Ik pretendeer op mijn vergevorderde leeftijd in het geheel niet ijdel meer te zijn. Toch betrap ik me er soms op, dat ik ’s ochtends tijdens het scheren mijn spiegelbeeld met welgevallen en een lichte zweem van narcisme begroet. Het oogt verfrissend goed, zoals het mij, rimpelloos en onder het scheerschuim, wazig en diffuus toelacht – zonder bril uiteraard, maar dat had u natuurlijk al meteen begrepen.
Geplaatst in de categorie: humor