Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Pfeijffer schopt graag alles overhoop

Het is Eerste Kerstdag. Vandaag geen ochtendroes, omdat ik gisteravond te moe voor gerstenatgedoe was. Het was nog halfdonker, toen ik naar de woonkamer sjokte om de Trouw en de Volkskrant naar mijn slaapkamer te slepen. Te slepen, daar de bijlagen er enkele kilo's papier van maken. Ik klikte de lamp aan en ik begon lekker in bed wat te lezen, wat ik vroeger als kind ook graag deed, het liefste met een zak Venco-winegums erbij en de radio aan. In de Trouw las ik 'Een afrekening in poëzieland' van Rob Schouten, over 'De Nederlandse poëzie van de 20ste en 21ste eeuw in 1000 en enige gedichten' van de zichzelf tot koning gekroonde dichter/schrijver Ilja Leonard Pfeiffer (Rijswijk, 1968).

Rob Schouten schrijft vloeiend en aangenaam, dus daar was ik zo doorheen. Ilja durfde het wel aan om Gerrit Komrij van de troon te stoten en de rebelse uitgeverij Prometheus sloot daarbij gewetenloos aan. Ik heb Ilja best wel hoog zitten, maar hij draaft wat door in zijn almachtgedachten. Hij woont inmiddels al zoveel jaren in Genua, dat zijn Nederlanderschap grotendeels is weggeëbt, wat zijn visie heeft vertroebeld, tevens door zijn exorbitante wijngebruik en wegrookgedrag. Gerrit Komrij woonde grotendeels in Portugal, maar die was van een heel ander kaliber, meer behoudend. Ik heb ergens nog een foto van Ilja, waarop hij met een mantel en een kroon staat afgebeeld. Het irritante was wel zijn vroege zelfverzekerdheid en arrogantie. Nu flikt hij het opnieuw om zijn narcistische despotisme bot te vieren.

Patser en kletsmajoor Pfeijffer heeft maar liefst 348 dichters uit de laatste Dikke Komrij geschrapt. Je moet natuurlijk wel een opvallend verschil maken, anders klink je niet geloofwaardig. Daarbij zien we achternamen als o.a. Beranová (die ooit met een gedicht postergroot op alle NS-stations pronkte), Beurskens (die zelf weigerde), Büch (die minstens één gedicht verdiende), Chabot (zeker té manisch), Govaerts (zit wat in), Scheepmaker (zeer onterecht), Scholten (pesterig), Zeeman (heeft Ilja's zegen niet nodig), Zijlstra (te nadrukkelijk calvinistisch) en Gellings (is teveel zijn gelijke pool). Van Annie M.G. Schmidt plaatste hij 13 gedichten, wat ik zeer onterecht en kleingeestig vind ten aanzien van de bovengenoemden. Ik vind ten hoogste drie gedichten van een bepaalde dichter(es) wel zo ongeveer de toelaatbare grens en ik pleit dan ook voor een meer eerlijke verdeling van de aandacht en nee, ik ben niet van plan om de stijfkoppige kattekop Ilja van zijn denkbeeldige troon te prikken.

Ilja wilde 12 gedichten van Gerard Reve opnemen, maar dat werd gedwarsboomd door weduwnaar Joop Schafthuizen, die voor deze deal teveel euro's wilde innen. Het is mij zelfs onduidelijk en een aanfluiting, dat je daar überhaupt geld voor zou moeten betalen. Dan nog de belachelijke misdaad, die Ilja pleegde, door Judith Herzberg uit te sluiten, omdat hij in haar oeuvre niets goed genoeg vond.

'O de jonge moeders in het park,
wat kunnen ze foeteren;
je zou bijna gaan denken dat zij
van de kinderen moederen moeten.' (Herzberg)

En dan gewoon één Schmidtje minder.

Zoveel gebeurt er de laatste tijd niet aan ophef binnen de Nederlandse literatuur, dat ik het zeker noemenswaardig vind, waar Schouten mij op wees. Er is namelijk een heftige vete gaande tussen Tjitske Jansen (Barneveld, 1971) en Ilja Pfeijffer. Tjitske kreeg één gedicht van Ilja toebedeeld, maar daar weigerde ze toestemming voor, omdat ze dat simpelweg te weinig vond. Tjitske beweert dat Ilja haar ooit heeft geprobeerd te versieren, maar dat ze hem heeft afgewezen en dat dat de ware reden van zijn karige opnamebeleid is. Of dat zo is, weet Ilja alleen, maar wie miskent hier wie. Wie heeft het hier het hoogste in zijn/haar bol? Tjitske noemt Ilja 'zelfingenomen en niet integer' en ze vindt dat ze meer dan één gedicht waard is. Wie het kleine niet eert... Jammer dat ze in de valkuil van Ilja is getrapt en dat ze met haar hautaine, paranoïde reactie Ilja met zijn sluwe, mierzoete wraak alsnog gepaaid heeft.

'Nee, we gaan geen vrienden worden
Nee, we gaan elkaar niet af en toe wel zien
Ik geef je niet de tijd
en ook geen reden
Je kunt niet binnen komen
Nee, we gaan geen brieven schrijven.
Ja, je laatste trein is weg
Nee, je kunt niet blijven slapen
Nee, ook niet op het logeerbed.
Er lopen er wel meer op straat
Moet ik die dan ook maar binnenlaten?' (Jansen)

Een citaat uit 'Nee, je krijgt geen kopje thee'. Rob Schouten vraagt zich af welk gedicht Ilja dan wel wilde opnemen. Ik vermoed dit gedicht. Om Tjitske een spiegel voor te houden. Haar kille, afstandelijke karakter inpeperend, maar ook uit zwartgallige zelfkastijding.

Schrijver: Joanan Rutgers, 25 december 2016


Geplaatst in de categorie: literatuur

4.0 met 2 stemmen 134



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Annek Haasnoot
Datum:
26 december 2016
Ben het met je eens. Goed dat je hier aandact aan besteedde.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)