Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Noodlottig afgewezen en psychisch ontspoord

(voor John Kennedy Toole (1937 - 1969))

Je bent geboren op 17 december 1937 in New Orléans. Je ouders waren John Dewey Toole en Thelma Ducoing Toole. Je vader was autoverkoper en je moeder gaf privé-lessen in muziek, spraak en dramatische expressie. Je hield heel veel van je kindermeisje Beulah Matthews. Op school won je diverse essay-wedstrijden en op je dertiende bracht je in een van je vader gekregen Oldsmobile kranten rond. Je was bevriend met Larry McGee en je had verkering met zijn zus Jane. Op je 16-de schreef je al je eerste roman 'The Neon Bible'. Het gaat over religieuze, raciale, sociale en seksuele onverdraagzaamheid op het platteland van Mississippi. Je was beïnvloed door je favoriete auteur Flannery O'Connor. Het boek werd postuum uitgegeven. Op je 17-de ging je met een complete beurs naar de Tulane University.

In de college-krant 'Hullabaloo' schreef je artikelen en tekende je subtiele cartoons. Je beste vriend was de gitarist Don Stevens. Jullie hielden beiden van blues-muziek en de Beat dichters. Je verkocht met een kar tamales, die je zelf ook erg lekker vond. Deze ervaring verwerkte je in je schelmenroman 'Een samenzwering van idioten', ook postuum verschenen, waarin de hoofdpersoon Ignatius J. Reilly een hotdogkar door de stad rijdt en zelf de meeste hotdogs eet. Je kreeg voor dit boek postuum de Pulitzerprijs voor Literatuur. De titel van het boek verwijst naar een motto van Jonathan Swift: 'Als er een waar genie in de wereld verschijnt, leert u hem kennen door dit teken: dat de idioten allen in federatie tegen hem zijn.'. De moord op John F. Kennedy heeft je diep geschokt en je depressieve aanleg extra vergroot. Was dezelfde naam 'Kennedy' daar de trigger van? Smeulde er een vorm van schizofrenie in jou?...

Ignatius is een luie, zwaarlijvige, misantropische, zelfbenoemde geleerde, die op zijn 30-ste nog steeds bij zijn moeder in New Orleans woont. Hij is een buitengewone sloddervos, een malle Oliver Hardy, een dikke Don Quichot en een perverse Thomas van Aquino in één. Je schreef dit boek tijdens je legerdienst in Puerto Rico. Geen enkele uitgever wilde het uitgeven, wat je radeloos maakte. Op Puerto Rico dronk je veel alcohol en was je depressief. Het verlies van een schoolring raakte je diep. In de kazerne heerste een openlijke, homoseksuele sfeer. De homoseksuelen dronken aanzienlijk meer en hun gedrag ontspoorde en was vulgair en baldadig. Een homo-instructeur deed een poging tot zelfdoding, omdat hij door een andere soldaat was afgewezen. Jij belde pas na een half uur voor hulp. Je hoopte dat hij uit zichzelf zou ontwaken. Dit incident zette bij velen kwaad bloed richting jou.

Je studeerde Engels aan de Columbia University in New York en je gaf les aan het Hunter College en aan diverse hogescholen in Louisiana. Je werd geloofd om je humor en je mimiek. In San Juan onderwees je Engels aan Spaanstalige rekruten. Van 1963 tot de herfst van 1968 was je leraar Engels aan het St. Mary's Dominican College in New Orleans. Kort voor je zelfdoding heb je nog geprobeerd om het woonhuis van de overleden Flannery O'Connor te bezoeken. Jaren eerder had je jouw legermaat David Kubach de exacte, onopvallende plek verteld, waar je later zelfdoding zou plegen. Je raakte steeds meer paranoia en depressief, terwijl je meer en meer alcohol gebruikte. Op 26 maart 1969 heb je jezelf in Biloxi in je auto door koolmonoxidevergiftiging gedood. Je waanzinnige afscheidsbrief is door je moeder vernietigd. Je werd 31 jaar en je bent begraven op de Greenwood Cemetery in New Orleans.

Schrijver: Joanan Rutgers, 5 juni 2016


Geplaatst in de categorie: idool

3.5 met 2 stemmen 39



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)