Ivan Francies Heylen - De wilde boerndochtere

Je bent geboren op 8 februari 1946 in het mosseldorp Assenede. De dichter/schrijver Claude van de Berge is er ook geboren, net als Diederik van Assenede (rond 1230 - 1293), die 'Floris ende Blancefloer' uit het Frans vertaalde. Jouw tien jaar jongere broer is de journalist en televisiemaker Martin Heylen. Je groeide op in een arbeidersmilieu. Je moeder Lea Van de Velde was een boerendochter en je vader was een trucker, toneelschrijver en lid van de fanfare.

Als kind kon je al trompet, mandoline, accordeon en fluit spelen. Je mocht als kind geen gitaar spelen, omdat dat te zeer rock 'n roll was. In Zelzate, waar de zanger Eddy Wally is geboren, studeerde je voor laborant. Je was twee jaar een straatmuzikant in Antwerpen, waar je een bekende was binnen het kunstenaars- en hippiemilieu, met als uitvalsbasis café De Muze. In 1969 trouwde je en je werkte als laborant bij het chemiebedrijf Union Carbide op de Linkeroever van de Schelde. Je speelde een tijd als gitarist in de band The Bluejeans.

In 1972 won je de kleinkunstwedstrijd van het druiventeeltdorp Hoeilaart, ook bekend vanwege de lekkerste kaastaart. Naast vijf kilo druiven kreeg je ook een radio-auditie en direct daarna een platencontract bij Decca Records, aangespoord door de BRT-producer Jan Gheysen. Je debuutsingle was 'De werkmens', met op kant B 'Gustaaf'. Je zong over het harde, robuuste leven van de werkende man en het was een grote hit. De volgende single 'De wilde boerndochtere' was/is een nog grotere hit en ondanks het Oost-Vlaamse dialect ook in Nederland, waar het wekenlang op nummer één stond. André van Duin maakte er een persiflage van, getiteld 'De tamme boerenzoon'.

Je stijl was een rauw Oost-Vlaams dialect en een eenvoudige, pittige, muzikale begeleiding. Je zong vrijuit over lust en je gebruikte schuttingtaal. Het gevoel en de doeltreffende zeggingskracht waren het belangrijkste. Je bent meer een verteller, dan een zanger. Je muziekstijl is een mix van volksmuziek, rock, blues en kleinkunst. Na 'De werkmens' en het meesterlijke 'De wilde boerndochtere' kende je nooit meer zo'n groot commercieel succes. In 1977, na ruim 1000 optredens, trok je jezelf een tijd terug in Assenede.

In een oude smidse in Assenede begon je café De Muiter en in 1978 verscheen je filosofische dichtbundel 'Eeuwig Verlangen'. In 1979 werd je sterjournalist en maakte je ruim 700 diepte-interviews, 15 jaar lang, iedere week één. Je was columnist voor de Playboy en je schreef voor Humo, Dag Allemaal en Vrij Nederland. Samen met je vrouw kreeg je vijf kinderen. In 1982 zijn je vrouw en jij gescheiden. In 1989 verscheen je boek 'Het Geslacht Planckaert'. Je publiceerde ook '2000 jaar seks in Vlaanderen', 'De Flandrien' en de traditionele volksroman 'De wilde boerndochtere'.

In 1998 zou er een verfilming rond het lied 'De wilde boerndochtere' komen, maar door meningsverschillen tussen Wendy van Wanten en jou werd de film verboden.
Je leeft nu op het eiland Tenerife en geregeld op La Gomera. In juli 2015 was je in de badplaats Wenduine, waar een blikseminslag je bijna fataal werd.

Ivan Francies Heylen De wilde boerndochte De werkmens

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.6 met 5 stemmen 74