"Roepend in de woestijn", je lokte er vroeger niemand de tent mee uit. "Zand in de ogen strooien", eind jaren 30 kon je rustig gaan slapen. Ongelovig wrijf ik mijn ogen uit, overal zand en in mijn eigen land gestrand. De laagstaande zon verblindt, plots mag zomaar het leven geen feest meer zijn.
Geplaatst in de categorie: maatschappij