Muddy Waters & The Rolling Stones - Baby Please Don't Go

Het bovenstaande lied werd op 22 november 1981 live in de Checkerboard Lounge in Chicago gezongen en op video vastgelegd. Kijk maar snel hoe vrolijk, genotvol en magisch de samenwerking is.

Muddy, jij bent geboren als McKinley Morganfield op 4 april 1913 in Issaquena County, ook al zei je zelf in Rolling Fork te zijn geboren. Jouw moeder overleed kort na jouw geboorte. Je groeide op bij jouw oma Della Grant in Clarksdale, Mississippi, op de Stovall plantage. Omdat je als kind in de nabijgelegen, modderige rivier Deer Creek speelde, gaf jouw oma jou de bijnaam 'Muddy Water'. Op jouw zevende begon je mondharmonica te spelen, wat jou veel toeschouwers bezorgde. Op jouw zeventiende begon je gitaar te spelen en speelde je op lokale feesten.

Je leerde het zingen eerst in de kerk. Jouw eerste gitaar was een Stella van Sears-Roebuck in Chicago. Je speelde jouw eerste songs nabij jouw geboortestad, meestal op een plantage van kolonel William Howard Stovall. In 1943 ging je naar Chicago in de hoop om een full-time, professionele muzikant te worden. Je woonde korte tijd bij een familielid en overdag reed je in een vrachtwagen en werkte je in een fabriek, terwijl je 's nachts muziek maakte. Via de blueszanger Big Bill Broonzy kreeg je de kans om voor een groter publiek te spelen.

In 1944 kocht je jouw eerste, elektrische gitaar en vormde je een elektrisch combo. Jij gaf de verdrietige blues wat meer pep. In 1946 nam je bij Columbia Records een aantal songs op, maar die werden niet uitgegeven. In 1947 speelde je samen met de bluespianist Sunnyland Slim. In 1948 steeg jouw populariteit in de clubs. In 1950 werd jouw song 'Rollin 'Stone' een blitse hit. De band The Rolling Stones en het muziekmagazine Rolling Stone zijn naar dit lied vernoemd.

Je speelde samen met de harmonica-speler Little Walker Jacobs, die aan alcohol en drugs verslaafd was. Hij overleed door een bloedstolsel in zijn hart, maar met name door de verwondingen, die hij bij gevechten had opgelopen. Hij werd 37 jaar. Je speelde ook met de gitarist Jimmy Rogers, de drummer Elga Edmonds, de pianist Otis Spann en de bassist/songwriter Willie Dixon. Met hen maakte je de blues-klassiekers 'Hoochie Coochie Man', 'I Just Want to Make Love to You' en 'I'm Ready'. In 1958 gaf je concerten in Engeland. Je schokte het publiek met jouw luid versterkte, elektrische gitaar en een overdonderende beat.

In 1960 verscheen jouw debuutalbum 'Muddy Waters Sings Big Bill Broonzy'. Broonzy overleed door keelkanker op 14 augustus 1958 in Chicago. Hij werd 65 jaar. In 1960 verscheen ook jouw live-album 'At Newport 1960'. In 1964 verscheen 'Folk Singer', met o.a. 'Cold Weather Blues' en 'Feel Like Going Home'. In 1966 verscheen 'Brass and the Blues', in 1968 'Electric Mud' en in 1969 'After the Rain', met o.a. 'Bottom of the Sea', 'Blues and Trouble', 'Hurtin' Soul' en 'Sreamin' and Cryin''. In 1969 verscheen eveneens 'Fathers and Sons' en in 1970 'The London Muddy Waters Session', met o.a. 'Sad Sad Day' en 'I Don't Know Why'.

In 1973 verscheen 'Can't Get No Grindin'', met naast de titelsong o.a. 'Sad Letter', 'Love Weapon' en 'Whiskey No Good'. Op 15 maart 1973 overleed jouw vrouw Genève door kanker. Je kocht een nieuw huis in Westmont, Illinois, waar je met jouw kinderen woonde. In Florida ontmoette je jouw toekomstige vrouw, de 19-jarige Marva Jean Brooks, die jij Sunshine noemde. In 1974 verscheen 'Unk In Funk', met naast de titelsong o.a. 'Trouble No More' en 'Just To Be With You'. In 1975 verscheen 'Het Muddy Waters Woodstock Album' en in 1977 verscheen 'Hard Again', met o.a. 'Mannish Boy', 'Bus Driver' en 'Girl'.

In 1978 verscheen 'I'm Ready' en in 1981 verscheen jouw laatste album 'King Bee', met o.a. 'Forever Lonely' en 'No Escape from the Blues'. In 1982 ging jouw gezondheid hard achteruit en op 30 april 1983 overleed jij door hartfalen in jouw huis in Westmont. Je werd 70 jaar en je bent in de Restvale Cemetery in Alsip begraven.