gisteren was ik bij een concert van haar in de kampeerwinkel Vrijbuiter te Gouda, waar ze anderhalf uur de longen uit haar acrobatische lijf zong. Ze zong voor vijftig tot honderd mensen en even professioneel als altijd. Ik leed aan plaatsvervangende schaamte, toen ik de lage opkomst observeerde, maar het deerde verder niet, want Ellen maakte het tot een feest, samen met haar vaste band. Arie liet verstek gaan, maar in plaats daarvan waren er Arie's van pluche. Omdat er in Vrijbuiter overal luxe campingstoelen staan, zaten we zeer gerieflijk op zo'n vijf meter afstand van ons idool. Ik voelde me weer net een tiener, die fan van ABBA was, maar die heb ik nooit live gezien.

Ellen zong o.a. 'Durf jij?', 'Alles draait', 'Waterige Maan', 'Verona van de Leur', over een porno-actrice, waar ze verliefd op was, en 'Mijn Manier'. Ze vroeg aan een man met een grijze staart hoe hij heette. Hij heette Bassie en daar jongleerde ze vrolijk mee. Ik ben helemaal fan van haar, want wat zij allemaal met haar vogelkeel kan, dat is onvoorstelbaar mooi en high-makend. Bovendien toont ze er ook nog geweldig lenige bewegingen bij. Ze droeg een tovenaarskostuum met zwart-witte kleuren, waarmee ze Arie imiteert. Na de eerste helft van haar fenomenale optreden durfde ik het aan om met haar op de foto te gaan en die foto staat inmiddels op de voorpagina van mijn computer. Ik was nerveus en ik trilde als een limonaderietje, toen ik de CD 'Alles Draait' van haar kocht, die zij signeerde. Er staat: 'Voor Joanan, liefs, Ellen ten Damme'. Ze tekende er een hartje, een bloem en twee zonnetjes bij.

Na de pauze zei ze dat ze erg moe was van de eerste helft, maar ze ging er desondanks weer helemaal voor. Ze is immers getrouwd met de muzikale artisticiteit. Een perfect en duurzaam huwelijk. Nu zat ik nog dichter bij haar en genoot ik met een select gezelschap van dit unieke concert, wat ik als een fantastisch verjaardagscadeau opvatte, omdat ik de dag daarvoor jarig was geweest. Ze zingt even goed als Marlene Dietrich en Edith Piaf, waar ze dan ook liederen van na zingt. Ze legt veel emoties in haar zangkunst, waardoor ze al gauw de gevoelige snaar raakt. Een meisje met niet toevallig een zwart-witte jurk verliet ineens het concert en Ellen wuifde haar na. Het meisje moest naar haar opa en oma. Ze zei: 'Zing jij nog maar een lied!' en ze groette heel lief. Het was een magisch moment, alsof Ellen door het oerlieve meisje in haar ineens in fysieke gestalte liefdevol gegroet werd.

Ellen speelde op haar viool een melodie en wie raadde van wie die melodie was, die zou een zoen van haar krijgen. Ik luisterde natuurlijk gespannen toe, maar ik herkende het niet. Opeens ging ze over in het Wilhelmus, maar als je dat zou roepen, dan zet je jezelf natuurlijk direct voor gek. Ze vroeg haar publiek om de naam van het beste restaurant in Gouda. Het bleef stil, totdat ik ineens 'De Zalm' riep, waar ze op reageerde. Ik trilde van de zenuwen, maar ik durfde het wel. Ik wilde die idolatie van mij graag doorbroken zien en mens-tot-mens-contact met haar aangaan. Er waren momenten, dat ik even gewoon Ellen zag, maar met een actrice weet je het maar nooit. Bovendien gaat ze niet graag nieuwe contacten aan. Iets waar ik zelf ook niet in uitblink. Artistieke kwetsbaarheid.
Tijdens het afscheid zei ze nog, dat ze blij was, dat ik er was. In gedachten wilde ik haar heel graag stevig omarmen, maar die aandrift heb ik onderdrukt, want een fan moet gepaste afstand bewaren, wat de rebel in mij klinkklare onzin vindt.

Schrijver: Joanan Rutgers, 28 mei 2016


Geplaatst in de categorie: idool

5.0 met 3 stemmen 369



Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
Gabriëla Mommers
Datum:
30 mei 2016
Alsnog van harte gefeliciteerd met je verjaardag! Je hebt jezelf een mooi kado gegeven door naar een concert van Ellen te gaan. Ellen is niet alleen een mooie vrouw die prachtig kan zingen, maar ze komt mij ook sympathiek over, omdat ze helemaal zichzelf is. Haar authenticiteit heb je in deze beschouwing beeldend mooi beschreven.
Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
29 mei 2016
Ik weet het, Günter, ik ben ergens een dikke bofkont, gezien mijn te gekke, artistieke stijl van leven. Maar als je mijn biografie nakijkt, dan zijn de vele extra's niet zo verwonderlijk. Ellen heeft net zo diep geleden als mij, dat is de lotsbestemde link. Ik omarmde haar als een doorleefde ridder en ik voelde meteen hoe kwetsbaar zij in mijn omhelzing smolt. Ik voelde direct de tegenstelling van haar niet te bevatten vocale bereik. Deze beschouwing is naar haar gelinkt en ze zal er zeker naar gekeken hebben. Misschien heeft ze dan ook begrepen wie haar zo nodig in de armen wilde sluiten, want op mijn vakgebied verschillen we niet veel van elkaar, zij het dat zij meer spotlights weet te creëren en terecht. Ellen verdient nu al een schitterend standbeeld in hartje Amsterdam en ergens in Roden, maar wij Nederlanders zijn nogal traag om waarlijke grootheden te herkennen en te eren. Ze verdient echt al onze aandacht en al onze middelen om haar unieke talent wereldwijd bekend te maken. Tja, Günther, ik heb een heel leven allerlei geestverruimende middelen ondergaan om tot zo'n gedurfde daad te komen. Toch is Ellen net zo gewoon als jij en ik en verkijken wij ons op haar uitzonderlijke positie. Ze is echt zo gewoon volks, dat ze ons graag eens op de koffie in haar woonboot wil ontvangen, bij wijze van spreke dan, weet je wel. En Arie zou ons dan uit pure jaloezie wegpikken!...
Naam:
Günter Schulz
Datum:
28 mei 2016
Boeiend en zeer beeldend verwoord, Joanan. Je kreeg het voorwaar gedaan, dat deze oude knakker zelfs een neiging tot likkebaarden nauwelijks kon onderdrukken. Op de keper beschouwd ben en blijf jij een levensgenieter 'avec virtuosité'! Gezien mijn burgerlijke staat mag ik jou in fantasie overal volgen; in werkelijkheid blijf ik de brave opa. Graag [(en gretig ;)] gelezen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)