Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Je herkende je meerdere in Arthur Rimbaud

(voor Léon Valade (1841 - 1883))

Je bent geboren als Paul-Valmir Leon Valade-Gabel op 7 mei 1841 in Bordeaux. Je was een parnassian-dichter en een toneelschrijver. Je was vooral bevriend met Arthur Rimbaud, Paul Verlaine en François Coppe. Je was de eerste secretaris van Victor Cousin en je maakte een uitstekende carrière in de administratie. Je studeerde aan het Lycée Louis-le-Grand op 123 rue Saint-Jacques in Parijs, een middelbare school sinds 1550. Vijf premiers van Frankrijk zaten ook op deze school, o.a. Jacques Chirac en Valéry Giscard d'Estaing, maar tevens Maximilien Robespierre, die op zijn 36-ste door de guillotine onthoofd werd.

Victor Cousin (1792 - 1867) was een spiritualistische filosoof en politicus en hoofd van het eclecticisme. Hij schreef o.a. enkele monografieën over beroemde vrouwen van de zeventiende eeuw. Hij is de grondlegger van de filosofie als onderwijsmethode. Hij was professor aan de Sorbonne en Honoré de Balzac was één van zijn meest bewonderde studenten. Hij was ook minister van Onderwijs. In november 1855 werd hij honorair hoogleraar aan de Sorbonne en trok hij zichzelf terug in Cannes, waar hij in 1867 overleed.

Na je werk bij Victor Cousin werd je procuratiehouder in de richting van de leer van de prefectuur van de Seine. Daarnaast beoefende je de vrije letterkunde en vertaalde je Heinrich Heine. Je debuterende schrijfwerk stuurde je naar de dichter Albert Mérat, die je ontmoette in het kantoor van de prefectuur van de Seine, waar je eveneens Paul Verlaine ontmoette, die daar ook werkte. Arthur Rimbaud beschouwde Mérat als een visionair en de bijna-gelijke van Verlaine. Tijdens een diner van de Vilains Bonshommes kregen Rimbaud en Mérat een flinke ruzie, waardoor Mérat weigerde te poseren voor 'Un coin de table' van Fantin-Latour. In plaats van Mérat schilderde Fantin-Latour een vaas met bloemen als symbool voor zijn stijfkoppige afwezigheid, maar ook als vriendelijk gebaar naar hem.

Jij zat overigens net als Verlaine naast de wonderdoener Rimbaud, links van hem, met je armen stevig over elkaar. Je bezocht de salon van de dichter/schrijver Louis-Xavier de Ricard, die redacteur van 'La Revue du Progrès' was, waarin Verlaine in 1863 zijn eerste gedicht publiceerde. Je bezocht ook de salon van Nina Villard. Voorts was je op de zaterdagen in de salon van de dichter Leconte de Lisle en op donderdagen in de salon van de dichter Theodore de Banville, die het beginnende talent van Rimbaud ontdekte. Rimbaud overnachtte bij hem, maar dat zijn 4 gedichten niet in 'Le Parnasse contemporain' geplaatst werden, zette veel kwaad bloed bij hem. Hij was woest op die gesettelde, oude bokken, met hun oubollige, stijve, afgezaagde Parnassus-poëzie. Hij distancieerde zich van jouw poëzie via zijn parodiërende gedicht 'Ce qu'on dit au poète à propos de fleurs' en zijn brieven.

Je was lid van de literaire groep Hydropathes en je publiceerde in de drie collectieve dichtbundels 'Le Parnasse contemporain', uitgegeven door de ouderwetse uitgever Alphonse-Pierre Lemerre, die jouw werk ook publiceerde. Dat Rimbaud werd buitengesloten, heeft hem waarschijnlijk een extra stimulans gegeven. Je noemde hem angstaanjagend, met een volkomen babygezicht, meer woest dan verlegen van aard, een Satan temidden van de Schriftgeleerden, maar je zei ook 'dat we hier getuige zijn van de geboorte van een genie!'. Tenslotte een gedicht van jou:

Parijse Nacht
(voor Jean Richepin)

De zomernachtenlucht doet Parijs slapen,
een blauwe, fluwelen luifel vangt naakt wit
en de nieuwe aspecten van de bekendste straten
zweven in een bleke magie en betovering.

De straathoek, slank met zwarte lanen,
nodigt de blik naar het verre vage en charmante.
De laatste Filistijnen, moe van het lopen,
stoppen de oorlog met hun absurd luide stemmen.

Het Gouden Oog van de Nacht is bang voor hen,
maar het straalt beter, nu het liegt...
- Dit is de unieke, zachte tijd, waarbij huizen verdwaalden,

glijdend met een lichte stap op het gelukspad,
dichters, gekken, drinkers, - en al wiens
hersens als gekraakte huizen een straal maanlicht opvangen.

Schrijver: Joanan Rutgers, 29 juli 2016


Geplaatst in de categorie: idool

4.5 met 2 stemmen 29



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)