The Cure - A Forest

The Cure is een in 1976 in Crawley opgerichte newwave band. Aanvankelijk noemden ze zichzelf The Easy Cure. Ze zijn een mix van newwave, gothic rock en postpunk. De zanger is Robert Smith, geboren op 21 april 1959 in Blackpool. Hij is ook gitarist en toetsenist. Hij schreef het leeuwendeel van de songs. In de jaren tachtig van de vorige eeuw was de depressieve Robert een groot tieneridool. Hij had zwarte, sliertige haren, zwarte oogleden en poëtische, naargeestige teksten. Hij was ook de gitarist van Siouxsie and the Banshees (1979 - 1984). Op 13 augustus 1988 trouwde hij in Worth Abbey met Mary Theresa Pool, geboren op 3 oktober 1958. Hij ontmoette Mary op school in St. Wilfrid's, toen hij 14 jaar was. Hij schreef 'Love Song' voor haar, een huwelijkscadeau. Mary was model. Ze wonen in Aldwick, West-Sussex.

De andere bandleden zijn de basgitarist Simon Gallup, de gitarist Reeves Gabrels, de keyboardbespeler Roger O'Donnell en de percussionist Jason Cooper. In juni 1979 verscheen hun debuutalbum 'Three Imaginary Boys', met naast de titelsong o.a. 'Accuracy', 'Another Day', 'It's Not You', 'Boys Don't Cry' en 'Heroin Face'. Hun eerste single 'Killing an Arab' zorgde meteen voor veel ophef, omdat men dacht dat het racistisch was, maar het lied was gebaseerd op 'De vreemdeling' van Albert Camus. In april 1980 verscheen het album 'Seventeen Seconds', met naast de titelsong de tophit 'A Forest' en o.a. 'In Your Hands' en 'At Night'.

Hun muziekstijl werd vergeleken met Joy Division en Siouxsie and the Banshees. In april 1981 verscheen 'Faith', met naast de titelsong o.a. 'All Cats Are Grey', 'The Drowning Man' en 'Other Voices'. In mei 1982 verscheen 'Pornography', met naast de titelsong o.a. 'One Hundred Years', 'The Figurehead' en 'A Strange Day'. Na dit album liet Robert de band een tijd met rust. In december 1983 verscheen het verzamelalbum 'Japanese Whispers' en op 1 mei 1984 verscheen het album 'The top', vrijwel geheel door Robert gezongen en met de drummer Andy Anderson. Na een vechtpartij tussen Robert en Simon, verliet Simon twee jaar de groep. Met zijn succesvolle nummers 'Let's go to bed', 'The Walk' en 'The Lovecats' kapte Robert met de doemmuziek van voorheen. Toch bleef de muziek bewegen tussen het lichtvoetige debuutalbum en de doemmuziek van 'A Forest'.

Robert deed vage uitspraken en hij zinspeelde over het einde van de band. Zo bespeelde hij de media. De band is één van de meest populairste newwave-bands. Op de albums 'The top', 'The head on the door', met 'Close to Me' en 'Sinking', en 'Kiss me kiss me kiss me' staan nog steeds sombere nummers, wat in overeenstemming was met de depressieve en volgens velen suïcidale staat, waarin Robert verkeerde. De leden van de band wisselden vaak. Het album 'Bloodflowers' uit 2000 en het album 'The Cure' uit 2004 bevatten opnieuw diepsombere songs, zoals 'The Promise', 'Labyrinth', 'Going Nowhere', 'Bloodflowers', 'Watching Me Fall' en 'Out of This World'.

Op 28 oktober 2008 verscheen het dertiende album '4:13 Dream', met o.a. 'The Only One', 'The Perfect Boy', 'The Real Snow White', 'The Hungry Ghost', 'Sleep When I'm Dead', 'The Scream' en 'It's Over'. Op 17 december 2011 verscheen het live-album 'Bestival live 2011'. Robert is inmiddels al 57 jaar en hij doet het duidelijk rustiger aan, al staat hij wel op 13 november 2016 in de Ziggo Dome.

The Cure Robert Smit Robert Smith A Forest

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.3 met 3 stemmen 58