Je hoge ziel vond rust in een benedictijnse kerk

(voor Cristina Campo (1923 - 1977))

Je bent geboren als Victoria Guerrini op 29 april 1923 in Bologna. Je had een aangeboren hartafwijking, waardoor je het reguliere schoolprogramma niet kon volgen.
Je vader Guido Guerrini was een componist/muzikant, die in Faenza is geboren. Tot 1925 woonde je in Bologna. Vanaf 1925 was je vader leraar aan het conservatorium van Parma en woonde je daar.
Je moeder was Emilia Putti, de kleindochter van de literator Enrico Panzacchie en de zus van de beroemde, orthopedische arts Vittorio Putti. In 1928 ging je naar Florence, waar je vader op het Cherubini Conservatorium werkte. De Florentijnse cultuur heeft je gevormd.

Je was bevriend met de geleerde Leone Traverso, die in 1910 in Bagnoli di Sopra was geboren. Hij was afgestudeerd met een scriptie over Rainer Maria Rilke en hij vertaalde vooral Duitse schrijvers. Je hebt ook een tijd een liefdesrelatie met hem gehad.
Je contact met de schrijver Mario Luzi was erg belangrijk voor jou, net als jouw contact met de Jungiaanse psycho-analyticus Gianfranco Draghi.
Je ging een eenzame, niet op de literaire markt inspelende weg. Naast schrijfster was je ook vertaalster van o.a. Katherine Mansfield, Virginia Woolf, John Donne en Simone Weil, van wie je de dichtbundels 'Sauvée de Venice' en 'L'Illiad ou le Poeme de la force' vertaalde.

Je werkte aan een bloemlezing van tachtig dichters, maar die is niet gepubliceerd. In 1955 verhuisde je naar Rome, waar je vader directeur van het Conservatorio di Santa Cecilia werd. In Rome was je o.a. bevriend met Mary-Nike Zoroghiannide, de schrijver Roberto Bazlen, de filosofe Maria Zambrano, de Spaanse dichters Rafael Alberti en de geleerde van de mystiek in Oost en West, Elémire Zolla. Vanaf 1959 tot aan jouw overlijden woonde je met Elémire samen. Hij had daarvoor een relatie met de dichteres Maria Luisa Spaziani.

De Jungiaanse psycho-analyticus Ernst Bernhard genas jou van een vervelende agorafobie. In de laatste jaren van jouw leven had je een intense correspondentie met de filosoof Andrea Emo Capodilista, die verlegen was en afgezonderd leefde. Je voerde ook lange telefoongesprekken met hem en je had een ontmoeting met hem.
In 1956 verscheen jouw dichtbundel 'Passo d'addio' bij de uitgeverij van Vanni Scheiwiller in Milaan. In 1971 verscheen jouw essaybundel 'Il flauto et il tappeto' bij de uitgeverij van Edilio Rusconi in Milaan.

Je was één van de oprichters van 'Una Voce', een groep roomse gelovigen, die de liturgische kerktraditie aanhangen en die graag de Latijnse, Gregoriaanse, liturgische traditie verspreiden. Vanaf 1965 bezocht je de Gregoriaanse missen in de benedictijnse kerk Sant'Anselmo all'Aventino. In het tijdschrift 'Conoscenza religiosa' van Elémire Zolla verschenen jouw laatste geschriften, zoals de 'heilige gedichten', geïnspireerd door de Byzantijnse liturgie.

Op 10 januari 1977 ben je in Rome overleden. Je werd 53 jaar.
Elémire trouwde in 1980 met Marchiano Grace, een studente esthetiek en oriëntalisme. Hij overleed op 29 mei 2002 in Montepulciano.