mei 2020
De gesprekken met de psychologe liepen vanwege de pandemie via de telefoon. Het waren korte gesprekken, die voornamelijk bestonden uit het steeds weer herhalen van dezelfde formele opmerkingen. Bjarne wist niet goed wat hij er mee aan moest. Het voelde als bemoeizucht en betutteling. Truus van het Leger des Heils was praktischer wat betreft haar goede adviezen.
Beide vrouwen leken niet echt te begrijpen waar de diepere emoties van Bjarne naar toe gingen.
Bjarne begreep uit berichten uit de media dat het virus om zich heen greep. Huismiddeltjes boden geen soelaas, er werd aan een vaccin gewerkt. Juist dat vaccin zorgde voor veel achterdocht in de samenleving. De meningen waren verdeeld, soms kwamen mensen tegenover elkaar te staan. Ook het naleven van de nieuwe regels werd niet door iedereen met liefde aangenomen.
Veel mensen zochten contact met de natuur. Dat bracht drukte in natuurgebieden en parken. Ook daar hadden mensen de ruimte nodig om aan het virus te ontsnappen.
Bjarne probeerde een plan te maken, zodat de verhuizing terug naar zijn gerenoveerde woning minder moeizaam zou verlopen dan de verhuizing naar de tijdelijke woning waar hij in de maand mei 2020 verbleef. Hij kreeg weinig steun van de casemanager. Het was duidelijk dat deze hulpverleners het op dat moment drukker hadden met mensen die door het virus in paniek waren geraakt, nu er zoveel slachtoffers vielen in Amsterdam Oost.
Aan de rand van het Oosterpark, tegenover het grote ziekenhuis waar de patiënten lagen en waar de zorgverleners overuren draaiden, lagen bloemen, knuffels en vaandels en spandoeken met teksten om deze beroepsgroep te bedanken voor deze zware tijd in hun beroepsbelevenis. Ook lagen er allerlei aandoenlijke prullaria om de mensen die aan het virus waren overleden te gedenken.
Een avond, het was donker, klonk er applaus vanaf de balkons en werden er dankliederen gezongen die voor een fraaie echo zorgden. Bjarne was onder de indruk en het ontroerde hem.
De pijn in zijn been zorgde nog steeds voor kopzorgen. Wat als het weer erger werd? Wanneer zou hij er van af zijn? Hij deed zijn oefeningen, smeerde iedere avond zijn knie in met de zalf en hij ging wekelijks naar de fysiotherapie.
Het was goed dat Truus wekelijks langskwam. Dan stond hij niet overal alleen voor. Truus was een vrolijke vrouw met waarschijnlijk een duister verleden. Ze bleef veilig op anderhalve meter afstand en ze ging heel praktisch met de omstandigheden om.
Bjarne vroeg zich af waarom Violette steeds vaker op een zakelijke wijze haar schrijverschap benaderde. Ze ging meedogenloos met de feiten om, die Bjarne vaak op emotionele wijze voor haar oplepelde uit zijn correspondentie met romantische Russen, die hem probeerden te bestelen.
De psychiater met de Donald Duck stem schitterde door afwezigheid in het leven van de donkerblonde Bjarne, die af en toe deed alsof hij aan zijn vijfde jeugd was begonnen.
Het was jammer dat Truus van het Leger des Heils in al haar vrolijkheid zo vaak onbedoeld denigrerende opmerkingen maakte naar Bjarne, want ze konden het goed met elkaar vinden.
De Surinaamse praktijkwerker was een eigenwijze knakker. Hij wist al dat hij zich nooit zou laten vaccineren. Beide mannen respecteerden elkaars mening en inzicht.
Dat suggestie veel met de geest deed merkte Bjarne toen hij op een avond een paar glazen alcoholvrij bier dronk. Hij voelde zich werkelijk aangeschoten.
Geplaatst in de categorie: welzijn
Thuiszorg
36
Geef je reactie op deze inzending: