Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Nog roomser dan de paus

Op dinsdag 8 mei 2018 stond het artikel 'Aartsbisschop Eijk haalt hard uit naar de paus', geschreven door Nico de Fijter. De rode draad is het meningsverschil van paus Franciscus en aartsbisschop Wim Eijk over de communie, de eucharistieviering.
Wat bezielt de Nederlandse bisschop ineens om zo hard uit te halen naar de huidige paus Franciscus? Paus Franciscus probeert een frisse wind door die muffe, bombastische spelonken van het Vaticaan te laten waaien en juist die versoepelende hervormingen zinnen Wim Eijk niet, omdat die nu eenmaal superorthodox en waanzinnig recht in de leer is. Wim zweert bij de continu herhalende cassettebandjes in zijn fossiele bovenkamers, in plaats van ook maar iets aan zijn stelligheden en strenge dogma's te veranderen. Deze woedende aanval op de paus ziet hij als een terechte verdediging van de onwrikbare roomse leer, ook al is die al eeuwenlang in de schandpaal geplaatst. Denk alleen al aan de seksuele misbruiken binnen de gehele hiërarchie van het roomse kerkinstituut.

Willem Jakobus (Wim) Eijk is geboren op 22 juni 1953 in Duivendrecht. Zijn vader was doopsgezind en zijn moeder was rooms-katholiek. In 1979 begon hij zijn priesteropleiding aan het zeer conservatieve grootseminarie Rolduc in Kerkrade. Rolduc begon in 1106 als een abdij. Op 11 december 2007 werd Wim door paus Benedictus XVI tot aartsbisschop van Utrecht benoemd. Niet toevallig, want juist deze paus was net zo streng in de roomse leer als Wim.

Wim gebruikt keiharde taal om paus Franciscus op zijn nummer te zetten. Zo zegt hij, dat paus Franciscus 'godsdienstig bedrog' pleegt en dat hij voor grote verwarring onder de gelovigen zorgt en hij brengt de eenheid van de roomse kerk in gevaar. Wim projecteert zijn eigen verwarring en angst voor eenheidsverlies op de geloofskudde. Een geloofskudde, die inmiddels allang niet meer overweg kan met al die prehistorische denkbeelden over bijvoorbeeld de communie. De aartsconservatieve aartsbisschop ondermijnt zijn eigen verdedigingsstellingen.

Duitse bisschoppen vroegen zichzelf af of een protestantse/lutherse gelovige, die met een roomse gelovige is getrouwd de communie mag ontvangen. Het antwoord was, dat dit onder bepaalde voorwaarden mag. Zeven sceptische bisschoppen, die het daar niet mee eens waren, ging bij de paus verhaal halen. Franciscus zei: 'Ga nog eens met elkaar praten en probeer er samen uit te komen!' 'Volstrekt onbegrijpelijk!', noemt boze Wim dat advies, 'want de leer zegt, dat een protestant, getrouwd met een roomse, de communie niet mag krijgen.'

De eucharistieviering is ingesteld door Christus Jezus, die tijdens het laatste avondmaal met zijn discipelen het brood met zijn lichaam en de wijn met zijn bloed vergeleek. 'Doe dit tot mijn gedachtenis!', zei hij. Jezus maakte absoluut geen onderscheid in kerkstromingen, sterker nog, dat soort waanzin kon hij ook niet voorzien. Jezus wilde en wil er zijn voor allen, die in zijn Liefdeslicht geloven, waar iedereen deelgenoot van mag zijn.

De Maria-verschijning in Lourdes overkwam het arme meisje Bernadette. St. Franciscus koos uit vrije wil voor armoede en nederigheid. Theresia van Lisieux blonk uit in nederigheid en empathie voor allen, niemand uitgezonderd.

Kardinaal Wim snijdt in zijn eigen bibbervingers door zo ongenadig hard van leer te trekken tegen paus Franciscus. Hij maakt ook weer eens duidelijk hoezeer er binnen dat machtsinstituut haat en nijd en afgunst heerst. Hij is zelf een typisch voorbeeld van onenigheid creëren. Zijn visie over 'godsdienstig bedrog' citeert hij letterlijk uit artikel 675 van de catechismus van de katholieke kerk. Hij oordeelt volgens de letter en niet volgens het humanistische hart.

Ik kan me zo voorstellen, dat paus Franciscus nu serieus gaat nadenken over een psychiatrische kliniek voor doorgeslagen en dementerende aartsbisschoppen met rebellistische destructiedaden. Ik vermoed zelfs dat er sprake is van positienijd en dat Wim zichzelf als een betere paus ziet. Je wilt niet weten hoe griezelig groot de concurrentiestrijd binnen dat roomse bolwerk is! Wim kan het bloed van Franciscus wel drinken, maar het is de vraag of dat wel zo verstandig is. In ieder geval ethisch en esthetisch afstotelijk. Als het aan Wim ligt, dan stuurt Nederland het volgende Paasfeest geen bloemen meer naar het Vaticaanplein.
Kan een paus trouwens een kwaadaardige, stijfkoppige, ingeblikte aartsbisschop zijn ambt ontnemen?...


Vergeet niet dat het dwingelandje Wim was, die op Rolduc o.a. doceerde, dat 'Homo's niet in staat zijn tot liefde, slechts tot wederzijdse zelfbevrediging!' Blijkbaar een lesje uit zijn eigen ervaringsgebied en zienswijze inzake homoseksualiteit. Dat hij zelf niet in staat is om een gelukkige homoseksueel te kunnen zijn, betekent nog niet dat anderen dat ook niet kunnen. Hij kreeg dan ook veel gedegen kritiek van o.a. de kerkhistoricus Ton van Schaik en wijlen priester Herman Verbeek, die zijn homoseksualiteit ruiterlijk toegaf. Juist die hemeltergende en goddeloze hypocrisie en volstrekt ingebeelde arrogantie maakt vastgeroeste en intolerante kerkleraren als Wim Eijk zo onbetrouwbaar en ongeloofwaardig.

Als penitentie, bij wijze van spreken, verdient hij het om op zijn blote knieën een boetetocht naar het Vaticaan te gaan. Hoe denk je dat hij daar zelf over denkt?...

Schrijver: Joanan Rutgers, 9 mei 2018


Geplaatst in de categorie: religie

5.0 met 1 stemmen 146



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)