Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen over kunst

Lof zij het Shanghai Ballet

Ik ben 13 september 2017 naar de balletvoorstelling ´Het Grootste Zwanenmeer ter Wereld´ geweest. Het werd uitgevoerd door het weergaloze Shanghai Ballet, dat mijn hart heeft gestolen. De topchoreograaf Derek Deane heeft een meesterwerk afgeleverd. De betoverende muziek bij 'Het Zwanenmeer' is van Pjotr Iljitsj Tsjaikovski. De bronnen van het verhaal zijn 'De gestolen sluier' van Johann Musäus en het Russische sprookje 'De witte eend'.

Ik zat in de grote zaal en op een prettige afstand. Het publiek bestond overwegend uit bejaarden. Een kaartje op de eerste rang kostte 69 euro. 'Zo kun je maar weer zien, waar het grote geld zit!', dacht ik melig, 'hoeveel bejaardentehuizen zitten hier wel niet!'. Voor me zat een vrouw met een opspringerig bosje haar. 'Waar is er hier een heggenschaar!', dacht ik.

Het licht dimde en het spektakel begon. Van het verhaal begreep ik maar weinig, want ik had mijn geheugen van tevoren niet opgefrist. Dat gaf niets, want ogen en oren werden op magnifieke wijze gestreeld en opgeheven. De bewegingen waren perfect en supersnel. Alles was tot in de kleinste details vervolmaakt. De hoofdrolspelers waren in volkomen harmonie met de andere spelers. De kledingkeuze was verbluffend indrukwekkend, net als de vier toneelbeelden, waarvan ik het interieur van het koninklijk kasteel het mooiste vond. Als publiek keek je samen met de koning en koningin en staf naar diverse balletdansen, die stuk voor stuk bijzonder boeiend waren. Na ieder optreden werd er hard geklapt.

De 48 vrouwen, die de zwanen speelden, stonden steeds op de punten van hun tenen heen en weer te trillen. Ik weet niet of het daar van kwam, maar mijn benen trilden ook steeds, alsof er onderdrukte energie vrij kwam. Er hing terecht een sacrale sfeer in de zaal, want wat hier gebeurde, was pure mystiek en een lofdicht voor de esthetiek. Ik kwam ogen en oren tekort, zoveel schoons gebeurde er pal voor mijn neus. Ik voelde universele liefde in mijzelf branden en ik wilde de jongedame voor mij over haar harige bol aaien. Na een wit wijntje in de pauze ervoer ik nog meer kleur en tovenarij.

Het was allemaal zo ontzettend knap en ontroerend, dat ik als tegenwicht profane gedachten kreeg toegespeeld. Zo van: 'Eten die slanke, lenige, aantrekkelijke schoonheden nou elke dag nasi speciaal?'. De hoofdrolspelers dansten vele keren razendsnel om hun as en een balletdanser sprong bijna onmogelijk hoog, terwijl het leek alsof hij enkele seconden in de lucht stil bleef staan. De balletdanseressen konden hun benen heel hoog in de lucht steken.

Ook het slotakkoord was meer dan fantastisch en ik zat met open mond naar al die superbe dansende zwanen te kijken, die soepel in elkaar over sprongen en stuk voor stuk topwerk leverden. Volgens mij hadden de hoofdgeliefden elkaar tenslotte gevonden, zij het op weg naar het hiernamaals. Ik ben getuige geweest van een uniek gebeuren, dat realiseerde ik me iedere seconde dat ik daarvan intens genoot. Zoiets is eenmalig. Ze treden wel vaker op, maar op den duur is het historie en blijft de schat aan herinneringen over.

Wanneer ik zelf ooit in een bejaardentehuis beland, dan zal ik die oudjes om mij heen vol trots vertellen, dat ik er bij ben geweest, toen het onvolprezen Shanghai Ballet in Gouda geschiedenis schreef. En dat allemaal dankzij het oplossen van een puzzeltje in een Goudse stadskrant, waardoor ik er gratis bij mocht zijn.

Schrijver: Joanan Rutgers, 15 september 2017


Geplaatst in de categorie: kunst

4.3 met 3 stemmen 52



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)