De leraar, voor wie Rimbaud zich heeft bewezen...

(voor Georges Izambard (1848 - 1931))

Je bent geboren als George Alphonse Fleury Izambard op 11 december 1848 in Parijs. Je moeder overleed in je eerste jaar aan cholera. Je vader stuurde jou naar de drie bevriende, vrijgezelle dames Gindre in Douai, waar je tot je volwassenheid verbleef. Je ging naar de middelbare school in Douai en Lille, waar je in 1866 je bachelor ontving. In 1869 was je leraar in een school in Hazebrouck. Je danste met de arbeiders, wat de brave burgers ongepast vonden, je kwam niet in de kerk en je woordkeuze was te losjes, vond men. Je werd beschuldigd van een gebrek aan stevigheid en discipline en dat je al te vertrouwd met je studenten was. Door deze valse aantijgingen besloot de directeur om jou naar Charleville over te plaatsen.

In januari 1870, op je 21-ste, werd je als professor in de retoriek de leraar van Arthur Rimbaud op het Collège de Charleville. Je verving monsieur Feullatre in een klas van 25 leerlingen. Je was Arthurs tijdelijke en kritische steun. Je had interesse voor hem en hij zei je hoezeer hij zichzelf verstikt voelde, dat zijn moeder hem bepaalde literatuur verbood. Hij vertelde jou wat hij had gelezen en zijn moeder stuurde jou een briefje, waarin ze het jou kwalijk nam, dat jij hem 'Les Misérables' van Victor Hugo had gegeven. Ze was zeer boos op jou. Jij probeerde Arthur van zijn tirannieke moeder te bevrijden via geleende boeken en ontspannen gesprekken. Je gaf hem een sleutel van jouw kamer, waar hij kon schuilen voor zijn strenge moeder en in jouw bibliotheek kon grasduinen.

Zowel Arthur als jij waren wars van discipline en vrijheidsbeperkingen. Jullie herkenden dezelfde eenzaamheid in elkaar. Het trauma van een afwezige vader hadden jullie ook gemeen. Je was een heilzame zegen voor Arthur en je bevestigde en stimuleerde zijn vrijheidsdrang. Je gaf hem zelfvertrouwen en je wekte hem uit de geestelijke dood. Je bijnaam was Zanzibar. Jij was niet onder de indruk van de bemoeizuchtige, claimende karakterloosheid van Arthurs moeder, die zijn intellectuele nieuwsgierigheid dreigde te wurgen.

Op 5 september 1870 schreef Arthur jou vanuit de Parijse gevangenis Mazas om hulp en jij stuurde hem geld. Arthur dook onder bij de drie aardige, gezusterlijke dames Gindre in Douai, die hem verwenden met gemeende aandacht. Zijn moeder ging met jou op zoek naar hem. Op de terugreis uitte jij jouw zorg voor zijn toekomst en zijn waardigheid. Hij was zwaar depressief en dat herkende je niet. Je kon zijn hart niet meer bereiken. Hij schreef je, dat hij jou zou bewijzen, dat hij erkenning zal verdienen, omdat hij nog steeds veel te zeggen heeft. Jij was één van de weinigen, die de dichter Rimbaud heeft zien ontpoppen en je was de eerste, die zijn poëzie las. Je wist dat hij een wonderkind was. In mei 1871 stuurde Arthur jou zijn beroemde zienersbrief.

Twintig jaar na het overlijden van Arthur las je zijn brief van 2 november 1970 met zijn belofte aan jou met tranen in jouw ogen, want hij had het inderdaad meer dan waar gemaakt. Je droeg een lorgnet met een valkoord. Je trouwde met de dochter van de beeldhouwer René Fache, die getrouwd was met de vierde zus Gindre. Later hertrouwde je en aan het einde van de 19-de eeuw woonde je in de bijgebouwen van het château des Brouillards op de noordelijke helling van Montmartre. Je woonde vlakbij Auguste Renoir. In 1912 ontmoette je in het klooster van Neuville-sous-Montreuil de schilder Adolphe Gumery. Je zoon heette Pierre en je dochter Marie, die door Renoir is afgebeeld op zijn schilderij 'Le départ pour la promenade', gekleed in een vuurrode jurk en met een zomerse, strooien hoed.

Je leed aan gehoorverlies, maar je had toch een lange carrière als leraar. Je deed daarnaast aan journalistiek. Je overleed in februari 1931 na een hemiplegie.

Je werd 82 jaar en je bent begraven op de nieuwe begraafplaats in Neuilly-sur-Seine.