Euromuzikale-inflatie

Zou het één soms samengaan met het ander? Dat de euro keldert als een rotsblok in een heel diep ravijn, is denk ik al wel enige tijd een bekend vaststaand feit. Maar zou het gegeven dat de muziek er uit is zich ook voortplanten in kwaliteit van zang dans en shows?
Ik weet niet of u dinsdagavond en donderdagavond naar de halve finales van het Eurovisiesongfestival hebt gekeken, maar vanuit mijn gezichtspunt brak ik nu niet dadelijk al het kamerameublement in onze huiskamer van louter enthousiasme af.

Al moet ik eerlijk bekennen dat ónze Joan, ook al liet ze door de gierende zenuwen enige tonen uit de maat vallen wat ik mij heel best kan voorstellen, eerlijk waar leuk kan zingen. Ach in mijn jeugd ben ik ook warm gelopen voor Elvis, Ray Charles, Johnny Ray en zelfs enige stukken van de Beatles konden mijn goedkeuren verdragen. Dit onder een verholen afkeurende glimlach van mijn vader.
En ach, ’t is toch nog wel behoorlijk goed gekomen met mij. Dus écht een zwaar hoofd heb ik er ook weer niet in.

Alleen, buiten dat ik muziek, dans en shows steeds meer als eenheidsworst beschouw, vraag ik me toch heel sterk af of we met concept en uitvoering van dit miljoenen verslindende festival wel op de goede weg zijn. En dit nog helemaal niet alleen vanwege het onevenredige vergelijk tussen bedrag en culturele waarde, maar vertel mij niet dat een land, vooral als Azarbadjan, er eventueel economisch en/of structureel voordeel van zou kúnnen ondervinden.
Ten eerste is en blijft Azarbadjan en dictatoriaal bestuurd land waar mensen hun huizen worden uitgezet met geweld om macht en aanzien van de groten en dictator te verhogen. Ten tweede zien we toch ook dat de schuldenlast, evenals in Griekenland na de Olympische spelen, terwijl op structureel gebied geen enkele vooruitgang voor de gewone burgerij wordt geboekt, zich enorm zal uitbreiden.

Om last bud not least te benoemen dat in de gehele vertoning van het Eurosongfestival geen culturele vooruitgang is te bespeuren. De vermaakindustrie zal ook zonder dergelijke geldverslindende projecten z’n eigen weg wel gaan, om uiteindelijk de jongeren van nu volkomen apathisch te maken voor dergelijk uitspattingen of toch leren muziek en vermaak in gematigder vorm te gaan waarderen.

Wat mij betreft mag de finale van het festival in alle hevigheid zaterdagavond losbarsten, mij zullen ze niet voor de buis vinden.
Ik geloof dat ik maar een cd van Joan Franka ga kopen en daar gezellig naar ga zitten luisteren.

Overwegen van handel afvragen wat \'t ver sociale overweging v

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.6 met 5 stemmen 179