Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Door jouw anarchisme werd je voor gek versleten

(voor Jean-Pierre Duprey (1930 - 1959))

Je bent geboren op 1 januari 1930 in Rouen. Op jouw vijftiende schreef je jouw eerste gedichten. Op uitnodiging van André Breton ging je in 1948 naar Parijs, waar je lid van de surrealistische beweging werd. Breton was geraakt door de doodse duisternis en de beeldtaal van jouw poëzie. Hij dacht in elke tekst van jou een tweede stem te horen, wat hem uitermate intrigeerde. Je voelde altijd al dat je op magische, mysterieuze wijze werd beïnvloed en gedreven, een soort van hogere ik. Later wist je de zwaarte van sombere doodsheid met humor te verlichten.

Breton nam enkele fragmenten van jouw schrijfwerk op in zijn 'Anthologie de l'Humour Noir'. Je nam afstand van de al te beperkte visie van het surrealisme en je wilde het meer met de actualiteit verbinden. In de zomer van 1948 ontmoette je in Normandië de bevallige Jacqueline Sénart, die later jouw vrouw werd en met wie je tot jouw overlijden het leven aangenaam deelde.

In 1950 verscheen jouw dichtbundeldebuut 'Derrière son double' bij uitgeverij Le Soleil Noir, die in 1950 door François Di Dio is opgericht. Di Dio is geboren op 30 april 1921 in Enna, Sicilië. Deze uitgeverij strandde in 1983. Di Dio werkte samen met zijn partner Nicole Ménant, die de eerste, Franse vertaalster was inzake Tantrische kunst en die Devi, Shiva, Parvati en Aditi vereerde.

In 1953 nam de artiest Man Ray, pseudoniem van Emmanuel Radnitsky, een beroemde foto van de surrealisten, die koffie dronken op de Place Blanche, nabij de Moulin Rouge. Je was een dichter en een beeldhouwer en een moderne versie van een poète maudit.

Tussen 1951 en 1958 verruilde je het schrijfwerk voor de beeldhouwkunst en de schilderkunst. In 1951 had je een beeldhouwatelier aan 123, rue du Crimée. Je had ook een atelier in de Parijse voorstad Pantin en in 1957 een atelier op 21 Avenue du Maine in de wijk Montparnasse.

Op een dag wandelde je naar het Graf van de Onbekende Soldaat onder de Arc de Triomphe de l'Étoile in Parijs en urineerde je als een ware pacifist op de eeuwige vlam, uit protest tegen de oorlog in Algerije. Je werd door de politie gearresteerd en in de gevangenis keihard geslagen. In juli 1959 werd je zelfs naar het psychiatrisch ziekenhuis Sainte-Anne gebracht. Daarna schreef je aan de voltooiing van jouw laatste boek.

Op 2 oktober 1959 vroeg je aan jouw vrouw Jacqueline om jouw boekmanuscript naar André Breton te versturen. Toen zij van het postkantoor terug keerde, zag ze hoe jij jezelf in jouw atelier had opgehangen. Drie dagen daarvoor zei je nog tegen een vriend: 'Ik ben allergisch voor deze planeet!'. Je was een tragische, onafhankelijke, zonderlinge persoonlijkheid. Je werd 29 jaar en postuum verschenen de dichtbundels 'La Forêt sacrilège', 'La Fin et la manière', 'Oeuvres complètes' en 'Un bruit de baiser ferme le monde'.

Schrijver: Joanan Rutgers, 8 april 2017


Geplaatst in de categorie: literatuur

4.2 met 4 stemmen 390



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)