Zomer 2010

Steeds bleef Bjarne zich afvragen hoe het ging met Emma Petronella. Nooit eerder had hij haar zo lang niet gesproken.

Inmiddels had Bjarne zich aangesloten bij “Gedichtenfreaks”, een bonte verzameling goedmoedige gekken, die alleen via het gedicht konden communiceren. Het waren geen zeldzame afwijkingen die er dansten rond de woordenbrij. Sommige dagen was het werkelijk intens, maar nooit zo intens als destijds op “het Blijvertje “, de site die zijn tijd ver vooruit was.
De christelijke feestdagen, verjaardagen en andere gebeurtenissen werden er breed uitgemeten.
Maar ook “Gedichtenfreaks” kreeg te maken met de hevige concurrentie van Facebook, waar hele community 's ontstonden van dichtende mensen.

Het zoeken naar een andere woning was nog altijd tamelijk hopeloos, al was de aard van Bjarne er niet naar om de hoop zomaar op te geven. Hij wilde dichter bij Astrid wonen in de Amsterdamse Oosterparkbuurt. Weg uit de malaise van de Baarsjes, en de groeiende verloedering van de buurt. Het was de hoogste tijd om zijn leven te veranderen.

Tegen het einde van de zomer ging de telefoon. Het was Berend uit Utrecht, Emma Petronella had contact met hem gezocht. Ze had niet lang meer te leven en ze had aan Berend gevraagd of hij aan Bjarne wilde vragen of hij afscheid kwam nemen. Nog eenmaal zou Bjarne in het leven van Emma verschijnen, deze keer niet voor de liefde of voor een ruzie, nee deze keer zou het zijn om afscheid te nemen.
Drieënzestig jaar, het was natuurlijk veel te jong. Drie soorten kanker hadden haar lichaam uitgeput. Er was nog morfine voor de pijn en ze vergat niet om gewoon door te roken. Al haar vrienden hadden groot verdriet en Bjarne was ontroostbaar. Dit had hij nooit aan zien komen.

kanker ziekte zomer afscheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.5 met 4 stemmen 198