Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Dodenherdenking

Op vier mei worden 's avonds om acht uur in het goede vaderland twee minuten stilte in acht genomen om de tijdens de Tweede Wereldoorlog gesneuvelde landgenoten te herdenken. De televisie zendt van de plechtigheid strak geregisseerde beelden uit. Koning Willem Alexander en zijn echtgenote Prinses Maxima, geven leiding aan de herdenking die wordt gehouden op De Dam in Amsterdam. Het is praktisch onbewolkt, fris voorjaarsweer en er is veel volk op de been. Een mooi veertienjarig meisje leest vanachter een katheder en vele malen versterkt, een zelf geschreven gedicht voor. De strekking ervan ontgaat me, zoals dat bij mij vaak met gedichten het geval is. Komt deels door het feit, dat ik erg visueel ben ingesteld en het liefst de tekst van een gedicht goed leesbaar voor mij zie, deels doordat ik de in de openlucht opgelezen tekst niet goed versta. Door allerlei hoge en soms iets minder hoge waardigheidsbekleders worden kransen op klaarstaande staketsels geplaatst. Enkele erg ouden van dagen, militairen met onderscheidingstekens en gedecoreerde burgers uit het toenmalige verzet, plaatsen eveneens diverse kransen. De premier, zelf nog een relatief jonge vent, die de Tweede Wereldoorlog ook alleen maar via de al dan niet doorvertelde verhalen, bekeken foto's, films en geschiedenisboeken kent, houdt op de hem bekende eloquente manier een toespraakje, waarin hij de aanwezigen en indirect aanwezigen deelgenoot maakt van het feit, dat hij nog steeds een toentertijd door zijn vader in een Jappenkamp geschreven briefje over de hel die oorlog is, in zijn bezit heeft en dat die tekst hem ervan heeft overtuigd, dat de herinneringen aan wat zich in oorlogstijd heeft afgespeeld niet verloren mag gaan en van generatie op generatie moet worden doorgegeven. Een kapel van het Korps der Mariniers omlijst het hele gebeuren met militaire marsmuziek. Daardoor ontstaat er een gevoel van collectieve weerbaarheid. Zoiets van: Als het ooit nog eens zover mocht komen, dan zullen wij zullie, de vijand dus, eens een poepje laten ruiken.
Gisteren, negen mei tweeduizendvijftien, vierde Rusland onder het toeziend oog van de heer Poetin de zeventigste verjaardag van, zoals de Russen het noemden, de overwinning op nazi-Duitsland. Het was een viering, waarbij geen van de westerse leiders aanwezig was. De viering zelf, werd opgeleukt door een gigantisch militair defilé dat werd afgenomen door een van trots glimmende Poetin, die op zijn beurt werd geflankeerd door de Chinese president Xi Jinping.
Aan de grenzen van de Baltische Staten heerst een verhoogde staat van paraatheid vanwege de angst, dat Rusland ook daar landjepik zou kunnen gaan spelen, net zoals ze dat in de Oekraïne met de Krim hebben gedaan.
Het is bijna een jaar geleden, dat vlucht MH17 door een naar alle waarschijnlijkheid door Oekraïense pro-Rusland-separatisten afgevuurde Russische luchtdoelraket, met bijna tweehonderd mensen aan boord, uit de lucht werd geschoten.
China veroorzaakt een verhoogde staat van paraatheid in het gebied van de Zuid Chinese Zee, dat zij vanwege de bodemschatten als tot China behorend, claimen.
Amerika en haar bondgenoten houden op grote schaal militaire oefeningen om de inzetbaarheid van troepen te trainen en te controleren.
In een groot aantal Noord Afrikaanse landen heerst complete anarchie en voltrekt zich onder de ogen van de wereld opnieuw een menselijk drama van ongekende omvang.
In Midden Afrika ontvoert Boko Haram jonge meisjes om die als vrouwen en sex-slavinnen te misbruiken.
In andere Afrikaanse landen worden christenen vanwege hun geloof bij bosjes tegelijk door moslims uitgemoord.
Het aantal illegale bootvluchtelingen, dat door bemiddeling van gewetenloze mensensmokkelaars vanuit het Afrikaanse Continent Europa probeert binnen te dringen is dusdanig hoog, dat de roep om almaar strengere grenscontroles en het terugsturen van bootvluchtelingen naar hun landen van afkomst, steeds luider wordt.
De ontbossing schrijdt voort.
De oceanen worden vervuild.
De aarde schokt en warmt op.
Vulkanen barsten uit.
Het poolijs smelt.
Het zeeniveau stijgt.
De ene god is de andere niet.
Geld is niet langer een middel tot, maar een doel op zich geworden.
De mensenmassa op De Dam lost op.
Morgen wordt in ons land Bevrijdingsdag gevierd.
En iedereen voelt zich een beetje een held.

Schrijver: hans uil, 17 augustus 2016


Geplaatst in de categorie: vrijheid

4.0 met 2 stemmen 209



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)