Hoe de badkuipvrouw Kristien je troostte
(voor Herman de Coninck (1944 - 1997))
Je bent geboren als Herman August Paul De Coninck op 21 februari 1944 in Mechelen. Jouw ouders hadden een katholieke boekhandel, waardoor je zus en jij al op jonge leeftijd in contact kwamen met de wereldliteratuur.
Je had een moeilijke relatie met je ouders. Je vader was een homoseksuele pedofiel en je moeder was een bikkelharde vrouw.
Je studeerde aan de het Sint-Romboutscollege in Mechelen en je schreef voor de schoolkrant. Op je 15-de wist je al dat je schrijver wilde worden. Je studeerde Germaanse filologie aan de Katholieke Universiteit Leuven, waar je de medewerker van het studentenblad 'Universitas' was.
Op je 21-ste overleed jouw vader.
In 1966 werd je licentiaat in de Letteren. Daarna woonde je vijf jaar in Heverlee. Daarna woonde je in Berchem. Je woonde aan de Waterloostraat en onder de Spoorwegbrug aan de Draakplaats hangt de gedenkplaat met daarop jouw gedicht 'Thuis'. Zelf noemde je deze wijk 'Burenzorg'.
Van 1966 tot 1970 was je leraar Letteren en Wijsbegeerte aan de K.U. Leuven, met in 1967 een onderbreking door jouw legerdienstplicht.
Eind 1969 trouwde je met de turnlerares An Somers.
In 1969 verscheen je eerste dichtbundel 'De Lenige Liefde', met toegankelijke poëzie. Je was de vader van het Nieuw Realisme. De bundel ontving de Yang-prijs en de Prijs van de Provincie Antwerpen.
In 1970 werd jullie zoon Thomas geboren.
In 1970 werd je redacteur bij het weekblad Humo, waarin je tevens met de journalist/schrijver Piet Piryns (1948, Gent) interviews publiceerde.
In september 1971 reed je met An en Thomas richting Mechelen, toen er felle koplampen op jullie af kwamen. Er volgde een zwaar auto-ongeluk. An en Thomas, die op haar schoot zat, werden uit de auto geslingerd. De ambulance nam An en Thomas mee, omdat jij weinig mankeerde. An overleed later in het ziekenhuis te Mechelen. Thomas en jij overleefden het en je had de rest van je leven spijt, dat je niet bij An was, toen zij hemelde.
In 1973 trouwde je met Lieve Coppens, die je in Café Den Appel in Leuven had ontmoet. Jullie dochter heet Laura.
In 1975 verscheen je dichtbundel 'Zolang er sneeuw ligt', beïnvloed door het overlijden van An Somers. Je ontving de Dirk Martensprijs van de Stad Aalst en de Prijs van de Vlaamse Provinciën.
In 1980 verscheen 'Met een klank van hobo' en in 1985 'De hectaren van het geheugen'.
Je was ook een gedreven brievenschrijver. Je bewaarde alle brieven die je kreeg en je maakte kopieën van alle brieven die je verstuurde.
Je werkte tot 1983 bij de Humo en daarna begon je al je energie en talent in het Nieuw Wereldijdschrift te steken, de opvolger van het Nieuw Vlaams Tijdschrift, dat in 1946 door Herman Teirlinck was opgericht.
Paul de Wispelaere was de hoofdredacteur van het NVT en hij stapte over naar jouw NWT, waarvan jij de hoofdredacteur was. Het NWT viel met name bij de socialisten in de smaak. Het blad verscheen tweemaandelijks en het werd steeds meer literair en minder journalistiek.
Na je scheiding van Lieve Coppens ben je in 1992 met Kristien Hemmerechts getrouwd. Kristien gaf je de nodige troost. Op een foto zit je met haar in bad en ben je zichtbaar zielsgelukkig en als een kind zo vrijblij.
Je was een kettingroker en een stevige bierdrinker. Je werkte 's nachts onder het genot van zo'n tien Duvels.
Op 22 mei 1997 overleed je door een hartstilstand in Lissabon. Je viel op het trottoir in elkaar, terwijl Hugo Claus en Anna Enquist er bij waren. Op de plek van je overlijden is een herdenkingssteen aangebracht.
Je werd 53 jaar en je bent begraven op de begraafplaats Schoonselhof in Antwerpen, waar ook o.a. Gaston Burssens, Willem Elsschot, Marnix Gijsen, Gust Gils, Alice Nahon, Gerard Walschap en Paul van Ostaijen begraven zijn.
Je vriend Jeroen Brouwers schrok ervan hoe diep je grafkist werd neergelaten. Zijn adem stokte en hij wilde van die gapende rechthoek in het gras terugdeinzen. Hij schreef: 'Geen zeeën bier, geen sloffen sigaretten vermochten hier nog soelaas te bieden.'.
In ZOO Antwerpen is een standbeeld van jou geplaatst, gemaakt door Elke Van Steenbergen, docente beeldhouwen aan de academie Berchem. Je was dol op deze dierentuin. Je standbeeldhoofd kijkt naar de flamingo's, waar je een gedicht over schreef, overigens over meerdere dieren daar.
Geplaatst in de categorie: idool
Herman de Coninck
111
Geef je reactie op deze inzending: